‘Kunstmatige inseminatie is walgelijk en masturbatie schadelijk’

De Duitse schrijfster Sibylle Lewitscharoff zorgde met een opgemerkte speech in Dresden voor een mediaschandaal.

Kunstmatige inseminatie noemt ze walgelijk en masturabatie vindt ze schadelijk. Deze en gelijkaardige uitspraken van de Duitse schrijfster en Büchner-prijswinnares Sibylle Lewitscharoff (°1954) zorgen momenteel voor heel wat ophef in het Duitse publieke debat.

Enkele dagen geleden was Lewitscharoff in de Saksische hoofdstad te gast in het kader van de ‘Dresdener Reden’. Ze sprak er over de ‘wetenschappelijke sturing over geboorte en dood’. Lewitscharoff beroept zich op ‘een traditioneel mensbeeld, dat sterk door het christendom is bepaald’. In het begin van haar speech had ze het publiek gewaarschuwd dat ze, anders dan anders, haar verklaringen niet zou kruiden met scherts en ironie.

Onanie in het kader van moderne bevruchtingstechnieken vindt ze walgelijk: ‘Vroeger heb ik gelachen om het drastisch onanieverbod. Nu lijkt het me verstandig. De voorstelling dat een man in een cabine wordt gestuurd waar hij naar eigen goeddunken, met of zonder de hulp van pornografische prenten, geprikkeld wordt om zijn sperma volgens medische normen af te leveren dat later in het lichaam van een vrouw aan het werk wordt gezet, vind ik niet alleen verdacht, ik vind zoiets absoluut walgelijk.’

Horror

Kunstmatige inseminatie vindt ze een ‘horror’. Ze veroordeelt lesbische koppels met een kinderwens. Kinderen die op die manier tot stand komen noemt ze ‘dubieuze creaties’, ‘half mens, half ik-weet-niet-wat’. Ze voegt eraan toe: ‘Met permissie, maar in het licht van zulke ontwikkelingen vind ik de copulatiehuizen die de nationaalsocialisten ooit ingericht hebben om blonde vrouwen met het zaad van blonde blauwogige SS-mannen te verzorgen, haast onschuldige oefenspelletjes.’

Lewitscharoff staat bekend als een tegenstander van de vrouwenbeweging. Ze bekritiseert al langer het baas-in-eigen-buik-principe uit de jaren zeventig. In haar Büchner-speech uit 2013 liet ze dat duidelijk blijken: ‘Die vrouwen zouden het wel het mooist vinden als het zaad zelf nog eens artificieel gemaakt zou kunnen worden en voorzien zou kunnen worden van een bundel op voorhand gewenste kenmerken, wat tot nu toe niet mogelijk is.’

Jakobijnse zedenmeesters

De gastheer van de ‘Dresdener Reden’, Robert Koall, heeft geschokt op de speech van Lewitscharoff gereageerd en haar woorden in een open brief veroordeeld. Ook de Vereniging van Duitse lesbiennes en homo’s hekelt Lewitscharoff. Zo ook Klaus Staeck, de voorzitter van de Berlijnse Akademie der Künste. Andere publicisten in burgerlijke bladen betreuren het dat de Duitse intellectuelen steeds meer als jakobijnse zedenmeesters optreden en iedereen veroordelen met opvattingen die buiten de mainstream vallen. Inmiddels heeft Lewitscharoff zichzelf in een praatprogramma op de Duitse televisie voor haar verklaringen geëxcuseerd.

De bekende liberale commentator Harald Martenstein vindt het in ‘Der Tagesspiegel’ verkeerd dat Lewitscharoff, met wie hij het niet eens is, spitsroeden moet lopen voor haar opvattingen: ‘Niet alleen de islam behoort tot Duitsland. Ook het katholicisme. Veel katholieken neigen naar onverdraagzaamheid omdat ze hun opinie niet voor mensenwerk houden, maar voor Gods gebod. Daar hou ik niet van. Maar de vrijheid van de anderen is de prijs die ik moet betalen voor mijn eigen vrijheid. Godsdienst is ook een mensenrecht.’

Dochter van gynaecoloog

Lewitscharoff kreeg vorig jaar de Büchner-prijs, de meest prestigieuze literaire prijs in het Duitstalig gebied. Tot haar bekendste werken behoren de verhalen en romans ‘Pong’ (1998), ‘Apostoloff’ (2009) en ‘Blumenberg’ (2011). Ze is de dochter van een Bulgaarse gynaecoloog die in 1965 in Duitsland zelfmoord pleegde.

Piet de Moor