Het is vandaag exact een jaar geleden dat operatie ‘Protective Edge’ door Israël in de Gazastrook werd gestart. ‘In Gaza worden de slachtoffers herdacht, maar meer dan dat is het een oproep om de kinderen te helpen die de oorlog wel overleefden’, vertelt Annabell Van den Berghe, freelance journaliste ter plaatse.
Op 8 juli 2014 startte het Israëlische leger een militaire operatie in de Gazastrook. Operatie ‘Beschermende Rand’ of ‘Protective Edge’ was gericht tegen de Palestijnse militanten van Hamas. De reden? Volgens Israël was de missie een reactie op raketaanvallen vanuit Gaza. Maar ook de moord op drie Israëlische jongeren op de Westelijke Jordaanoever werd als aanleiding aangegrepen. Of voorts: het afbreken van de vredesgesprekken tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit. Iets wat Hamas toeschreef aan Israëlisch premier Benjamin Netanyahu’s onvrede met de Palestijnse Regering van Nationale Eenheid van Fatah en Hamas.
Vreedzaam protest
Wat de reden ook was, de 50 dagen durende oorlog was verwoestend. Aan Israëlische zijde vielen 73 doden (voornamelijk militairen), aan Palestijnse zijde kwamen meer dan 2.100 mensen om het leven: voornamelijk burgers, onder wie meer dan 500 kinderen.
‘Vandaag, exact een jaar na het begin van de oorlog, werd een herdenking in het centrum van Gaza gehouden’, vertelt freelance journaliste ter plaatse Annabell Van den Berghe. ‘Een artiest toverde er lege cementzakken om in canvassen om samen met kinderen en jongeren te beschilderen. Meer dan een herdenkingsplechtigheid, was het een vreedzaam protest en een oproep om die kinderen te helpen die de oorlog wel overleefden.’
‘Borduren of doodgaan’
Luchtaanvallen vernietigden vorige zomer meer dan 17.000 gebouwen in de regio. ‘Tijdens ‘Protective Edge’ werden heel wat huizen verwoest ja, maar de woningen die tijdens de oorlogen daarvoor met de grond gelijk werden gemaakt, zijn ook nog niet heropgebouwd’, getuigt Van den Berghe. ‘Die cementzakken bij de herdenking waren ook symbolisch: er zijn er veel te weinig om echt te helpen. Er zijn haast geen scholen of ziekenhuizen. In Gaza-Stad gaat het leven misschien nog wat door, maar daar hebben inwoners amper acht uur per dag elektriciteit. De toevoer ervan wordt gecontroleerd door Israël.’
‘Geen energie, geen werk. De mensen hebben hier gewoon niks om handen.’, aldus Van den Berghe. ‘Ik sprak met een vrouw die zei dat ze zich de hele dag bezighoudt met borduren. Als ze dat niet had, zei ze, zou ze gewoon doodgaan.’
Van schoolbank naar Hamaskamp
En hoewel er nog enkele scholen de deuren kunnen openen, zitten er amper kinderen in de klas. ‘Hoe langer de heropbouw aansleept, hoe meer kans op radicalisering als de bevolking geen andere houvast dan religie heeft. En daarop kan gauw aansluiting bij extremistische bewegingen volgen.’
Zo tracht Hamas radicale islamistische stromingen uit de Gazastrook die het controleert te weren. Dat terwijl Hamas zelf vrij conservatief is en er recent nog beelden opdoken van militaire opleidingen voor kinderen binnen de groep.
‘Ik hoor hier vooral dat het volk uitgeput is en geen uitweg meer ziet. Mensen willen gewoon water hebben om te drinken, eenvoudigweg léven’, zegt Van den Berghe. ‘Hier zijn wel veel organisaties ter plaatse, maar de schade is te groot. Had het een natuurramp geweest, was er al lang internationale hulp. Maar het gaat om een politiek conflict en dat ligt gevoelig.’
‘Nu, het feit dat de bevolking ons nog ontvangt en deze verhalen vertelt, doet me geloven dat de mensen hier gelukkig nog de hoop koesteren gehoord en geholpen te worden. Ze hebben het nog niet volledig opgegeven.’
Lees morgen/donderdag de reportage van Annabell Van den Berghe die met getroffen families tussen het puin van Gaza sprak.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier