Extreem veel zelfdodingen op paradijselijke Oceanische eilanden

Nergens ter wereld ligt het aantal zelfdodingen bij jongeren zo hoog als op de eilanden in de Grote Oceaan. Generatieconflicten en hoge werkloosheid zijn vaak een oorzaak.

Het mag er paradijslijk lijken, maar de uitdagingen waarvoor Oceanische eilandstaten zoals Samoa, Guam of Micronesië staan, zijn groot. Met 30 zelfdodingen op 100.000 mensen, verdubbelen de Oceanische eilanden het wereldwijde gemiddelde. Het cijfer voor suïcide onder jongeren ligt nog hoger.

Met 54 procent van de bevolking jonger dan 24 jaar, is het aandeel jongeren in de populatie hoog. Veel vooruitzichten blijken ze niet te hebben. Volgens gegevens van het Secretariaat van de Pacific Community (SPC) loopt de leeftijdsgroep 15 tot 29-jarigen het grootste risico op zelfdoding.

Verbroken relaties

“Zelfmoord plegen gebeurt op steeds jongere leeftijd”, zegt Lionel Rogers van Youth Camps for Mental Health, een organisatie die zich bezighoudt met geestelijke gezondheid bij jongeren. “De voornaamste factoren die daartoe leiden zijn werkloosheid, sociaal-culturele verwachtingen, familie- en relatieproblemen, pesten, geweld en misbruik.”

In een rapport van de Foundation of the Peoples of the South Pacific uit 2008 werd al gewaarschuwd dat jongeren worstelen met generatieconflicten. De moderne levensstijl gebaseerd op individuele vrijheid en onafhankelijkheid die jongeren nastreven strookt niet met de sociaal-culturele tradities en conventies van hun ouders.

Een rapport van de Nationale Gezondheidsdienst van Tokelau bevestigde dat voor dit land een van de belangrijkste voor zelfdoding relationeel was, met name de verbroken relaties tussen ouders en kinderen.

Veel middelen voor geestelijke gezondheidszorg worden evenwel niet vrijgemaakt en een accurate aanpak om het toenemende aantal zelfdodingen onder jongeren een halt toe te roepen is er niet.

Jeugdwerkloosheid

Tien jaar geleden waren er naar schatting 331.000 jaarlijkse zelfmoorden in de gehele regio, goed voor 38 procent van het wereldtotaal.

Anne Rauch van de Alliantie voor Mentale Gezondheid op Fiji beweert dat dit cijfer een onderschatting is. “Op de meest afgelegen eilanden in de regio wordt het lichaam vaak begraven nog voor een autopsie uitsluitsel kan geven over de doodsoorzaak. Er heerst veel schaamte over zelfmoord dus op verzoek van de familie verdoezelen artsen soms de ware doodsoorzaak in hun verslag. “

Ook de werkloosheid onder jongeren en hun verlangen naar een welvarende levensstijl, gevoed door wat ze zien in de media, vormen een uitdaging voor het gebied.

De meeste Oceanische eilanden kennen een groeiende bevolking en steeds betere opleidingen, maar dat wordt niet omgezet in meer kansen op een betaalde baan. In Papoea-Nieuw-Guinea zijn er naar schatting 80.000 schoolverlaters per jaar. Slechts 10.000 van hen maken kans op een degelijke baan.

De nabijgelegen Salomonseilanden kennen een jeugdwerkloosheid van 45 procent.

Unicef, het kinderfonds van de Verenigde Naties, waarschuwt dat het ontkennen van economische en sociale opportuniteiten tot een gefrustreerde generatie leidt. “Het resultaat is een hoge mate van zelfbeschadiging en het verlies van veel potentieel.”

Stigma

“Jongeren weigeren om hulp te zoeken omdat ze het stigma vrezen dat op geestelijke gezondheid en zelfdoding rust”, zegt Rogers. “Dit, samen met onze cultuur van stilte heeft hen verder weggedreven en gedwongen om hun emoties te onderdrukken.”

Volgens SPC is snelle actie nodig om de tragedie van de jeugdzelfmoorden voor families, voor de gemeenschap en voor een hele generatie te voorkomen, de generatie die een belangrijke rol zou moeten spelen in de toekomst van de regio. Zij eisen dat er maatregelen komen om het sociale stigma rond geestelijke gezondheid weg te nemen, zodat jongeren met psychische problemen beter begeleid kunnen worden. (IPS)