‘Wij willen niet dat mensen met een mening opnieuw loslopend wild worden’

‘Een aantal politici kan blijkbaar niet functioneren in een wereld waar er kritische overheidsmedewerkers en andere kritische stemmen zijn die enkele vraagtekens plaatsen bij het gevoerde beleid of gestemde wetten’, schrijft een groep mensen uit de culturele en academische wereld waaronder Jeroen Olyslaegers en Ico Maly.

Vandaag kondigde Unia het ontslag van Rachida Lamrabet aan. De samenwerking was voor Unia niet langer mogelijk. Rachida maakte een kortfilm rond de boerka en liet in Knack weten het niet eens te zijn met de boerka én het boerkaverbod. Er kwam kritiek van de N-VA bij monde van Zuhal Demir dat Unia zich diende te distantiëren van dit “standpunt” van een medewerkster.

Unia laat in een persmededeling weten dat er naar aanleiding van meerdere gesprekken nieuwe meningsverschillen opdoken die tot het ontslag leidden. De vaagheid van de persmededeling van Unia suggereert in elk geval dat het standpunt van Lamrabet mee aan de basis ligt voor haar ontslag. Een aantal politici kan blijkbaar niet functioneren in een wereld waar er kritische overheidsmedewerkers en andere kritische stemmen zijn die enkele vraagtekens plaatsen bij het gevoerde beleid of gestemde wetten. In dit geval hoeven ze niet eens aan te dringen of werk te maken van een ontslag. Unia knapt het vuile werk zelf op en bewijst daarmee zijn anti-discriminatieopdracht geen goede dienst.

Het is overigens niet de eerste keer dat krachten uit deze regering niet overweg kunnen met de vrije meningsuiting van mensen die voor de overheid of haar instellingen werken. Vorige week werd diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva door de Vlaamse Regering ontslagen. Eerder zette minister Jan Jambon een politieambtenaar in de wind.

Politici draaien de klok met een paar tientallen jaren terug. In de jaren zeventig en tachtig volgde het ene incident het andere op en werden heel wat kritische overheidsmedewerkers ontslagen: journalist Daniël Buyle op VRT, ABOS-man Robert Druyts, Paul Van Buitenen bij de Europese Unie, Willy Vermeulen bij het Hoog Comité van Toezicht enz… Als gevolg hiervan ontstonden discussies die leidden tot een opener maatschappij die anders probeerde om te gaan met kritiek.

Kritiek is een normaal gegeven, een positieve bijdrage tot verandering in een maatschappij of op een werk. Het lijkt er op of men wil de geschiedenis een aantal bladzijden terugdraaien. Wij vinden dat dit niet kan. Een mens heeft recht op een vrije mening en mag niet gebroodroofd worden als hij/zij daar voor uitkomt. Daarom werd er ooit een vaste benoeming voor ambtenaren uitgevonden. Ook dat ligt onder vuur.

Wij, ondergetekenden, willen niet dat mensen met een mening (welke deze dan ook zij en welke afkomst die mensen ook hebben) opnieuw loslopend wild worden in deze maatschappij. Op dit moment past geen discussie over de komma’s of punten van deze of gene boodschap. Het enige antwoord op dergelijke pogingen kan alleen zijn: “Dit is de grens tussen autoritaire en antiautoritaire systemen. Die grens oversteken is de Rubicon oversteken. Dat kan in geen geval zonder een duidelijk NEEN te krijgen van de samenleving.” Wie deze democratische veerkracht verliest gaat uiteindelijk mee ten onder.

Filip De Bodt (co-organisator Lezen in de Lente)

Pascal Debruyne (stadsonderzoeker UGent)

Ico Maly (Assistent professor Tilburg University)

Nadia Fadil (onderzoekster KUL)

Lieven De Cauter (Cultuurfilosoof)

Stefaan Verbeeck (Climaxi Oostende)

Liesbeth Vandekerckhove (Brugge)

Marc Reugebrink (auteur)

Jeroen Olyslaegers (auteur)

Mustafa Kör (auteur)

Anja Vanrobaeys (afgevaardigde ACOD) )

Sarah Bracke (godsdienstsociologe)(

David Baele (ex-ACOD-delegué Unia)

Sarah Hutse (vzw ’t Uilekot)

Bleri Lleshi (auteur)

Didi De Paris (auteur)

Jan Blommaert (prof Tilburg University)

Eric Goeman (ATTAC)

Fikry El Azzouzi (auteur) .