Nederlanders die Eritrea bekritiseren worden bedreigd en achtervolgd

Het dictatoriale Eritrese regime oefent niet alleen druk uit op haar eigen bevolking in diaspora, ze zou ook Nederlandse journalisten en VN-rapporteurs die ‘kwaad spreken’ over het land intimideren en zelfs achtervolgen.

In Nederland (en in andere Europese landen) heerst een ware angstcultuur binnen de Eritrese gemeenschap. Het dictatoriale regime oefent namelijk sterke druk uit op de Eritreërs in diaspora om geld op te sturen en controleert of ze geen kritiek uiten op het regime. Maar de intimidatiepraktijken zouden zich nu ook uitbreiden buiten de gemeenschap, bericht De Volkskrant. Zo getuigen enkele wetenschappers en VN-rapporteurs dat ze bedreigingen ontvingen of zelfs achtervolgd werden.

‘Het Noord-Korea van Afrika’, zo wordt Eritrea ook wel genoemd. Het land kent een van de meest onderdrukkende regimes ter wereld. Kritiek op de regering is verboden en tegenstanders worden gearresteerd. De verplichte dienstplicht, die meer dan tien jaar kan duren, is voor velen een reden om te vluchten. Hoewel emigratie verboden is – wie het land probeert te ontvluchten loopt kans om aan de grens neergeschoten te worden – waagt een relatief groot aantal Eritreeërs zich aan de levensgevaarlijke oversteek van Afrika naar Europa.

Coup

Nederland en Zweden zijn opvallend populair onder vluchtelingen uit Eritrea, de meeste Afrikaanse asielzoekers in Nederland zijn, na Somalië, afkomstig uit het Oost-Afrikaanse land. Hoogleraar Mirjam van Reisen publiceert geregeld over Eritrea en zegt in De Volkskrant dat ze zich al jaren geïntimideerd voelt door enkele Eritreeërs. Zo kreeg ze via sociale media al vaak verwijten naar haar hoofd geslingerd. ‘Ik werd de moordenaar van Eritrea, genoemd en zou een coup beramen.’ Maar nu getuigt ze hoe de bedreigingen een stapje verder gingen.

Het is pikkedonker als op de vluchtstrook een stilstaande auto staat. Rare plek, denkt ze. Zodra ze passeert geeft hij gas en rijdt achter haar aan. Ze voelt paniek opkomen. Ze neemt iets gas terug, de achterligger doet hetzelfde. Ze versnelt haar vaart, de ander ook. De auto achter haar blijft dezelfde route kiezen. Nu weet ze het zeker. Haar rechterhand zoekt in haar tas, vindt haar mobiele telefoon: ‘Simon, zijn de kinderen veilig thuis? Ik word achtervolgd.’

Zodra haar auto voor haar woning tot stilstand komt, snelt haar man naar buiten en maakt de mysterieuze auto spoorslags rechtsomkeert. Mirjam van Reisen wacht totdat de wagen uit het zicht is verdwenen en durft pas dan haar portier te openen.

Ook Sanne Terlingen van One World bevestigt in het verleden herhaaldelijk te zijn geïntimideerd. De journaliste, die zich onder meer vastbeet in de zaak over de mysterieuze zelfdodingszaak van een Eritrese asielzoeker, stelde al eerder vast dat er vaak Eritrese mannen aanwezig zijn bij lezingen van haar. ‘Je weet niet of ze er zijn uit interesse of om je te intimideren. Ik begrijp nu hoe veel Eritreeërs in Nederland zich moeten voelen.’

En ook de VN-rapporteur voor de mensenrechten in Eritrea, Sheila Keetharuth, getuigt over een achtervolging en forse beschuldigingen van enkele Eritrese aanwezigen in de zaal tijdens een lezing.

‘Vrijblijvende’ inzamelacties

Eritrea is erg afhankelijk van de giften van mensen uit de diaspora en doet er dus alles om aan de migranten geld te laten opsturen. Inzamelacties lijken op het eerste gezicht vaak vrijblijvend, maar als je niet betaalt worden maatregelen getroffen. Zo wordt het dan moeilijk om te kunnen genieten van diensten die het consulaat aanbiedt of worden overheidsvergunningen ingetrokken. Bovendien bestraft de regering soms de achtergebleven familieleden van ‘wanbetalers’ in Eritrea.

Eerder nuanceerde Meseret Bahlbi, van de Eritrese Vereniging Amsterdam en Omgeving (EVAO), de negatieve invloed van het regime op de bevolking. ‘De regering heeft andere dingen aan het hoofd dan zich bezig te houden met zaken in Nederland’, klonk het in een interview met NU.Nl. Volgens hem is het wel mogelijk om kritiek te uiten op het regime. (AVE)