De Congolese gynaecoloog Denis Mukwege heeft in Brussel de Congolese bevolking opgeroepen om zelf te proberen de cyclus van – vooral seksueel – geweld te doorbreken. ‘De verantwoordelijkheid om de situatie te veranderen moet ook kunnen liggen bij de basis, als de top niets doet.’
De Congolese gynaecoloog en mensenrechtenactivist Denis Mukwege richtte zelf een hospitaal op in Bukavu waar hij slachtoffers van groepsverkrachtingen en seksueel geweld behandelt. ‘De verantwoordelijkheid (om de situatie te veranderen) moet ook kunnen liggen bij de basis, als de top niets doet’, zei Mukwege tijdens een persconferentie in Brussel, enkele uren voor de Belgische avant-première van de film die documentairemaker Thierry Michel en journaliste Colette Braeckman over hem gemaakt hebben. Mukwege behandelt in een ziekenhuis in de buitenwijken van het Oost-Congolese Bukavu, bij de grens met Rwanda, slachtoffers van seksueel geweld.
Onschuldigen beschermen
De documentaire, met als titel L’Homme qui répare les femmes. La Colère d’Hippocrate, toont ‘een volk dat rechtop staat’, aldus Braeckman. Ze verwierp elk ‘miserabilisme’, ondanks al het lijden dat de bevolking in het oosten van het land al decennia moet ondergaan. In de film staat het werk van Mukwege en de getuigenissen van zijn patiënten – vrouwen, maar ook kinderen – centraal.
‘Die basis moet zich kunnen organiseren om de onschuldigen te beschermen’, meent Mukwege. Hij werd al verschillende keren bekroond, onder meer met de Sacharovprijs voor vrijheid van denken, in oktober vorig jaar.
Verkrachting als oorlogswapen
Mukwege omschrijft zijn land als een land dat bestaat uit twee tegengestelde polen: de gewone bevolking, en de top die zich verrijkt en waarvan ‘de doelen tegengesteld zijn aan die van de basis.’
‘In elke verkrachte vrouw zie ik mijn vrouw, in elke verkrachte moeder mijn eigen moeder en in elk verkracht kind mijn eigen kinderen’, zei de gynaecoloog toen hij vorig jaar in Straatsburg de Sacharovprijs kreeg van het Europees Parlement.
Volgens regisseur Thierry Michel zijn verkrachtingen ‘oorlogswapens’ in Congo. De documentaire hekelt de straffeloosheid van de daders, militairen of ex-rebellen, die soms belangrijke functies bekleden. (Belga/AVE)
