‘De vaak complexe Europese wetten leiden doorgaans tot heel wat administratieve lasten, met onze KMO’s als belangrijke slachtoffers’, schrijft Anneleen Van Bossuyt. Ze houdt een pleidooi voor minder, maar betere regels.
Vandaag stelt Europees Commissaris Frans Timmermans zijn masterplan voor om tot een meer eenvoudige Europese regelgeving te komen. Timmermans wil een einde maken aan de bureaucratische regels die de EU al te vaak teisteren. Het aantal nieuwe Europese wetteksten nam de voorbije tien jaar in drievoud toe. Meer regels, maar minder kwaliteit. Deze vaak complexe wetten leiden doorgaans tot heel wat administratieve lasten, met onze KMO’s als belangrijke slachtoffers. Dit is een pleidooi voor minder maar beter, voor kwaliteit boven kwantiteit.
De Europese burger staart apathisch naar het doolhof aan regelgeving en ziet niet meer waar de EU het verschil maakt. En vraagt zich af of het dat überhaupt doet. Timmermans wil met zijn masterplan ‘To cut the red tape’ die negatieve perceptie aanpakken. Betere wetgeving en minder regels leveren niet alleen het vertrouwen van de burger op, maar bovendien aardig wat centen. Het Verenigd Koninkrijk, dat sinds 2011 sterk inzet op dit thema, zag zijn jaarlijkse kosten voor het bedrijfsleven met 2,2 miljard euro afnemen. Een Europees initiatief om de administratieve lasten rond belastingen en douane te verminderen door papieren facturen gelijk te schakelen met elektronische facturen, leverde tussen 2007 en 2012 18,8 miljard euro op.
‘Kan Frans Timmermans komaf maken met de Europese regeldrift?’
Betere Europese regelgeving betekent in de eerste plaats enkel regelgeving als die echt nodig is. Minder is beter. Alleen zo kunnen we de – vaak terechte – perceptie van de EU als een bureaucratisch monster van Brussel met tentakels die niets onaangeroerd laten, ombuigen. Wetgeving wordt best zo dicht mogelijk bij de burger genomen (het subsidiariteitsprincipe). Lukt het niet om een probleem op lokaal, regionaal of nationaal niveau aan te pakken, dan kan Europa haar meerwaarde aantonen door op te treden.
De nationale en regionale parlementen zijn hierbij belangrijke waakhonden. Aan de hand van een rode kaart moeten zij een wetsvoorstel dat niet strookt met het subsidiariteitsprincipe kunnen afwijzen. Als de EU echter het geschikte niveau blijkt, dan moet ze er over waken dat ze haar regels eenvoudig formuleert zodat ze makkelijk toepasbaar zijn.
Productveiligheid en databescherming
Hiernaast pleit de N-VA voor een verbeterde effectbeoordeling van bestaande regels en nieuwe wetsvoorstellen. Vaak blijkt immers dat bepaalde regels erg nadelig zijn voor bedrijven. Onder meer de wetgeving rond productveiligheid en databescherming zorgen voor heel wat kommer en kwel bij onze KMO’s. Europa kan met een verbeterde effectbeoordeling contraproductieve regels vermijden of aanpassen.
Die effectbeoordeling moet vooraf, tijdens en na het wetgevingsproces plaatsvinden. Enkel door na te denken over de finale kosten en baten van wetsvoorstellen, kan de EU inschatten of ze ook effectief haar doeleinden zal bereiken. Belangrijk hierbij is een onafhankelijk orgaan dat de effectbeoordeling uitvoert. Dit orgaan moet wetgevingsvoorstellen kunnen blokkeren indien bijvoorbeeld de baten ervan niet meer bedragen dan de kosten. Ook een betere samenwerking met de betrokken partijen, bijvoorbeeld via een elektronisch stakeholderforum, kan latere implementatieproblemen vermijden.
Commissaris zonder tanden
We moeten alleszins afwachten of Timmermans effectief komaf kan maken met de Europese regeldrift. Velen wensen immers meer Europa. Bovendien stellen de socialisten onterecht dat zij die voor een betere regelgeving ijveren eigenlijk een verregaande deregulering willen realiseren. Betere regelgeving gaat over het creëren van een competitief klimaat waardoor we de jobs in Europa kunnen houden.
Een EU die stimuleert en niet frustreert. Op die manier zal Europa opnieuw voor groei en jobs zorgen. Meer welvaart voor ons allen. En laat dat nu net de kern zijn van de Europese samenwerking. Temt Timmermans het bureaucratisch monster van Brussel of toont hij zich als een Commissaris zonder tanden?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier