De familiale immobiliënvennootschap waarvan ABVV-topmanRudy De Leeuw aandeelhouder is, heeft de grens doorbroken van 1 miljoen euro historische waarde, aldus de website www.derijkstebelgen.be.
De familiale immobiliënvennootschap Immo D.L. van ABVV-topman Rudy De Leeuw heeft de grens doorbroken van 1 miljoen euro historische waarde. Dat schrijft de website www.derijkstebelgen.be, dat het reilen en zeilen van de rijkste Belgen in kaart brengt.
De site haalt het nieuws uit de balans van de vennootschap. Daaruit moet blijken dat over het boekjaar 2015 de aanschaffingswaarde van het vastgoed eind 2015 1,019 miljoen euro bedroeg.
De Leeuw richtte de vennootschap Immo D.L. samen met familieleden op om een vervallen pand, een erfenis uit 1974, te renoveren. In de vennootschap zijn twee winkelpanden en zes appartementen ondergebracht, aldus de site.
Toen bleek dat die vennootschap gebruik maakt van de notionele intrestaftrek kwam Rudy De Leeuw onder druk te staan. Als voorman van de socialistische vakbond was hij immers een scherpe criticus van de techniek waarbij vennootschappen een fictieve rente kunnen aftrekken van hun winst.
‘Fout gemaakt’
De vakbondsman verdedigde zich toen door te stellen dat hij in juli 2011 teruggetreden is als bestuurslid toen hij vaststelde dat de onderneming relatief weinig belastingen betaalde. De beslissing moest op het moment van de heisa nog in het Staatsblad verschijnen, maar De Leeuw benadrukte dat hij geen bestuursdaden meer stelde sinds zijn ontslag als bestuurder.
Hij zei nog dat de vennootschap 700 euro belastingen betaalde op een boekhoudkundige winst van 15.000 euro, maar voegde eraan toe dat hij en zijn familieleden nog ieder jaar moeten “bijleggen” en dat hijzelf 45 procent belastingen betaalt op zijn inkomen. De Leeuw benadrukte ook dat hij samen met familieleden in die vennootschap zit, nu als aandeelhouder.
In een interview met Knack zei De Leeuw later dat hij een fout had gemaakt in de zaak. ‘Ik wist niet dat de boekhouder had gebruikgemaakt van die techniek, maar ik had het moeten weten. Op het moment dat ik het zag, was het te laat. Het zal me niet meer overkomen.’ (SD)
