‘Zijn de groenen wel zo maagdelijk als ze zelf beweren?’

‘Zuiverheid impliceert een selectief geheugen en vooral een goede gom om het onzuivere te wissen’, schrijft Louis Ide (N-VA) na de kritiek van Groen op beslissing van de Vlaamse regering om de regels voor de verkiezingsuitgaven aan te passen.

Björn Rzoska van Groen schuwde de grote woorden niet in een opiniestuk over de aanpassing van de verkiezingsuitgaven: “Door het opheffen van de beperkingen kan ze [de N-VA] een campagne naar Amerikaans model voeren. Bart De Wever droomt blijkbaar van een campagne à la Donald Trump“. Hiermee wil Rzoska vooral de ‘zuiverheid’ van zijn eigen partij voor het voetlicht brengen.

De impliciete boodschap die Rzoska de lezer wil meegeven is de volgende: er is maar één partij met propere handen, aan de rest en zeker die van N-VA kleeft er zelfs bloed. Terloops, over bloed gesproken, de ironie wil dat Hermes Sanctorum geïsoleerd staat in zijn partij wat betreft zijn voorstel van decreet op ‘onverdoofd slachten’. Onder andere Wouter Van Besien verschuilt zich achter het zoveelste overleg -alsof Vlaams minister voor Dierenwelzijn Ben Weyts dat nog niet zou gedaan hebben- alvorens hij over verdoofd slachten wil spreken. Kennelijk wil hij zijn moslimachterban niet voor het hoofd stoten.

Maar zijn die groenen dan wel zo maagdelijk als ze beweren? Ik heb het voorrecht gehad te mogen zetelen in de senaat, toen deze nog iets betekende. De oeverloze discussies over de zesde staatshervorming waren bijwijlen oersaai. Tot op een bepaald moment, toen naast de institutionele hervormingen (of de zesde staatshervorming) ook de partijdotaties werden besproken. Het voorstel van N-VA was dat de partijdotaties die via de senaat liepen (een 10 miljoen euro) zouden verdwijnen.

Dit werd tegengehouden, u raadt nooit door wie. Ik kan het niet beter verwoorden dan professor Bart Maddens (KUL) eerder deze week in een opiniestuk op Knack.be: “Die partij [Groen] was immers medeplichtig aan de zesde staatshervorming. En die staatshervorming heeft de overheidsfinanciering van de partijen op een slinkse wijze doen toenemen. De afschaffing van de rechtsreeks verkozen Senaat had de dotaties voor de partijen normaalgezien moeten verminderen. In de plaats daarvan heeft men via allerlei geniepige trucs de totale subsidies met zowat 4,1 miljoen per jaar doen stijgen. Groen is hier kritiekloos in meegegaan, wellicht omdat de partij wel wat extra centen kon gebruiken.” Daarenboven – wat Maddens niet vermeldt – kregen de groenen zeker één parlementaire medewerker extra op kosten van de belastingbetaler.

De maagdelijkheid van Groen is dus ver te zoeken. Goed om weten is dat Ecolo, de zusterpartij waar Groen mee in één fractie zit, oneigenlijk middelen aanwendde en daarvoor als sanctie een maand geen dotaties kreeg. Ook erevoorzitter Jean-Michel Javaux werd op de vingers getikt omdat zijn verkiezingsuitgaven niet klopten. Niemand heeft dus lessen te krijgen van de groenen en dat zouden ze zelf ook moeten weten.

Pleidooi voor zuivere lucht?

Maar Groen meet zich een identiteit aan. Die van de zuiverheid. Groen beseft drommels goed dat identiteit belangrijk is voor mensen en speelt dat op een creatieve manier uit. Pleiten voor zuivere lucht hoort daar onmiskenbaar bij. Wie kan daar nu tegen zijn? Toch wordt het tricky als je ook discussieert over GSM-straling. Onder groene druk werd de zendmastcapaciteit in Brussel verlaagd. Daardoor ging het netwerk plat tijdens de aanslagen van 22/3. Enkel Base functioneerde nog omdat ze zich op dat moment niets aantrokken van de idiote groene regels. Er is immers geen enkel bewezen gezondheidsrisico voor GSM-‘straling’ die netjes onder de WHO-norm blijft. Maar Groen speelt hiermee handig in op het thema zuiverheid en wekt de indruk dat deze onzichtbare straling gevaarlijk is. Het is niet natuurlijk, dus is het slecht.

Vandaar ook de hevige groene lobby voor ‘natuurlijke’ – alternatieve – geneeswijzen. Ook hier wil men mensen laten geloven dat kruidengeneeskunde, homeopathie en dergelijke meer natuurlijk en dus per definitie ‘zuiver’ zouden zijn. Herlees hier de discussie uit 2011 in de Senaat met Mieke Vogels over homeopathie.

Al helemaal gek wordt het als sommige groene parlementsleden in de kamer debatteren over chemtrails (de witte pluim die vliegtuigen achter zich laten in de lucht). Complottheorieën worden dan opgeworpen en krijgen een pseudowetenschappelijk sausje om toch maar het onnatuurlijke aan te tonen. Hiermee bespeelt Groen opnieuw het thema van de zuiverheid.

Ook wanneer Groen meebestuurt, blijkt dat het verhaal belangrijker is dan de werkelijkheid. Ze zetelden tien jaar in de Brusselse hoofdstedelijke regering en waren bevoegd voor mobiliteit. Groen had het toen constant over een groene stad met zuivere lucht zonder uitlaatgassen. De werkelijkheid van dat beleid is dat uw wagen nu uitlaatgassen uitstoot terwijl u stilstaat in een tunnel waar de brokken van het plafond vallen.

En als straks de groenen weer ‘de zuiveren’ gaan spelen als het over de wapenexport gaat, zullen ze wellicht vergeten zijn dat eind de jaren negentig Magda Aelvoet in de toenmalige federale regering de wapenuitvoer naar Nepal mee goedkeurde.

Populistische zuiverheid

Zuiverheid impliceert dus een selectief geheugen en vooral een goede gom om het onzuivere te wissen. Zeker als je een voorstel van decreet mee goedkeurde dat de sperperiode aanpaste en dus wist dat een ander uitgavenpatroon te verwachten was tijdens verkiezingscampagnes…

Maar dat is de essentie zelfs niet: het probleem is dat Groen deze week op een populistische wijze de indruk wekt dat alle andere politieke partijen zich verrijken, uitgezonderd Groen. Oh ironie, net het omgekeerde is in een recent verleden gebeurd. Groen kiest dus voor de populistische zuiverheid en voedt daarmee vooral de afkeer van de burger voor de politiek. Toch een zware verantwoordelijkheid.