‘Racisme bestrijden we met hand en tand, maar antisemitisme laten we links liggen’

Benno Barnard, Luckas Vander Taelen, initiatiefnemer Simha Chardon en vele anderen spreken zich uit tegen een – volgens hen – gebrek aan aandacht voor antisemitisme vandaag: ‘De mythe dat zionisten bekritiseren geen antisemitisme is, is doorprikt.’

We hebben te lang gewacht om iets te zeggen. Elke keer denk je dat het wel zal overwaaien, maar deze gedachte kan je niet eens in slaap sussen, want het waait niet over.

Je telt ook niet meer de haatvolle, racistische reacties op sociale media. Je denkt niet meer dat je bij het lezen van nog één bedorven reactie zal reageren, je beslist gewoon om de reacties niet meer te lezen.

Noem het gerust struisvogelpolitiek – als ik het niet zie, bestaat het niet. Dan is er geen haat, geen oproep tot doden, geen verheerlijking van terreur. Tot het te veel wordt.

“Joden zijn nooit onschuldig.” Deze reactie onder een artikel over een aanslag in Jeruzalem blijkt slechts het topje van een haatijsberg. De reacties onder artikels in onze Vlaamse media blijken de lelijkste, eeuwenoude antisemitische mythes te bevatten. “De jood beheerst de wereld en corrumpeert zelfs onze eigen politici.” , “De joodse wezens voeren satanische praktijken uit tegen de mensheid door monsterlijke zaken uit te voeren op kinderen en baby’s.”

Je durft amper te denken dat hier sprake zou kunnen zijn van een ’33-’45 scenario. Want hoe vaak wordt het joden niet verweten dat ze ‘hun krediet hebben opgebruikt om nog over antisemitisme te spreken.’

Als er nog antisemitisme opduikt, heb je het dus aan jezelf te wijten.

“Joden zijn nooit onschuldig”, weet je nog? “Hitler had ze allemaal moeten vermoorden”. Of neen, nog beter: “Hitler heeft ze niet afgemaakt om ons te laten zien waarom hij het had moeten doen”. En “durf jij, wolf in schaapskleren, te klagen over antisemitisme? Jood, jij bent de nazi 2.0, de SS’er van deze wereld”. Nog over de aanslag in Jeruzalem waarin vier mensen omkwamen: “Geen medelijden, hij (de terrorist) had ze allemaal moeten neermaaien. Want een strike is toch 10, niet?”

Daar gaat de mythe. De mythe dat haatzaaiers het niet over ‘joden’ hebben maar over ‘zionisten’.

De mythe dat zionisten bekritiseren geen antisemitisme is, is ook doorprikt. Want als je enkel iets tegen ‘zionisten’ hebt, waarom spreek je dan voortdurend over joden? Waarom gebruik je eeuwenoude antisemitische slogans? Je neemt niet eens de moeite haat te camoufleren. Je schrijft in het beste geval zionist om nadien verder je gal te spuwen over de jood, de eeuwige jood, die de banken, media en politiek, overal ter wereld, in handen heeft.

Nog een verhaal sneuvelt. Het verhaal dat joden de media, politiek en de hele wereld in handen hebben. Want waar is UNIA – het Interfederaal Gelijkekansencentrum – gebleven na deze lawine van hate speech? Of nog beter, waar is UNIA al die tijd geweest? Want de laatste maanden, nee jaren, stonden de sociale media vol antisemitisme. Een reactie bleef uit.

Waar blijft ook Jambon met een krachtige uitspraak? Dat géén enkele haat getolereerd zal worden. Waar zijn de media die – terecht – zoveel aandacht besteedden aan de schandalige en racistische uitlatingen na de dood van de jonge Limburger met Turkse roots?

Wij zagen geen verontwaardiging of mooie reportages over joden die het erg vinden dat ze met zoveel haat geconfronteerd worden. Wel lazen we artikels en interviews bij de vleet over Dyab Abou Jahjah die zijn – volgens ons – oproep tot moorden ‘by any means necessary’ in het lang en in het breed heeft mogen uitleggen.

Zelfs experts bogen zich over de zaak. Maar Michaël Freilich kreeg een halve minuut spreektijd en hup, het vakje ‘woord en wederwoord’ kon worden aangekruist. Het omgekeerde had anders mooi geweest: een halve minuut voor Dyab Abou Jahjah en de rest van de tijd voor mensen, al dan niet joods, die het over antisemitisme, Israël, en vrede zouden hebben.

Heb je echt experts nodig om te beslissen of er grenzen overschreden zijn wanneer er gejuicht wordt wanneer mensen afgeslacht worden? Is gezond verstand niet genoeg meer? Is het zover gekomen dat selectieve verontwaardiging zelfs niet meer opgemerkt wordt en de norm wordt genoemd? En de joden? Die moeten maar zwijgen, “de nazi’s deden ook maar hun werk.”

Racisme bestrijden we met hand en tand, maar antisemitisme laten we links liggen.

Meerdere prominenten steunen deze brief maar wensen hem niet te ondertekenen, uit vrees professionele moeilijkheden te zullen ondervinden. Wij ondertekenen hem wel.

Benno Barnard (auteur), Ralph Bisschops (doctor in de taal- en letterkunde), Herman Bonne (vertaler van Marcel Conche), Carel Brendel (journalist), Pierre Buyle (bezorgde burger), Peter Calluy (klokkenluider), Simha Chardon (journalist), Frank De Vos (dichter), Milo Derdeyn (schrijver), Biek Dilis (Expediteur Haven van Antwerpen), Prof. Dr. Brian Doyle (KuLeuven), Johan Gerber (fotograaf), Kerstin Huygelen (schrijfster), Ugo Janssens (historicus), Karl Laurent (moreel consulent), Léon Lemahieu (boekhandelaar), Ivo Malfait-Cohen (arts GGZ Nederland), Guido Naets (publicist), Henri Patrik (schrijver, kapitein op rust van het Belgisch Leger), David Pinto (hoogleraar/directeur van het Intercultureel in Amsterdam), Alexandre Sachem (Licenciaat in de rechten), Dr. Philippe Schepens (Gewezen diensthoofd chirurgie KNO), Herman Sourbron (voormalig beroepsjournalist), Kris van Spitael (Licentiaat sociale en culturele antropologie) ,Leon Volders (fotograaf), Jan Van Buggenhout (gepensioneerd leraar moraal), Luckas Vander Taelen (cineast), Koen Van de Moortel (natuurkundige, fotograaf), Dr. Jan van Duppen (arts), André Vanhaeren (bezorgde burger), Wim Van Rooy (essayist), Koen Vermeiren (schrijver), Teun Voeten (oorlogsfotograaf en cultureel antropoloog)