Factcheck: Colruyt betaalde 25 procent belastingen in België, maar optimaliseerde ook via Luxemburg

Volgens PVDA-voorzitter Raoul Hedebouw zou Colruyt slechts 0,27 procent belastingen betaald hebben. Dat klopt niet, zeggen experts. Het echte cijfer is circa 25 procent. Wel zorgt de Colruyt Group er via een holding in Luxemburg voor dat ze minder belastingen hoeft te betalen.

Deze factcheck is uitgevoerd op basis van de beschikbare informatie op de datum van publicatie. Lees hier meer over hoe we werken.

In het VRT-programma De Zevende Dag (vanaf 1:36:35) zei Raoul Hedebouw op 14 januari 2024 dat ‘een multinational als Colruyt 0,27 procent belastingen betaalt, terwijl eender welke hardwerkende Belg 30 à 40 procent belastingen betaalt’. De Colruyt Group bestaat niet alleen uit de gelijknamige winkelketen, maar ook uit onder andere Dreambaby, fitnessketen Jim’s en Newpharma. 

Op X legt de politiek directeur van PVDA uit waar het cijfer van 0,27 procent vandaan komt. Hij verwijst naar de jaarrekening van Colruyt Group (pagina 11)  waar bij ‘winst van het boekjaar voor belasting’ 1,8 miljard euro staat en bij ‘belastingen op het resultaat’ 4,9 miljoen euro. Wie die cijfers deelt, komt inderdaad uit op 0,27 procent. 

Colruyt noemde de uitspraak van Hedebouw ‘kort door de bocht’. Het stelt in een persbericht dat er voor het boekjaar 2022-2023 ‘250,9 miljoen euro groepswinst werd gemaakt en dat daarvoor circa 62,2 miljoen euro aan vennootschapsbelasting betaald werd, wat neerkomt op circa 24,8 procent’. Die cijfers uit het jaarverslag (pagina 207) worden ook geciteerd bij De Tijd en Trends. 

Betaalde de Colruyt Group nu 0,27 procent of – meer dan 90 keer zoveel – 24,8 procent belastingen? 

‘Schandalige misleiding’

We leggen de cijfers voor aan Luc De Broe, hoogleraar fiscaal recht aan de KU Leuven. ‘Het cijfer van circa 25 procent is correct’, zegt De Broe. ‘Dat is het effectieve tarief dat Colruyt heeft betaald als je de winsten van alle dochterondernemingen en de belastingen daarop optelt.’ 

‘Hedebouws uitspraak is een schandalige misleiding,’ zegt De Broe. ‘Hij haalt er één vennootschap uit, de moeder, en kijkt alleen naar de winst en de belastingen daarop. De 1,8 miljard winst van de Colruyt Group komt uit de dividenden (het deel van de winst dat wordt betaald aan de aandeelhouders) van dochterondernemingen en door de verkoop van aandelen. Daarop kán niet voor een tweede keer belast worden. Die winsten zijn al belast bij de dochters.’ 

Die regel is niet Belgisch, benadrukt De Broe. ‘Het gaat om fiscaal beleid overal ter wereld. De winst van de dochterondernemingen kan geen tweede keer belast worden bij het moederbedrijf. Sinds 1991 verplicht de Europese Unie ons daartoe.’

Papieren winst

De 1,8 miljard euro winst van de Colruyt Group is vooral papieren winst. Economisch journalist Pascal Dendooven legt dat als volgt uit in De Standaard: ‘Stel dat Colruyt het vastgoed van een gebouw van vennootschap A naar vennootschap B transfereerde voor 1 miljoen euro. In ruil daarvoor kreeg vennootschap A bijvoorbeeld aandelen van vennootschap B. Doordat het in dit voorbeeld om een puur interne herschikking ging, werd er niets verdiend. Het was een puur interne boekhoudkundige operatie.’

Hoe die papieren winst bij Colruyt Group nu precies in elkaar zit, is onduidelijk. Aan De Tijd liet een woordvoerster van Colruyt weten dat ‘verschillende aandelenparticipaties verschoven zijn tussen groepsvennootschappen, om ze te centraliseren per vakgebied’. 

Professoren fiscaliteit Dave Goyvaerts en Annelies Roggeman (UGent) doken voor Knack in het dossier. ‘Uit de jaarrekening en het jaarverslag blijkt dat het grootste deel van de winst van het boekjaar afkomstig is uit een dividend van ruim 1,6 miljard euro dat de moederholding eenmalig ontving van haar Luxemburgse dochtervennootschap Colruyt Gestion, vermoedelijk als gevolg van een reorganisatie binnen de groep’, zeggen zij.

Luxemburg

Die Luxemburgse dochter Colruyt Gestion, die een groot dividend doorstortte naar de moeder, speelt dus een cruciale rol in het verhaal.

Volgens de studiedienst van de PVDA ‘is duidelijk dat die fiscale constructie niets te maken heeft met effectieve economische activiteit in Luxemburg’. De Broe: ‘Het feit dat de winsten van de moederholding afkomstig zijn van de verkoop van dividenden van de Luxemburgse vennootschap Colruyt Gestion verandert niets aan de vrijstelling in België, die verplicht is door Europese wetgeving.’ 

‘Colruyt Gestion heeft in Luxemburg weinig belasting betaald’, erkent De Broe. ‘Dat is te verklaren door het feit dat deze vennootschap ook een holdingvennootschap is. Ze houdt aandelen in enkele winkels, een aankoopcentrale en een herverzekeringsbedrijf in Luxemburg.’ Al in 2014 maakte De Tijd bekend hoe hoe Colruyt via Luxemburg een belastingconstructie opzette. 

Hedebouw reageert: ‘Dit is een duidelijke fiscale optimalisatie. Ik heb nooit gezegd dat het illegaal is, maar dat is net het probleem. Dat is een achterpoortje waar een kmo geen gebruik van kan maken.’

Goyvaerts en Roggeman zijn het niet eens met die interpretatie: ‘Het gaat hier niet zozeer om een achterpoortje, wel om de toepassing van een bewuste Europese en Belgische beleidskeuze.’