Op die dag maakt Benito Mussolini op de Piazza San Sepulcro in Milaan bekend dat hij een nieuwe beweging wil oprichten, de Fasci Italiani di Combattimento. De naam Fasci verwijst naar de Romeinse fasces, symbool voor totalitaire macht, saamhorigheid en eenheid. Directe aanleiding is de anarchie waarin Italië verkeert na het einde van de Eerste Wereldoorlog: economische en sociale ellende en vooral een intens gevoel van vernedering vanwege de schandalige wijze waarop de ‘Grote Drie’ (Wilson, Clemenceau en Lloyd George) Italië in ‘Versailles’ hadden behandeld. Op 6 juni maakt Mussolini in zijn krant Il Popolo d’Italia zijn doelen bekend: een achturige werkdag, betere sociale voorzieningen, schoolplicht, confiscatie van kerkelijke bezittingen, verdeling van de grond onder veteranen, verdrijving van de plutocratische elite en vooral een krachtige buitenlandse politiek. Zijn fascistische aanhang groeit snel en overal in Italië ontstaan knokploegen die Mussolini een hardhandig handje willen helpen. Een golf van geweld overspoelt Italië met als gevolg dat steeds meer Italianen zich scharen achter Mussolini, die maar blijft roepen dat hij de enige leider (duce) is die de orde kan herstellen en Italië weer groot kan maken. In mei 1921 doet hij mee aan de verkiezingen en krijgt 35 van 275 zetels in het parlement, reden om vijf maanden later zijn beweging om te vormen tot een echte politieke partij, de Partite Nazionale Fascista (PNF). Een jaar later doet hij de gok van zijn leven. Met 25.000 volgelingen marcheert hij op naar Rome. Eerste minister Facta wil de noodtoestand uitroepen, maar koning Victor Emmanuel III verbiedt dit omdat hij een burgeroorlog wil voorkomen. In plaats daarvan vraagt hij Mussolini een nieuwe regering onder diens leiding te vormen. Elf jaar later komt in Duitsland onder min of meer dezelfde omstandigheden Adolf Hitler aan de macht.
G/Geschiedenis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
