Veel Cambodjaanse vrouwen trekken naar Zuid-Korea of China om daar te trouwen. Maar eenmaal aangekomen worden ze er als maîtresse verkocht. Ook mannen worden uitgebuit.
80 procent van de Cambodjaanse bevolking leeft van de landbouw. Door oplopende schulden en kosten voor levensonderhoud besluiten veel jonge Cambodjanen hun heil te zoeken in buurlanden. ‘Maar dat pakt in sommige gevallen dramatisch uit, zegt Tola Moeun’, hoofd van het Gemeenschapscentrum voor Juridisch Onderwijs.
Veel vrouwen worden via tussenhandelaren uitgehuwelijkt aan Zuid-Koreaanse of Chinese handelaren. Tola heeft verschillende telefoontjes gekregen van bezorgde ouders die vertellen over schijnhuwelijken en misbruik. De families hebben geld gekregen van tussenhandelaren, zonder precies te begrijpen hoe het uithuwelijken werkt. Eenmaal in Zuid-Korea worden de vrouwen tentoongesteld aan mannen die er eentje als “echtgenote” uitkiezen. In werkelijkheid worden ze maîtresse.
Slavin
“In China is er een vrouwentekort op het platteland. De man wil een vrouw om gratis voor hem te werken. Zo wordt ze zowel zijn werk- als zijn seksslavin”, vertelt Tola.
Er ontstaan ook echte relaties. “Veel meisjes trouwen echt met Zuid-Koreaanse mannen”, zegt een 24-jarige vrouw in Phnom Penh. “Echt arme mensen doen dat. Soms komen de meisjes terug en kunnen ze een huis voor hun familie bouwen.”
Jonge mannen uit Cambodja gaan naar Thailand om in de bouw te werken, op vissersboten of in visverwerkingsfabrieken. Dat doen ze via officiële contactpersonen, die een visum regelen, of illegaal. In het laatste geval moeten ze ’s nachts de grens over, zegt Tola. “Ze verbergen zich in de laadbak van een vrachtwagen, samengepakt met andere mensen en bedekt met goederen.”
Lage lonen
Door de slechte contracten komen ze in de problemen, zegt Brahm Press van de Raks Thai Stichting, een organisatie die gastarbeiders helpt. “In juli stonden achtduizend Cambodjanen in Bangkok geregistreerd, waarvan vijfduizend mannen. Allemaal in de bouw, waarschijnlijk. Ik heb gehoord dat ze na alle commissies voor de rekrutering en het onderdak nog minder overhouden dan het minimumloon van 300 baht (7,50 euro) per dag.” De problemen ontstaan vaak door misverstanden over de regelingen, en paspoorten worden vaak achtergehouden als borg voor de schuld die de arbeiders hebben bij de ronselaars.
Onlangs werden er dertien jongeren uitgezet naar Cambodja, elf jongens en twee meisjes onder de 23 jaar. Ze waren voor 500 dollar (375 euro) per persoon naar Thailand gesmokkeld. “Er werd hen een goede baan voor het salaris van 300 baht per dag beloofd”, zegt Si Ngoun, de vader van een van hen. Ze werkten twee maanden in een fabriek voor rubberbanden, een metaalsmederij en in de bouw. Daar begonnen de problemen. “We kregen maar 120 baht (3 euro). We wilden niet meer werken, we hadden honger”, zegt de 20-jarige Si Pesith, een van de jongeren. De werkgever liet ze vervolgens opsluiten omdat ze illegaal waren. Normaal duurt detentie zes tot negen maanden, maar door bemiddeling van de Cambodjaanse ambassadeur konden ze naar Cambodja worden gerepatrieerd.
Geen vakbonden
Gastarbeiders hebben geen vakbonden, waardoor ze extra kwetsbaar zijn. Legale migratie is duur en kan wel tot 550 euro kosten. Dat levert meteen al een schuld op bij de bemiddelaar. Illegale migratie is goedkoper, maar houdt altijd het risico op uitzetting in.
Ondanks alles kiezen teruggestuurde Cambodjanen er vaak voor om het opnieuw te proberen. (IPS/AVE)
