Factcheck: impact van kind krijgen verschilt sterk van verkeersongeval

‘Mijn osteopaat vertelde me dat de fysieke impact van een kind krijgen te vergelijken is met een zwaar verkeersongeval: je hebt tijd nodig om daarvan te herstellen’, zo zei Danira Boukhriss Terkessidis in De Morgen. Die vergelijking is volgens experts niet onderbouwd. We beoordelen de stelling als eerder onwaar.

Deze factcheck is uitgevoerd op basis van de beschikbare informatie op de datum van publicatie. Lees hier meer over hoe we werken.

In De Morgen vertelde tv-presentator Danira Boukhriss Terkessidis over het prille ouderschap. ‘Mijn osteopaat vertelde me dat de fysieke impact van een kind krijgen te vergelijken is met een zwaar verkeersongeval: je hebt tijd nodig om daarvan te herstellen’, zo klonk het. We konden haar helaas niet bereiken voor meer uitleg, dus we konden ook de osteopaat in kwestie niet spreken.

Inge Van den bergh, ondervoorzitter van de beroepsvereniging van Belgische osteopaten, stipt aan dat het beroep vooralsnog niet wettelijk gereguleerd is: iedereen mag zichzelf osteopaat noemen. ‘Persoonlijk vind ik de uitspraak kort door de bocht: een zwangerschap en bevalling enerzijds, en een zwaar verkeersongeval anderzijds, zijn niet te vergelijken qua letsel. Al mag de lichamelijke impact van een bevalling zeker niet onderschat worden, zowel voor moeder als voor kind. Er is dus behoefte aan herstel, iets waarbij osteopaten zeker kunnen helpen.’

Ook revalidatie-arts Kathleen Borgions (UZ Leuven) vindt het een moeilijke vergelijking. ‘Wat is een “zwaar verkeersongeval”? Er is een groep patiënten die na zo’n ongeval overlijden of niet volledig herstellen: blijvende zenuwschade is niet uitzonderlijk. Ook aan breuken kun je blijvende schade overhouden. Wat wél klopt, is dat je ook na een zwangerschap en bevalling moet herstellen, een proces dat tijd kost. Er wordt aangeraden om kinesitherapie te volgen om de bekkenbodemspieren te trainen en je moet ook enkele weken wachten voor je weer mag zwemmen en enkele maanden voor je weer sporten met schokbelasting aankunt.’

Gynaecoloog Isabelle Dehaene (UZ Gent) vindt de vergelijking ook overdreven. ‘Er verandert veel in het lichaam tijdens een zwangerschap, vaginale bevalling en keizersnede, zeker ook in het bekken. De ligamenten worden veel losser, wat tot pijn kan lijden (bekkeninstabiliteit) die bij een minderheid lang kan aanhouden. Maar de breuken die je bij verkeersongevallen vaak ziet, zijn bij een bevalling extreem uitzonderlijk. Wat betreft het herstel: vaak wordt gezegd dat je lichaam tot zes weken na de bevalling moet “ontzwangeren”, maar we zien ook veel vrouwen die enkele dagen na een bevalling al geen last meer hebben. Veel hangt af van hoe de zwangerschap en bevalling juist verlopen zijn. Bekkenbodemoefeningen raden we wél altijd aan, vooral om problemen op langere termijn te voorkomen.’

Tot slot vindt ook professor gynaecologie Leonardo Gucciardo (UZ Brussel) het een ‘vreemde vergelijking’. ‘Een eerste bevalling duurt gemiddeld 8 tot 12 uur. Tijdens die weeën trekken de spieren samen: een zware, langdurige inspanning waarbij veel calorieën worden verbruikt. Ik zou het eerder vergelijken met een marathon. Wat je wél ziet, is bloedverlies: bij een “normale” vaginale bevalling tot een halve liter. Maar bij een zwaar ongeval kan dat natuurlijk nog veel meer zijn. Daarnaast weten we dat posttraumatische stress bij prille moeders een ernstig onderschat fenomeen is: ook daar gaat de vergelijking misschien enigszins op.’