Wim Van Rooy stelde samen met zijn zoon Sam een essaybundel over de islam samen. Vader en zoon tonen zich deze week in Knack sceptisch over de uitkomst van de Arabische revoluties.
“Dat al die demonstrerende moslims in het Midden-Oosten democratie zouden willen zoals wij die hier kennen, is louter westers wensdenken. Op maandag betogen mensen voor vrijheid, op dinsdag mishandelen diezelfde mensen vrouwen omdat zij ook vrijheid vragen.”
“De islam deugt niet”, is de laatste zin van de inleiding van jullie boek. En dan zijn jullie verbaasd dat men jullie ziet als islamrammers?
Wim van Rooy: Waar ik geen woord van terugneem: de islam deugt inderdaad niet. Ik heb het nu niet over de islamitische orthopraxis, de gedragsvoorschriften, dat lijkt sterk op het orthodoxe jodendom, een hoop geboden en verboden, je mag je achterste niet afvegen met je rechterhand, je moet ramadan houden enzovoort, dingen die de doorsnee eenentwintigste-eeuwer allemaal belachelijk vindt, maar het is in ieder geval vrij onschuldig. Maar als je de ideologie ziet die daarachter zit – die in ons boek door Ibn Warraq geanalyseerd wordt als fascistisch -, en die gesteund wordt door de OIC, en die ook opgelegd wordt door de imams en de oelama’s die ertoe doen, zoals Joessoef Al-Qaradawi, een van de huidige spirituele leiders van de MB, dan weet je: er is iets heel akeligs aan de hand met die islam. Meneer Al-Qaradawi heeft bijvoorbeeld verklaard dat Hitler een instrument van Allah was om de joden te straffen.
Hoe verklaren jullie dan de ‘Arabische lente’? Zoiets kán volgens jullie opvattingen dan toch eigenlijk niet bestaan?
Sam van Rooy: Dat al die demonstrerende moslims in het Midden-Oosten democratie zouden willen zoals wij die hier kennen, is louter westers wensdenken. De arabiste Laila Al-Zwaini schreef een tijdje geleden nog heel terecht in de Volkskrant: ‘De Arabische lente wordt sowieso een islamitische zomer.’ De 300 vrouwen die het aandurfden om op Internationale Vrouwendag, na de val van president Hosni Mubarak, op het Tahrirplein in Caïro te gaan demonstreren, werden geslagen en sommigen van hen aangerand door Egyptische mannen. De politie deed niets. Dát is het nieuwe Egypte: op maandag betogen mensen voor vrijheid, en op dinsdag mishandelen diezelfde mensen vrouwen omdat ook zij vrijheid vragen. De kleine minderheid die écht democratie en minder islam wil, zit weg te kwijnen op Twitter en is zo minuscuul dat ze niets betekent.
Wim van Rooy: Het enige wat de opstandelingen verenigt is hun verzet tegen het regime. Zij willen brood op de plank – maar ze willen niet minder islam, ze willen niet meer rechten voor vrouwen en voor christelijke of joodse minderheden, ze willen geen vrede met Israël. Recente onderzoeksresultaten van het Pew Research Center zijn ontnuchterend. De meerderheid van de Egyptenaren vindt nog steeds dat afvalligen mogen worden gedood. (HJA)
