TOURRIT 12: Aurillac – Villeneuve-sur-Lot

De twaalfde rit in de Tour de France vindt plaats op donderdag 10 juli 2024 en is 203,6 km km lang.

Voor de start van de twaalfde rit blijft het peloton in het departement Cantal. In Aurillac, dat vooral bekend staat als ‘de hoofdstad van de paraplu’. Luis Léon Sanchez won er in 2008 voor het laatst een Tourrit, maar in de wielerannalen valt Aurillac het meest op als de plaats waar Peter Sagan als twintigjarige zijn allereerste profzege boekte, in Parijs-Nice van 2010.

Na de start zal er in het eerste uur allicht snel gekoerst worden. Met de Côte de Saint-Mamet-la-Salve verschijnt er al na 7 kilometer een klimmetje van 3,6 kilometer aan 3,9 procent. Na een glooiende sectie en afdaling van 10 kilometer knikt de weg weer omhoog op de Côte de Saint-Médard-de-Presque (4,2 kilometer aan 5,3 procent). Daarop volgen een nieuw tussenstuk en de laatste twee officiële klimmetjes: de Côte de Rocamadour (2,1 kilometer aan 5,5 procent) en Côte de Couzou (1,7 kilometer aan 6,3 procent). Beide hellingen lagen ook op het parcours van de individuele tijdrit in de Tour van 2022. Wout van Aert won toen nadat zijn ploegmaat Jonas Vingegaard in de slotkilometer had ingehouden.

Het tweede deel van de etappe, die in totaal 2300 hoogtemeters telt, is niet vlak, maar de zwaarste hellingen zijn al verteerd. Een nieuwe massasprint is dus mogelijk, al stijgt de weg tien kilometer voor de finish wel nog een tweetal kilometer met drie procent, gevolgd door een afdaling naar de laatste vijf vlakke kilometers voor de aankomst in Villeneuve-sur-Lot.

In de voorlaatste kilometer liggen nog een haakse bocht, een brug over de rivier de Lot (de Pont de Libération) en weer een negentiggradenbocht naar de laatste rechte lijn op de Avenue d’Agen. De eindstreep wordt een goeie kilometer verder getrokken, nabij het Lycée Georges-Leygues en het Complex Sportif de la Myre-Mory. Het begin van de slotkilometer loopt heel licht omhoog, maar geen sprinter zal dat voelen.

De hattrick van Dekker

Guillaume Lepers, burgemeester van Villeneuve-sur-Lot, was in de wolken toen zijn gemeente werd geselecteerd als ville étape. Bij het begin van zijn mandaat in 2020 had hij aangekondigd dat hij de Tour weer naar zijn gemeente zou brengen. Hij heeft zijn belofte waargemaakt. Niet vanzelfsprekend, want in het departement Lot-et-Garonne gaat de Ronde van Frankrijk niet vaak op bezoek: de laatste keren in 2014 en 2017 voor een vluchtige passage. De 21.000 Villeneuvois hebben de Tour zelfs niet meer gezien sinds 2000.

Erik Dekker won toen in Villeneuve-sur-Lot nadat hij op 30 kilometer voor de aankomst was ontsnapt uit een kopgroep. Het begin van een memorabele Tour voor de Rabobankrenner, die liefst 427 kilometer in de aanval fietste en later, in Revel en Lausanne, nóg twee etappes won. Voor Dekker het einde van een zwarte periode. De Nederlander mocht op het WK in Verona in oktober 1999 niet starten wegens een te hoog hematocrietgehalte en in Parijs-Nice van 2000 brak hij zijn elleboog. Hij startte nadien wel in de Giro, die hij anoniem uitreed, won vervolgens twee etappes in de Ronde van Zweden en scoorde dan zijn hattrick in de Tour. Het succes bleef daarna duren, want Dekker was ook de beste in de Clásica San Sebastián, kroonde zich tot Nederlands kampioen tijdrijden en won de proloog en het eindklassement van de Ronde van Nederland.

Zure derde plaats

Peter Van Petegem moet minder glimlachen als hij de naam Villeneuve-sur-Lot hoort. In 1996, bij zijn eerste van slechts drie Tourdeelnames, raakte hij in een rit voorop met Michele Bartoli, Neil Stephens, Massimo Podenzana, François Lemarchand en Giuseppe Guerini. Hij mocht echter niet meewerken, omdat de TVM-ploegleiding zogezegd de kaart van sprinter Jeroen Blijlevens wilde trekken. Een bizarre beslissing, want de kopgroep had op een bepaald moment negen minuten voorsprong. Dat was niet naar de zin van de Italianen, die afspraken om de snelle Van Petegem te bestoken met aanvallen. Zo raakte Podenzana alleen weg en moest de Belg vrede nemen met een derde plaats. De enige keer in zijn carrière dat hij in de top tien van een Touretappe finishte, maar met een zure nasmaak.