Hij werd de ‘Neil Armstrong van de Arabische wereld’ genoemd. Nu bevindt de eerste Syriër in de ruimte zich met beide voeten op de grond tussen honderdduizenden vluchtelingen in Turkije. ‘Wanneer je de hele wereld door het raam hebt gezien, is er geen wij of zij, geen politiek.’
Net als miljoenen Syriërs die hun huizen zijn ontvlucht, probeert ook Mohammed Faris een nieuwe leven op te bouwen in het buitenland als vluchteling.
Faris schreef geschiedenis toen hij in juli 1987 als eerste Syriër – en pas als tweede Arabier – naar de ruimte reisde. Hij verbleef er in het Sovjet-Russische permanente ruimtestation Mir. Straten, een school en zelfs een luchthaven zijn naar de nationale held genoemd.
‘Die zeven dagen, 23 uur en vijf minuten hebben mijn leven veranderd’, vertelde Faris aan de Britse krant The Guardian over zijn verblijf in de ruimte. ‘Wanneer je de hele wereld door je raam hebt gezien, is er geen wij of zij, geen politiek.’
Drie decennia later blijven die ‘wij en zij’ echter voor conflicten zorgen hier op aarde. En de gevolgen daarvan zijn ook voor de voormalige ruimtevaarder voelbaar. Faris, een voormalige generaal bij de Syrische luchtmacht, besliste in 2012 om zijn land te ontvluchten nadat hij gezien had hoe het leger van Syrisch president Bashar al-Assad kinderen en burgers doodde.
‘Die Russen zijn moordenaars’
Faris woont nu in Turkije en voert tegenwoordig strijd tegen het regime van Assad met woorden, niet met wapens, schrijft The Guardian. Zo neemt hij deel aan vergaderingen van anti-Assadgroepen en voert hij gesprekken met de Turkse overheid over de rechten van Syrische vluchtelingen.
In zijn kantoor hangt de medaille van de Leninorde die hij kreeg van de toenmalige Sovjet-unie. Maar Faris weigert hardnekkig asiel aan te vragen in Rusland. ‘Poetin is de Sovjet-Unie niet. Die Russen zijn doders en supporters van de moordenaars’, aldus de voormalige astronaut.
Ondanks het bloedvergieten in zijn land dat nu al vijf jaar duurt, hoopt Faris dat hij ooit naar zijn land zal kunnen terugkeren. Zijn droom: ‘In mijn tuin zitten en de kinderen buiten zien spelen zonder dat ze bang moeten zijn van bommen.’ (TE)
