'Wie boerkaverbod zo fel bestrijdt, geeft munitie aan zij die onze gemeenschap verwerpen'

Karl Vanlouwe en Nadia Sminate van N-VA hebben geen begrip voor de uitspraken die Rachida Lamrabet over het boerkaverbod deed in Knack.

Met ‘Deburkanisation’ maakte Rachida Lamrabet een kortfilm waarin we een moslima te zien krijgen die een aanklacht schrijft tegen het boerkaverbod in ons land. De film kadert volgens een interview in Knack in een internationaal theaterproject over privacy. Het is een fenomeen dat de laatste tijd meer en meer opduikt; onze Westerse rechten en vrijheden die misbruikt worden om onze Westerse normen en waarden onderuit te halen. Onder het mom van godsdienstvrijheid, ronselen islamisten jongeren in onze steden voor de gewelddadige jihad. Onder het mom van vrijheid van meningsuiting, voert de Turkse president Erdogan bij ons campagne om de rechtsstaat te ondermijnen. En hier wordt volgens ons onder het mom van privacy, een symbool van de ongelijkwaardigheid tussen man en vrouw verdedigd.

Want dat is exact waar boerka volgens ons voor staat: voor ons gaat het niet enkel om het gedwongen dragen ervan, maar is de boerka as such een symbool van een samenlevingsvisie die fundamenteel vijandig staat tegenover vrouwen.

Dat is volgens ons te vergelijken met het voorschrift in de Koran (Soera 24:31) dat gelovige vrouwen hun ogen neergeslagen moeten houden en hun schoonheid niet mogen tonen. Zoals de Egyptisch-Amerikaanse publiciste Mona Eltahawy in haar boek ‘Hoofddoek en maagdenvlies’ beschrijft: voor salafisten beginnen en eindigen de vrouwenrechten met het ‘recht’ van de vrouw om de niqaab te dragen.

Eltahaway verwoordt het als volgt: “[…] ik moest nog leren dat de keuze om de hijab te gaan dragen veel makkelijker is dan de keuze om hem af te doen. En die les zette me aan het denken over de vraag hoe ‘vrij’ een keuze werkelijk is“. De aandacht voor ervaringsdeskundigen zoals Eltahaway, de Iraans-Belgische mensenrechtenactiviste Darya Safai en Ayaan Hirsi Ali, die vanuit de praktijk kunnen getuigen dat er van vrijheid niet veel sprake is in het boerka-debat, is nog veel te gering.

In het Knack-interview stelt Rachida Lamrabet dat boerka-dragende moslima’s niet willen deelnemen aan onze samenleving, en daar heeft ze een punt. Dat ze daaraan echter koppelt ‘dat we die overtuiging moeten respecteren zolang ze de vrijheden van anderen niet in het gedrang brengt’, dat kunnen wij niet begrijpen.

“Het sociale weefsel versterken,” zo kunnen we lezen in de filosofie van het Interfederaal Gelijkekansencentrum UNIA, de werkgever van… Rachida Lamrabet. Dat het na veelvuldig aandringen van Zuhal Demir, federaal Staatssecretaris voor Gelijke Kansen, een dag moest duren vooraleer UNIA afstand nam van de uitspraken in Knack, dat betreuren wij.

In tijden dat de radicale islam probeert om de westerse samenleving te destabliseren is ook de timing van de uitspraken zeer ongelukkig. Wie dan vanuit haar job het sociaal weefsel zou moeten beschermen, moet dan opletten met het verdedigen van symbolen die vanuit de radicale islam toegejuicht worden.

Door het boerkaverbod met zo veel passie en vuur te bestrijden, wordt munitie gegeven aan zij die onze gemeenschap uitdrukkelijk verwerpen en die de religieuze wetten van de Islam hoger inschatten dan de regels in onze democratie en rechtsstaat. Dat een dergelijk project voor een groot deel gefinancierd is met gemeenschapsmiddelen, vinden wij onaanvaardbaar. De N-VA kan als gemeenschapspartij nooit aanvaarden dat onze Westerse normen, waarden en vrijheden worden ontmanteld. Of zoals de Nederlandse Minister-President Mark Rutte het zei: “Doe normaal of ga weg.”