Hoe roze een meisjeskleur werd

De geslachtsspecifieke kleuren – roze voor meisjes, blauw voor jongens – zijn pas sinds 1940 in gebruik.

Pas in de jaren 40 werden de huidige babykleuren (roze voor meisjes, blauw voor jongens) vastgelegd. Al die tijd daarvoor was het omgekeerd en droegen de jongens roze.

Jo B. Paoletti, historicus aan de universiteit van Maryland en schrijfster van het boek ‘Pink and Blue: Telling the Girls From the Boys in America’ onderzoekt al 30 jaar lang de betekenis van kinderkledij. Ze beschrijft hoe het komt dat we uiteindelijk met twee teams opgescheept kwamen te zitten: een blauw en een roze.

De opkomst van geslachtsspecifieke kledij was niet lineair noch plots. Roze en blauw deden hun intrede in het midden van de 19e eeuw, samen met andere pastelkleuren. Maar het was pas voor het begin van de Eerste Wereldoorlog dat de twee kleuren voor de twee geslachten werden gebruikt. En dan nog duurde het een hele tijd vooraleer men eruit was welke kleur bij welk geslacht hoorde.

Roze is kordaat, blauw is delicaat

Het Amerikaanse magazine Ladies’ Home Journal schreef in 1918: “De algemeen aanvaarde regel is roze voor jongens en blauw voor de meisjes. Roze is een kordate en sterke kleur, wat meer bij jongens past, terwijl het delicate blauw passender is voor meisjes.
Sommige bronnen beweerden dan weer dat blauw beter bij blondjes paste en roze bij brunettes. Andere raadden blauw voor blauwogige baby’s aan en roze voor bruinogige baby’s.

Hoe dan ook, de kleurspecificaties zoals we ze nu kennen werden in 1940 vastgelegd door Amerikaanse fabrikanten die een eigen interpretatie gaven aan de toenmalige Amerikaanse voorkeuren. Of hoe de verdeling roze/blauw niet altijd zwartwit is. (TE)