‘Hij was bang dat ik aan iemand anders uitgehuwelijkt zou worden, daarom deed hij mij dit aan.’ Een meisje legt uit waarom ze op haar veertiende verkracht werd door een klasgenoot. ‘Kinderhuwelijken zijn een epidemie in Bangladesh’, klinkt het in een rapport van Human Rights Watch dat met de kinderen sprak.
‘Hij was bang dat ik aan iemand anders uitgehuwelijkt zou worden, daarom deed hij mij dit aan.’ Reena, een meisje uit Bangladesh, legt aan mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW) uit waarom ze op haar veertiende door een klasgenootje werd verkracht.
‘Er is zo veel seksueel misbruik. Ouders die welgesteld zijn, huwelijken hun jonge dochters uit vanwege dat misbruik’, vertelt een ngo-medewerker in Bangladesh aan de mensenrechtenorganisatie. ‘Armere ouders doen het omwille van financiële redenen.’
‘Ik heb niet genoeg geld om mijn dochters te voeden. Op die manier bepaal ik wanneer ik hen uithuwelijk’, beaamt Fatima die vijf kinderen heeft.
‘Bangladesh wil minimumleeftijd verlagen’
Kinderhuwelijken zijn illegaal in Bangladesh sinds 1929 en de minimumleeftijd waarop vrouwen mogen trouwen werd vastgelegd op achttien jaar, voor mannen geldt de leeftijd van 21 jaar. Toch huwen 29 procent van de kinderen in Bangladesh voor hun vijftiende verjaardag. Het hoogste aantal ter wereld, meent UNICEF. Twee procent van de meisjes stappen zelfs voor hun elfde in het huwelijksbootje.
De regering van Bangladesh moet de nodige stappen nemen om een einde te maken aan het kinderhuwelijk, stelt HRW in een nieuw rapport. ‘In de plaats daarvan, gaat de overheid de verkeerde richting uit. Nadat ze in juli 2014 beloofde het kinderhuwelijk te stoppen tegen 2041, trachtte premier Sjeik Hasina Wajed de minimumleeftijd voor meisjes te verlagen van achttien naar zestien’, klinkt het.
‘De Bengaalse overheid heeft enkele goede dingen gezegd, maar het voorstel om de huwelijksleeftijd te verlagen voor meisjes geeft de omgekeerde boodschap. De regering moet reageren voordat een andere generatie vrouwen verloren is’, meent Heather Barr, die onderzoek naar vrouwenrechten doet, in het rapport.
Medeplichtigheid overheden
Niet dat die leeftijd de wanpraktijken tegenhoudt. De overheid die geen actie onderneemt en de medeplichtigheid van lokale vertegenwoordigers maken het volgens Human Rights Watch mogelijk om het kinderhuwelijk in stand te houden.
‘Toen de qadi (moslim die het huwelijk uitspreekt) op het geboortecertificaat van mijn dochter zag dat ze slechts veertien was, weigerde hij het huwelijk te doen’, zei Farhana tegen HRW. ‘Hij bracht het certificaat naar de lokale overheid en liet het er wijzigen om vervolgens toch met het huwelijk door te gaan.’
‘Natuurrampen verergeren situatie’
Maar ook de Bengaalse kwetsbaarheid op vlak van natuurrampen vergroot het gevaar voor de meisjes. Hun families worden op die manier namelijk in de armoede gestort, wat de keuze om de dochters op jonge leeftijd uit te huwelijken, beïnvloedt. ‘Kinderhuwelijken zijn een epidemie in Bangladesh en natuurrampen verergeren de situatie alleen maar’, zegt Barr.
‘Het land van mijn vader en zijn huis kwamen onder water te staan, daarom besloten mijn ouders om me uit te huwelijken’, vertelt Sultana die op haar veertiende huwde en nu als zestienjarige zeven maanden zwanger is. ‘Deze regio wordt getroffen door erosie’, legden Azima’s ouders haar eveneens uit. ‘Als de rivier ons huis meesleurt, zal het moeilijk voor je worden om te trouwen, dus het is beter om dat nu al te doen.’ Ze was toen dertien.
‘Bruidsschat verplicht als meisje ouder is’
Het 134 pagina’s tellende rapport Marry before your house is swept away: child marriage in Bangladesh is gebaseerd op meer dan 100 interviews doorheen het land, de meeste gesprekken met gehuwde kinderen van vaak slechts tien jaar oud.
‘Mijn nonkel zei dat als mijn familie me toen zou uithuwelijken, hij er de politie zou bijhalen’, herinnert Ruhana zich. Ze was pas twaalf. ‘Maar mijn oudere broer vroeg hem om de politie er niet bij te betrekken. ‘Nu is ze mooi en jong en kunnen we haar gratis weggeven’, zei hij. ‘Als je de politie erbij haalt, zullen we problemen krijgen wanneer ze ouder is.”
‘Als de meisjes ouder worden, wordt een bruidsschat verplicht’, verklaart Asma tegenover HRW. Haar drie tienerdochters werden uitgehuwelijkt op hun veertiende, vijftiende en zestiende.
Hafsa trouwde op haar twaalfde en haar familie kon daarbij geen bruidsschat voorzien. ‘Ik smeekte hem op mijn knieën om me terug te nemen, maar hij weigerde’, zegt ze over haar echtgenoot die haar onder druk van zijn ontevreden moeder achterliet. ‘Voor een meisje is na het huis van haar ouders, de woning van haar schoonfamilie haar thuis. Dus ik wilde daar terug naartoe. Meisjes trouwen geen twee keer. Ik wist dat ik terug moest.’
‘Hij zou me vermoorden en in de rivier gooien’
Meisjes die niet aan hun lot worden overgelaten, lopen het risico om binnen het huwelijk misbruikt te worden. ‘Hij bond mijn handen en voeten vast en begon me in een zak te stoppen’, herinnert Rashida zich de acties van de man met wie ze op haar tiende of elfde trouwde. ‘Hij zei dat hij me met een machete zou vermoorden en mijn lichaam in de rivier zou werpen.’
‘De overheid en haar donoren moeten meer doen om de meisjes op school te houden. Om zij die het gevaar lopen als kind uitgehuwelijkt te worden, te begeleiden. Om seksueel misbruik te bestrijden. Om seksuele opvoeding en anticonceptiva toegankelijk te maken’, besluit Barr. ‘Maar nog belangrijker: de overheid moet haar eigen wetgeving tegen het kinderhuwelijk uitvoeren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier