Europees parlementslid voor SP.A Kathleen Van Brempt leerde Martin Schulz – de populairste man van Duitsland – goed kennen. Wat kunnen SP.A en voorzitter John Crombez leren van Schulz?
Martin Schulz verlaat na 23 jaar de Europese bühne om in Duitsland een gooi te doen naar het kanselierschap. Opmerkelijk voor een man wiens volledige carrière zich binnen de Europese Unie afspeelde. Nog opmerkelijker: dat doen in een tijd waarin rechtse populisten hoge toppen scheren met een fel anti-Eu-discours. Opmerkelijkst: Schulz is deze week doorgestoomd naar de top van de populariteitspolls. Zijn SPD stootte de CDU/CSU van Angela Merkel – die door Schulz wordt uitgedaagd – van de troon. Kunnen andere socialisten hier iets van leren?
Europees parlementslid voor SP.A Kathleen Van Brempt leerde de Duitser Martin Schulz kennen in al zijn Europese hoedanigheden: als collega-parlementslid, later als fractievoorzitter van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees parlement en tenslotte als voorzitter van dat parlement. Ze is verrast dat hij het zo goed doet in de Duitse peilingen, maar niet zo sterk als de meeste mensen: ‘Binnen de SPD wist men al een tijdje dat hij de populairste binnen de eigen rangen was. Sigmar Gabriel, de huidige partijleider, is een aflopend verhaal.’
Het Europese niveau raakt zo steeds meer af van haar imago een plaats te zijn voor oude krokodillen
Er zit een paradox in Schulz’ populariteit, onderstreept Van Brempt. In tijden waarin de Europese Unie zwaar onder vuur ligt, is de populairste Duits politicus een man die zijn hele carrière heeft opgebouwd binnen de Europese instellingen (zijn enige andere ervaring is het burgemeesterschap van Würselen, een stad van goed 38.000 inwoners). ‘De meeste groeien eerst in hun thuisland uit tot sterke spelers, en versterken dat dan nog in Europa. Zoals onze Karel Van Miert. Maar Schulz profiteert nu net van dat gebrek aan nationale ervaring: hij is niet besmet door de Grote Coalitie van CDU/CSU en de SPD.’ Dat stemt hoopvol, vindt Van Brempt: ‘Het Europese niveau raakt zo steeds meer af van haar imago een plaats te zijn voor oude krokodillen.’
Volgens Van Brempt is het recept van Schulz’ succes eenvoudig: ‘Hij past perfect in de polarisering tussen enerzijds het progressieve, pro-Europese kamp anderzijds het anti-EU-kamp dat voor protectionisme pleit.’
Zou Schulz een voorbeeld kunnen zijn voor de SP.A van John Crombez? ‘Qua boodschap wel ja,’ meent Van Brempt. ‘We moeten optimistisch en hoopvol communiceren, en ongegeneerd de pro-Europese kaart trekken. Wij zijn altijd internationalisten geweest en nu moeten we dat meer dan ooit zijn. Maar John doet dat al hoor, op zijn manier.’
Wat Crombez niet moet overnemen, is de stijl van Schulz. ‘Hij is toch eerder een klassieke machtspoliticus. Dat had zijn voordeel: ons parlement speelde mee op het wereldtoneel. Dat missen we nu. Maar Schulz is niet de man van de grass roots-beweging of de openheid.’ Van Brempt kijkt qua stijl liever naar dat andere buurland: naar het Frankrijk van Benoît Hamon (de presidentskandidaat van de PS, uit de linkervleugel van de partij) en de onafhankelijke, links-liberale Emmanuel Macron. ‘John zou een zachtere, vrouwelijkere communicatiestijl moeten hanteren dan Schulz doet. Dat kan hij.’ Ook uit het noorden valt nog inspiratie te halen voor een ‘eigen stijl’, besluit Van Brempt: ‘De aandacht voor thema’s als duurzaamheid van de Scandinavische landen moet ook in de mix. Dan heb je een sterk, hoopvol verhaal.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
