Factcheck: honden zijn gevoelig voor korte zinnen met veel intonatie

‘Honden lijken voorkeur te geven aan vrouwenstem’, zo lazen we in Plus Magazine. Ze blijken vooral gevoelig voor korte zinnen met wisselende toonhoogte en intonatie, wat iets uitgesprokener lijkt bij vrouwen. We beoordelen de stelling als eerder waar.

Deze factcheck is uitgevoerd op basis van de beschikbare informatie op de datum van publicatie. Lees hier meer over hoe we werken.

In Plus Magazine lazen we in een kort artikel: ‘Honden lijken de voorkeur te geven aan een vrouwenstem.’ Er wordt verwezen naar Hongaars onderzoek waaruit zou blijken ‘dat de hersenen van dieren meer reageren als ze door een vrouwenstem worden gestimuleerd. Die gevoeligheid richt zich meer op de intonatie dan op de toonhoogte van de stem. De taal die vrouwen gebruiken om te praten tegen baby’s lijkt dus ook te werken bij je trouwe viervoeter’, zo klinkt het.

Het onderzoek waarnaar wordt verwezen, verscheen in Communications Biology. Daarvoor werd gewerkt met 19 volwassen ‘proefhonden’ van verschillende rassen, leeftijden en geslachten, die allemaal dagelijks in contact kwamen met mannen en vrouwen. Eerst kregen de honden een speciale training, onder meer om stil te blijven liggen tijdens hersenscans.

Nadien werden ze onder zo’n scanner gelegd en kregen ze verschillende auditieve stimuli te horen: zinnen die onbekende mannen en vrouwen eerder hadden uitgesproken tegen andere volwassenen, tegen hun eigen hond en tegen hun baby. De honden bleken meer te reageren op de zinnetjes die gericht waren op honden en baby’s, vooral wanneer die door vrouwen werden uitgesproken.

Onderzoeker Ineke van Herwijnen (Universiteit Utrecht), die gespecialiseerd is in de relatie tussen hond en mens, kent het onderzoek. ‘Wat de Hongaarse wetenschappers aangetoond hebben, en wat ook al bleek uit eerder onderzoek, is dat bepaalde gebieden in het hondenbrein vooral gestimuleerd worden door korte zinnetjes met wisselende toonhoogte en intonatie. Denk aan het typische “koetsie-koetsie” dat we tegen baby’s zeggen. Dit is iets wat vrouwen misschien iets vaker doen. Mannen kunnen het ook, maar moeten voor die wisselingen in toonhoogte iets meer moeite doen.

Dat is dus een belangrijke nuance: het hondenbrein raakt meer geprikkeld door korte zinnetjes die wisselen in intonatie en toonhoogte. Of die van een man of vrouw komen, maakt eigenlijk niet uit. Om dat te verklaren, zijn er enkele hypotheses. Zo worden jonge honden vaak op die manier aangesproken als het over leuke dingen gaat: eten of spelen. Als ze gecorrigeerd worden, gebeurt dat vaker op lagere toonhoogte en met een andere intonatie.’

Ook onderzoeker Joke Monteny (Hogeschool Vives), gespecialiseerd in sociaal gedrag van honden, wil nuanceren. ‘De onderzoekers hebben blootgelegd dat honden vooral sterk reageren op spraak van volwassenen gericht tot kinderen of honden. Die verschilt op verschillende vlakken – intonatie, ritme, frequentie, toonhoogte – van spraak gericht tot andere volwassenen. Bij vrouwen komen die verschillen gemiddeld genomen iets uitgesprokener tot uiting. Al kun je daaruit zeker niet afleiden dat honden beter zouden luisteren naar vrouwen dan naar mannen.

Voor dit onderzoek, dat zeker degelijk werd uitgevoerd, werden slechts 19 honden getest. Zoals de onderzoekers zelf ook aangaven, kan niet uitgesloten worden dat andere factoren – zoals eerdere ervaringen met mannen of vrouwen – een invloed hadden.’