Factcheck: nee, India heeft geen 100 miljard dollar aan klimaatfinanciering voor zichzelf geëist

Volgens een artikel op een klimaatblog zou India 100 miljard dollar aan klimaatsteun gevraagd hebben op de klimaattop die momenteel aan de gang is in Azerbeidzjan. Dat klopt niet. 100 miljard is de klimaatsteun die ontwikkelde landen aan ontwikkelingslanden hadden moeten geven volgens eerdere overeenkomsten. Dat bedrag is ondertussen achterhaald en op de huidige klimaattop wordt gewerkt aan een nieuw richtbedrag. India geeft in officiële documenten en op de klimaattop niet aan hoeveel geld het zelf wil ontvangen.

Deze factcheck is uitgevoerd op basis van de beschikbare informatie op de datum van publicatie. Lees hier meer over hoe we werken.

Op de klimaatblog Climategate.nl verscheen een artikel over de klimaattop die momenteel aan de gang is in Bakoe, Azerbeidzjan met als titel ‘COP29: Het biljoenen-festival.’ In het artikel doet de auteur de uitspraak ‘India alleen al heeft jaarlijks 100 miljard dollar gevraagd voor zijn klimaatdoelstellingen.’

De klimaattop in Bakoe draait vooral om klimaatfinanciering. Meer specifiek over het geld dat van ontwikkelingslanden naar ontwikkelde landen moet vloeien om tegemoet te komen aan de klimaatverandering. Dat lezen we bij VRT NWS.

Het artikel werd ook gedeeld op X en op Facebook. Een artikel met dezelfde claim verscheen ook op een Duitse klimaatblog.

Maar hoeveel klimaatsteun wenst India te ontvangen? En waar komt dat bedrag van 100 miljard vandaan?

Waar komt de 100 miljard dollar vandaan?

We probeerden vruchteloos de auteur van de blogpost te vragen naar bewijs voor zijn uitspraak. Op Google komen we bij een rapport van de internationale denktank OESO uit 2024 terecht met als titel: ‘Klimaatfinanciering en het doel van 100 miljard dollar.’ Volgens de auteur van het document zou op een vorige klimaatconferentie in Kopenhagen in 2009 (COP15) beslist zijn dat alle ontwikkelde landen samen 100 miljard dollar moesten mobiliseren voor klimaatfinanciering aan ontwikkelingslanden. Dit jaarlijkse bedrag moest tegen 2020 gehaald worden. Op COP21 in Parijs – de klimaattop waar het fameuze Akkoord van Parijs gesloten is – werd deze doelstelling herhaald en verlengd tot 2025.

Volgens het OESO-rapport zou de jaarlijkse doelstelling van 100 miljard dollar in 2022 voor het eerst gehaald zijn. Toen bedroeg het totaal aan klimaatfinanciering 115,9 miljard dollar. Om aan dat bedrag te komen worden zowel bilaterale publieke steun, multilaterale publieke steun, exportsubsidies en private steun in rekening genomen. Zonder die private steun haalden de ontwikkelde landen ook in 2022 de drempel van 100 miljard dollar per jaar niet. Volgens de Europese Commissie zouden de Europese Unie en haar lidstaten in 2022 28,5 miljard euro van die 115,9 miljard dollar aan steun hebben geleverd.

India is terug te vinden in de lijst van ontwikkelingslanden in het OESO-rapport (p. 25-26). Het land profiteert dus mee van de klimaatsteun voor ontwikkelingslanden, maar heeft geen recht op de volledige 100 miljard euro.

Hoeveel wil India ontvangen?

Een van de doelen van de huidige klimaatconferentie in Bakoe is om de doelstelling van 100 miljard dollar per jaar te actualiseren. Volgens de Indiase nieuwssite Hindustan Times zou India een van de landen zijn die er inderdaad op hameren om de klimaatfinanciering aan ontwikkelingslanden te verhogen.

Volgens het meest recente rapport van de Independent High-Level Expert Group on Climate Finance (IHLEG), die sinds de klimaattop van Glasgow (COP26) de discussies over klimaatfinanciering ondersteunt, zou die financiering tegen 2030 gemiddeld 6500 miljard dollar per jaar moeten bedragen.

Van die 6500 miljard zou volgens die externe onderzoeksgroep tegen 2030 1 biljoen dollar uit externe klimaatfinanciering moeten komen (p. 4). Externe klimaatfinanciering is financiering van buiten het ontwikkelingsland. Tegen 2035 moet het bedrag opnieuw verhoogd worden om dan jaarlijks 1500 miljard dollar te bedragen. Slechts een deel daarvan zal bestaan uit publieke financiering.

Op de website van de UNFCCC – de afdeling van de Verenigde Naties die de jaarlijkse klimaatconferenties organiseert – vinden we een document uit februari 2024 terug waarin India zijn standpunt over de vernieuwde doelstelling rond klimaatfinanciering uiteenzet.

‘Ontwikkelde landen moeten minstens 1000 miljard dollar per jaar voorzien om tegemoet te komen aan de noden van ontwikkelde landen, lezen we daar. De 100 miljard aan financiering voor India alleen, waar de klimaatblog op wijst, wordt in het document niet vermeld.

Dat standpunt werd nog eens herhaald door de Indiase minister van Klimaat, Milieu en Bossen Kirti Vardhan Singh op COP29. In een persbericht over de bijdrage van Singh wordt op het belang van hernieuwde doelstellingen rond klimaatfinanciering gewezen. Over hoeveel geld uiteindelijk bij India zou moeten belanden, moet ook hij het antwoord schuldig blijven.