Af en toe duikt het bericht op dat wetenschappers in staat zijn het hormoon oxytocine op zo’n manier in een puffertje of een pilletje te verpakken dat ze het als een wondermiddel kunnen promoten.
Oxytocine regelmatig toedienen zou vooral mannen helpen om bij hun vrouw te blijven, want het vermindert de kans op ontrouw. Alsof een complex gedrag als relatievorming van één enkele stof zou afhangen – zo eenvoudig is het in de gedragsbiologie zelden.
Dat belet niet dat wetenschappers inzichten blijven vergaren over wat oxytocine allemaal met een mens doet. Het heeft uiteraard de biologische functies die het in tal van andere zoogdiersoorten uitoefent, zoals het sturen van alles wat te maken heeft met kinderen krijgen, vanaf het zoeken van een partner tot het stuwen van de melkproductie. Het is eveneens cruciaal in het bestendigen van een sterke band tussen moeder en kind – waarschijnlijk de krachtigste band die er in de natuur bestaat.
Maar bij mensen kan het ook vertrouwen en hechting tussen volwassenen in de hand werken. In Public Library of Science ONE doen wetenschappers, onder wie psycholoog Luc Goossens van de KU Leuven, uit de doeken dat vooral tienermeisjes die een speciale variant van een gen hebben waardoor hun hersencellen minder gevoelig zijn voor oxytocine zich eenzamer voelen dan gemiddeld, zelfs in gezelschap. Ze trekken zich negatieve ervaringen met vrienden of kennissen ook sterker aan. Zoals dat meestal met dit soort studies het geval is, werden de effecten beschreven als ‘klein maar significant’.
Effecten van drugs
Een andere onderzoeksploeg maakt zich in Proceedings of the National Academy of Sciences sterk dat oxytocine een belangrijke rol speelt bij het samenhouden van mensen in een langdurige relatie, onder meer door de aantrekkelijkheid van de partner te stimuleren. Als mannen door middel van een neusspray een extra dosis oxytocine toegediend kregen, werd het beloningscentrum in hun hersenen geactiveerd als ze een foto van hun vrouw te zien kregen. Ze beoordeelden hun vrouw dan ook gemiddeld als wat mooier dan anders. Hetzelfde ging niet op als ze foto’s van vriendinnen of kennissen te zien kregen.
Het biologisch mechanisme achter het samenblijven van koppels zou dus te vergelijken zijn met de effecten van drugs, wat mee zou verklaren waarom een scheiding of een sterfgeval dikwijls zo veel tijd vergt om te verwerken. Intrigerend is dat mensen een van de weinige zoogdieren zijn die als monogaam door het leven kunnen gaan. Wat de vraag doet rijzen waarom oxytocine bij ons die extra functie kreeg, en niet bij de meeste andere zoogdieren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier