Bijna 400 grienden zijn omgekomen tijdens een massastranding voor de kust van Tasmanië. Het is nog steeds niet duidelijk waarom walvissen dit gedrag vertonen.
Voor de westkust van het Australische Tasmanië zijn meer dan 450 grienden gestrand. Tot dusver zijn zowat 380 grienden omgekomen. Het is wellicht de ergste massastranding ooit in Australië en een van de grootste wereldwijd. Het record staat op naam van de Chathameilanden waar in 1918 zo’n 1000 walvissen strandden.
Maandag raakte bekend dat een grote groep grienden gestrand was op de zandbanken van Macquarie Harbour, dat bekend staat als een hotspot voor strandingen omdat het een ondiepe baai is die slechts via een nauwe engte is verbonden met de open zee.
Op woensdagochtend werd nog een tweede groep van 200 walvissen ontdekt in twee andere baaien op 7 en 10 kilometer ten zuiden van de eerste groep. Alle dieren van die tweede groep waren al overleden.
Het redden van de zowat 80 overlevende dieren zal verscheidene dagen aanslepen. Vele grienden kunnen niet per boot bereikt worden. De circa 60 reddingswerkers gaan zich dan ook focussen op de walvissen met de beste kans op overleven. Walvissen worden meestal verpletterd onder hun lichaamsgewicht als ze niet op tijd in het diepere water teruggezet kunnen worden.
Confronterend
Videobeelden tonen hoe de dolfijnachtigen vruchteloos proberen om opnieuw de diepere wateren te bereiken. Kris Carlyon, een bioloog die voor de Australische overheid werkt, omschreef de situatie als ‘confronterend’. Volgens de bioloog is te horen hoe de walvissen elkaar in paniek toeroepen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Grienden en ook dolfijnen zijn een sociale soort en spoelen wel vaker in grote groepen aan omdat ze leiders volgen die hen verkeerdelijk richting kust hebben geleid. Bij een dergelijke massastranding sterft meestal een groot deel van de grienden. Via een reddingsactie moeten de dieren ver genoeg in zee getrokken worden omdat ze anders dreigen terug te keren naar hun gestrande soortgenoten.
Over de oorzaak van massastrandingen tasten wetenschappers nog grotendeels in het duister, maar er zijn heel wat mogelijke theorieën. Grienden kunnen via hun prooien richting het strand gelokt worden en gedesoriënteerd raken. Ook zonnestormen en seismische activiteiten door aardbevingen kunnen het navigatievermogen van de dieren verstoren.
De massastrandingen kunnen soms ook menselijke oorzaken hebben. Er zou een verband zijn met het gebruik van militaire sonars en seismische onderzoeken voor olieboringen. De sonars zouden de walvissen ertoe aanzetten om te snel naar het oppervlak te komen waardoor decompressie optreedt, een fenomeen dat ook bij duikers voorkomt.
Volgens Kris Carlyon wijst niets erop dat deze stranding door de mens veroorzaakt werd. Volgens hem gaat het vaak om een ‘simpele tegenslag’. ‘Een of twee dieren raken in de problemen en de rest van de groep volgt. Er is maar weinig dat we kunnen doen om deze natuurlijke strandingen te voorkomen’, aldus de bioloog.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
