De tiende editie van de National Geographic Atlas of the World ondergaat de grootste visuele verandering sinds het uiteenvallen van de Sovjetunie: door de klimaatverandering moeten de contouren van de ijskap op de Noordpool drastisch aangepast worden.
Naarmate de oceanen opwarmen door de klimaatverandering bevindt het poolijs zich in een vicieuze cirkel: hoe meer ijs er smelt, hoe minder zonlicht wordt teruggekaatst en hoe sneller het water opwarmt, wat nog meer ijs doet smelten. Sinds de jaren zeventig is het ijs elke tien jaar met 12 procent gekrompen.
“Je hoort hier voortdurend over in de media”, zegt geograaf Juan José Valdés van National Geographic. “Maar als je het resultaat zwart op wit op de kaart in je hand ziet, dringt het pas echt door.”
Meerjarig ijs
De atlas van National Geographic kleurt enkel de zones wit waar het ijs dat meer dan een jaar aanhoudt. Dat gebied is in de nieuwe versie van de atlas, die in september verschijnt, veel kleiner dan in de vijfde editie uit 1989, die voor het eerst een gedetailleerde weergave gaf van het poolgebied.
Critici merken op dat de atlas gemaakt is met gegevens uit 2012, een jaar waarin de ijsmassa historisch laag was. Ze pleiten ervoor om een gemiddelde te nemen tussen gegevens uit 2012 een overschatting, en die uit 2013, toen er relatief meer ijs was. (IPS/TE)
