‘Palestina bevrijdt ons van Europese hypocrisie’

De horror en de strijd in Palestina vragen geen barmhartigheid. We moeten ervan leren.

Voor de oplettende kijker: goeiemorgen, -middag of -avond en ook vandaag weer een free Palestine. Wetende dat het vooral Palestina is dat ons bevrijdt.

Palestina bevrijdt ons van propaganda. Van de hardnekkige illusie dat het Westen het geweten is van de wereld. Dat onze instellingen overal vrede en vrijheid uitdragen, en dus ook mogen beslissen wat vrede en vrijheid is.

Palestina bevrijdt ons van Europese hypocrisie. Het toont ons hoe redeneringen van macht en geld de beloftes van recht en moraal ver overstijgen. Hoeveel een mensenleven eigenlijk waard is, als dat mensenleven niet in politieke agenda’s past. Het wijst ons op het imperialisme waar wij nog steeds voor staan en voor betalen.

Palestina bevrijdt ons van onze uitgeholde taal. Vrede is niet het aanvaarden van onderdrukking. Vrede is geen synoniem voor comfort. Vrijheid is geen recht waarmee je iemand van zijn vrijheid kunt beroven. Terrorist is een racistisch scheldwoord als je er het geweld van slechts één volk mee veroordeelt.

Palestina bevrijdt ons van blinde vlekken. Van de onwetendheid, angst en haat die diep in onze samenleving zitten en dus ook in ons weten te groeien. Van een vijandsbeeld met een politiek doel. Want als je je afvraagt waarom we kunnen aanvaarden dat meer dan 35.000 Palestijnen werden vermoord, dan is dat omdat we de moord op miljoenen mensen in Afghanistan, Pakistan, Irak, Syrië, Somalië, Libië en Jemen ook hebben aanvaard. Omdat we hebben aanvaard te geloven dat wij het Midden-Oosten moeten beschermen tegen zichzelf, of dat vrede gebombardeerd kan worden. Omdat we hebben aanvaard dat Hollywood ons bang maakt voor de man met de baard, ons vervreemdt van de strijd van bruine mensen.

Palestina bevrijdt ons van blind consumentisme. Het leert ons wat we eigenlijk al weten: dat Starbucks en McDonald’s niet om ons geven, dat ze integendeel over lijken durven te gaan.

Palestina bevrijdt ons van lafheid. Het laat ons zien dat ons burgerschap niet iets is van het stemhokje, politiek geen intellectueel tijdverdrijf. Dat wie het meent met de mensenrechten, het internationaal recht, de democratie, het humanisme zich als een actieve, oplettende, opstandige medemens moet gedragen. Dat wie ergens voor wil staan ook op moet staan, zeker als het je niet populair maakt. Palestina toont ons het brute geweld van de systemen waar we loyaal aan zijn en van profiteren. Palestina toont ons hoe snel die systemen ook ons als vijand zien.

Na zes maanden genocide en 75 jaar onderdrukking is het pervers nog naar Palestina te kijken door de lens van medelijden of filantropie. De horror en de strijd in Palestina vraagt geen barmhartigheid maar om ervan te leren. Onze eigen positie te bevragen en onze solidariteit en verzet zo vorm te geven dat die werkelijk invloed heeft.