Veiligheid is allesbehalve een communautaire aangelegenheid!

Wat de heer Mayeur, en ook zijn politieke vader Moureaux, over het hoofd zien is het feit dat in een rechtstaat socio-economische problemen en geweld mekaar niet mogen en kunnen rechtvaardigen.

Kamerlid en voorzitter van het Brusselse OCMW, Yvan Mayeur, opent zijn interview met weekblad Knack met een brutale, frontale aanval op de Vlamingen. De – blijkbaar – toekomstige Burgemeester van Brussel is ‘het beu om door de Vlamingen de les te worden gelezen’. Dit ‘escapisme’ van de PS is ondertussen een bekend verhaal geworden: maatschappelijke problemen worden omgevormd in communautaire tegenstellingen, waardoor men niet meer over de kern van de zaak debatteert, die wordt bedolven onder communautaire verwijten. Een klassiek afleidend manoeuvre – gekend in Brussel – om de discussie over bepaalde onderwerpen te mijden, en de toepassing van de beginselen van de rechtsstaat te voorkomen!

Het veiligheidsdebat is allesbehalve communautair, integendeel. Onveiligheid is een probleem dat alle gemeenschappen en bevolkingsgroepen in hun ziel treft, zonder onderscheid. Iedereen in de problematische wijken van Brussel, autochtoon en allochtoon, eist het recht op een veilig en normaal leven. De veiligheid verzekeren van burger en bedrijf is een plicht van de overheid, van welke taal, afkomst of godsdienst dan ook.

De heer Mayeur poogt in zijn gesprek niet alleen eerherstel te bekomen voor Moureaux, hij kiest ervoor de mistige toestanden van rechtsonzekerheid in de achtergestelde wijken te handhaven, door de ontkenning ervan. Burgemeesters als Moureaux hebben de normverschuiving in deze wijken toegelaten, ze leggen een gedoogbeleid op aan mensen en bedrijven mbt een ‘aanvaardbare criminaliteit’, ze geven toe aan de wet van de straat, het is ‘aanvaarden of oprotten!’.

De benadering van de heer Mayeur ,eminente PS figuur in Brussel, is daarom net zeer zorgwekkend. De socio-economische problemen, discriminatie en maatschappelijke uitsluiting moeten inderdaad fundamenteel worden aangepakt en weggewerkt. De machteloosheid van de Franse Gemeenschap om tot de kern van het probleem te komen, mn een totale hertekening van ‘hun’ opvoedingsproces, leidt ertoe dat vele Franstalige scholen kweekvijvers voor verloren generaties zijn geworden. Dit geeft aanleiding tot onbegrip, frustraties, die op hun beurt soms tot crimineel gedrag kunnen leiden.

Wat de heer Mayeur, en ook zijn politieke vader Moureaux, over het hoofd zien is het feit dat in een rechtstaat socio-economische problemen en geweld mekaar niet mogen en kunnen rechtvaardigen. De ontwrichting van bepaalde gezinnen is de voedingsbodem van normvervaging, geweld en maatschappelijke afwijzing door een generatie jongeren, die het totaal niet meer ziet zitten. De PS heeft gekozen voor het gedogen van deze situatie: de lokale samenlevingsbeginselen aan te passen aan deze nieuwe normen die zich daar hebben gevestigd, in plaats van ze te bestrijden!

Picqué heeft afstand genomen van de ‘klassieke’ PS stelling. Hij pleit – eindelijk – ook voor een betere organisatie van de veiligheid door een toenemende rol van het hoofdstedelijke Gewest en een sterke coördinatie van de lokale entiteiten. Deze evolutie is markant. Blijkbaar beseft hij dat de struisvogelpolitiek niet meer vol te houden is, integendeel, ze brengt Brussel zware schade toe.

Er is meer nodig ! Ik pleit voor de invoering van een nieuw bestuursmodel: een ‘alert bestuur’. Dit bestaat erin de bevoegdheden van de verschillende bestuuroverheden samen te brengen in één bestuurorgaan om een coherent en krachtdadig integraal beleid uit te voeren. Alle bestuurlijke krachten en privé actoren die preventief, curatief of repressief verantwoordelijkheid dragen voor veiligheid moeten erbij betrokken worden. Op deze wijze kan een transversaal, geïntegreerd strategisch plan vastgelegd worden voor de belangen en de veiligheid van de burgers, de bedrijven en de overheid. Alleen op deze wijze raken wij uit deze situatie.

Een grootstedelijke benadering van het veiligheidsbeleid impliceert een eengemaakte politiezone; het argument dat een fusie van de politiezones het einde van de nabijheidspolitie betekent is ongefundeerd. Door een fusie van de zes Brusselse politiezones zullen de middelen en de manschappen beter en efficiënter ingezet worden voor de veiligheid van de Brusselse bevolking. De opening die Minister-president Picqué maakte moet toegejuicht worden; zijn pleidooi voor een gecoördineerde en ingrijpende rol van het Gewest is tekenend voor een evolutie (of misschien zelfs een breuk) binnen de Brusselse PS.

Last but not least, veiligheid moet een grondwettelijk recht worden van elke burger. De frustratie omwille van het feit dat je als burger geen gehoor meer krijgt bij gemeente, gewest en regering moet kunnen uitmonden in het vorderingsrecht tot meer veiligheid, onbetwistbaar en tegensprekelijk. Het zal politici als Moureaux en Mayeur dwingen respect op te brengen voor iedereen in de rechtsstaat.

Walter Vandenbossche (De heer Vandenbossche reageert op het interview in Knack van 29 juni 2011 met Yvan Mayeur: ‘Mohammed is een Belgische voornaam geworden’)