De Noord-Franse havenstad Calais is een flessenhals in de migratieroute naar Groot-Brittannië. Oversteken wordt almaar moeilijker. Het kamp dat de vluchtelingen sinds april dit jaar opgetrokken hebben, begint steeds meer op een stadje te lijken, stelt journalist Toon Lambrechts ter plaatse vast.
Afgelopen zondagochtend. Het geluid van een klok kondigt het begin van de misviering aan, gelovigen stromen toe aan de kerk. De meeste van hen komen uit Eritrea, de rest uit Ethiopië. Sommigen kussen de poort wanneer ze aankomen. De mannen zetten zich links, de vrouwen rechts. De viering begint, eerst staand, met veel gezang.
Exodus
De kerk in kwestie, gewijd aan Sint-Michiel, ligt niet in de Hoorn van Afrika, maar in Calais, op een plek net buiten de stad in de duinen. De jungle, zoals de vluchtelingen de plek noemen waar ze hun kans afwachten om de oversteek te maken naar Groot-Brittannië. Omdat het wachten lang kan duren, bouwden de Eritrese en Ethiopische vluchtelingen een kerk.
Meer nog, het was het eerste wat ze deden, vertelt Solomon. De man verliet zijn land in 2005 omwille van de politieke onrusten na de verkiezingen. Hij werd gearresteerd maar kon ontsnappen en vluchtte weg uit Ethiopië. “De kerk is enorm belangrijk voor ons”, stipt Solomon aan. “Niet alleen op zondag, maar gans de week komen de mensen langs om te bidden. In de Bijbel staat hoe de Israëlieten een tent voor God bouwden.” Een verwijzing naar het boek Exodus, die in deze context wel erg op zijn plaats lijkt.
Etnische lijnen
“Ze zijn bezig een nieuw stadje te bouwen”, zo vat een van de vrijwilligers aan de voedselbedeling de situatie samen. De huidige plek van het kamp, de new jungle, kwam er pas na een golf ontruimingen in april van andere plekken waar migranten hun tenten hadden opgeslagen. In een paar maanden groeide de new jungle uit tot een kleine stad, verdeeld langs etnische lijnen.
Soedanezen, bijna allemaal afkomstig uit Darfour, bewonen het eerste en meteen grootste deel van het kamp. Iets verderop, rondom de kerk, ligt de Eritrees-Ethiopische wijk. Nog wat verder wappert de Afghaanse vlag over het stuk kamp dat bekend staat als the market. Naast de Afghanen hebben de Syriërs en de Irakezen er zich gevestigd. Andere nationaliteiten zoeken aansluiting bij een groep waarmee een taal wordt gedeeld.
Schooltje
De kerk is niet het enige gebedshuis in de jungle van Calais. Er zijn nog een stuk of drie moskeeën verspreid over het kamp. Aan de straatkant werd een schooltje opgericht, geheel in Franse traditie de Ecole Laïc des Dunes genoemd. Vrijwilligers geven er lessen Frans en Engels, van maandag tot zaterdag. Er zijn toiletten, wasplaatsen en waterkranen voorzien door Solidarity International, terwijl Dokters van de Wereld een medische post heeft opgezet.
Verderop werd een voormalig vrijetijdscentrum omgevormd tot een opvangcentrum voor de meest kwetsbare vrouwen en kinderen. In het Afghaanse gedeelte, the market, vind je winkeltjes en kleine restaurants. Afghan Flag, het eerste restaurant dat er werd gebouwd, krijgt de beste kritiek. De rijst met kip is een aanrader. Voor een biertje moet je bij de Eritrese cafés zijn.
Toon Lambrechts, freelance journalist
Volledige reportage in Tertio, christelijk opinieweekblad, van deze week.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier