Tom Meeuws (SP.A): ‘Het Antwerpse stadsbestuur stimuleert een nieuwe boertigheid’

Terwijl het kwik tot boven de 35 graden klimt, is Antwerps SP.A-voorzitter Tom Meeuws de enige inwoner van de Scheldestad die deze luwe periode verwelkomt – zo heet is de grond dit jaar onder zijn voeten geweest. ‘Men mikte op mij om de progressieve oppositie te treffen. Dat het onze tegenstrevers gelukt is, doet nog altijd pijn.’

Het was ook een zonovergoten zomerdag, toen Tom Meeuws twee jaar geleden in Knack zijn eerste grote interview gaf als kandidaat-SP.A-voorzitter voor Antwerpen, en dus – zo dachten velen – als kandidaat-burgemeester. Twee jaar later is meer dan eens de vraag gesteld wat Meeuws eigenlijk te zoeken heeft in de politiek. De voorbije maanden waren een ware lijdensweg waarin Meeuws werd achtervolgd door nieuws uit zijn verleden, zowel privé als professioneel. Er werden huiszoekingen uitgevoerd in zijn woning, hij las zijn eigen mailverkeer in de pers en moest zich verantwoorden omdat hij een appartement had gekocht. Samen met Wouter Van Besien was Tom Meeuws de architect van Samen, het rood-groene samenwerkingsverband waarmee ze de huidige Antwerpse meerderheid wilden breken. Maar door het aanhoudende negatieve nieuws over Meeuws maakte Groen al na een paar maanden een einde aan het progressieve project. Vandaar dat Tom Meeuws Knack opnieuw ontvangt in het aloude SP.A-hoofdkwartier in de Ommeganckstraat, met rode liften, socialistische affiches aan de muur en waterglazen met een tekening van de welbekende rode roos. Het is geen reis terug in de tijd, maar een kennismaking met het reële Antwerpse socialisme.

Een stad importeert geen armoede, zoals OCMW-voorzitter Fons Duchateau zegt, een stad lost ze op.

Twee jaar geleden zij u in uw maideninterview als politicus: ‘Ik ben geen kamikazepiloot.’ Daar leek het de afgelopen maanden nochtans op.

Tom Meeuws: (steekt zijn polsen uit, met brede grijns) ‘U mag voelen, ik leef nog.’ Ik wist vooraf dat dit een harde stiel is, en eigenlijk heb ik weinig medelijden met politici die klagen over de ongemakken van hun job. Maar ik had echt niet verwacht dat mijn tegenstrevers al hun munitie zo onbeheerst op mij zouden leegschieten. En ik had zeker nooit gedacht dat ze zich zouden verlagen tot het lekken van privaat telefoonverkeer.

De wonden van de voorbije maanden zijn nog niet genezen.

Meeuws: Er zijn torpedo’s op mijn persoon afgevuurd en die hebben meer dan eens mijn politieke boodschap uitgewist. Maar ben ik daarom een kamikaze? Nee. Omgekeerd heb ik het nooit of heel weinig over de figuur van de burgemeester: ik spreek vooral over ‘het stadsbestuur’. Ik begreep de emotionele reacties dus niet op mijn opiniestuk over de ‘paaitaks’, dat in De Morgen verscheen. Daarin legde ik uit dat de stad een systeem had uitgewerkt dat projectontwikkelaars die ervoor betalen, toelaat méér te mogen dan is voorgeschreven. Ik klaagde het systeem aan, niet de persoon van Bart De Wever (N-VA).

Met uw paaitaks kreeg hij voor het eerst kritiek waarop hij geen antwoord had. En dat na dat vervelende filmpje dat nieuwssite Apache had geschoten aan sterrenrestaurant ’t Fornuis. Verklaart dat niet die emoties?

Meeuws: Dan heb ik slecht nieuws voor het bestuur: er zijn nog zaken die fout lopen. Neem de ontploffing op de Paardenmarkt (begin dit jaar vielen daar twee dodelijke slachtoffers bij een explosie in een pand, nvdr): het stadsbestuur zegt dat ze die woning zijn gaan controleren. Dat is niet waar. We moeten daarin niemand sparen: het woontoezicht valt onder de verantwoordelijkheid van de burgemeester zelf. Dat is het gevolg van een hervorming waaraan ik als directeur Veiligheid van de stad Antwerpen nog heb meegewerkt. Wij hebben al die diensten gecentraliseerd, omdat het kon gebeuren dat op maandag een controleur van de schepen van Financiën langskwam in verband met de terrastaks, terwijl op dinsdag iemand van Bouw en Wonen de afmetingen van het terras kwam controleren. Die totaal gedepolitiseerde machine stond dus klaar om om het even welk stadsbestuur te dienen, maar De Wever heeft de dienst per se willen reorganiseren. Daardoor is hij in een malaise beland en is het aantal controles dramatisch teruggevallen. De Wever heeft er de mensen gewoon niet meer voor. Wanneer de burgemeester beweert dat er op de Paardenmarkt toezichters zijn geweest, dan klopt dat niet. Wie er wél is geweest, is een maatschappelijk werkster van het OCMW. Maar zij is – gelukkig – niet bevoegd voor dergelijke controles. Zij heeft aangegeven dat er iets mis was, maar daarmee is niets gebeurd. Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat een echte controle die ontploffing sowieso had voorkomen. Maar wél dat de strijd tegen huisjesmelkerij in deze stad onbestaande is.

OCMW-voorzitter Fons Duchateau (N-VA) zegt dat hij op rijkere tweeverdieners mikt, niet op vluchtelingen die een rem zijn op het goede leven in Antwerpen.

Meeuws: Daar raakt u het echte probleem aan, en dáár moeten de verkiezingen over gaan: de visie op deze stad. De N-VA is per definitie antistedelijk. Het zijn echte randstad-Vlamingen, die niets met de stad te maken hebben. Kijk naar de rand rond Antwerpen, waar de N-VA-burgemeesters niet eens willen dat de tram tot in hun gemeente loopt. Ze zien de stad als een oord van verderf, een amorf geheel van ellende, iets vies en stinkends. En ze denken dat op te lossen door muren en dijken op te werpen, net zoals ze met Europa willen doen. Wij daarentegen geloven dat een stad een plek is waar iedereen vooruit kan raken. Een stad importeert geen armoede, een stad lost ze op.

Hoe dan?

Meeuws: Bijvoorbeeld door mensen een betaalbare, goede woning aan te bieden. Ik geef u in primeur een bocht van de SP.A: wij zeggen opnieuw heel duidelijk dat er extra sociale woningen moeten worden gebouwd. Fons Duchateau zegt dat extra sociale woningen extra armoede aantrekken. Ik ben zo kwaad dat hij dat verhaaltje blijft vertellen. Er zijn namelijk evenveel sociale woningen in Antwerpen als er nu al Antwerpenaren op de wachtlijst staan. Dat zijn dus mensen die hier al wonen.

Het fantastische aan een stad is dat je er armoede kunt oplossen. Dat is de reden waarom steden over de hele wereld en door de eeuwen heen zo’n onweerstaanbare aantrekkingskracht hebben op niet-stedelingen. N-VA zit toch vol met historici? Dat zij dit potentieel van de steden niet inzien, bewijst dat ze in het diepst van hun gedachten dorpelingen gebleven zijn.

Is dat niet de klassieke frustratie van een beleidspartij die ineens in de oppositie belandt: een beetje lachen met het gebrek aan ervaring en de andere keuzes van de nieuwe bestuurders?

Meeuws: Nee. Het gaat verder. Er is in Antwerpen geen volwassen omgang meer tussen meerderheid en oppositie. Wij krijgen zelfs geen cijfers meer. Ieder jaar werden de criminaliteitscijfers tegelijk gepresenteerd met die van de overlast. Dit jaar niet. Gewoon: níét. We weten waarom: omdat de malaise totaal is. Nog een voorbeeld. Patrick Janssens (van 2003 tot 2012 SP.A-burgemeester van Antwerpen, nvdr) heeft de kwartaalrapporteringen ingevoerd. Dat leverde hem het verwijt op de stad als een bedrijf te besturen, maar het werkte wel. Dit bestuur voert ze weer af. Er zou slechts halfjaarlijks gerapporteerd worden. Voor het eerste halfjaar van 2018 zullen we die cijfers dus pas ná de zomer krijgen. En wellicht zelfs na de verkiezingen.

Van bij het begin heeft het stadsbestuur te hard op de eigen borst geklopt. Ze miskennen niet alleen de oppositie en werken slecht samen met de eigen ambtenarij, ik weet dat ook de federale politie bijzonder gefrustreerd is omdat zij op zwart zaad wordt gezet en alles naar de lokale politie gaat. Denkt u dat zij graag samenwerken wanneer ze op alle vergaderingen belachelijk worden gemaakt? Kijk naar de BearCats, die supergepantserde politiejeeps. Rijden ze rond? Nee. Er staat er een binnen omdat hij gewoon niet gehomologeerd raakt.

(Volgens Willem Migom, woordvoerder van de lokale politie van Antwerpen, klopt de stelling van Meeuws niet. ‘Dat is totaal onwaar. Ik heb zulke geruchten al vaker zien verschijnen op linkse Twitter-accounts. Beide BearCats zijn ingeschreven, verzekerd, goedgekeurd en hebben een nummerplaat. Ze kunnen beide zonder enig probleem de baan op.’, nvdr.)

De heel opzichtige militarisering van de lokale politie frustreert de federale politie, want die wordt intussen uitgekleed. Niemand is gebaat bij een nieuwe guerre des flics.

En intussen voert men op ideologische gronden een war on drugs. Die is helemaal uit de hand gelopen – vandaar ook die granaten (in maart en juli van dit jaar werd in Antwerpen met handgranaten gegooid. De incidenten worden gelinkt aan de drugshandel, nvdr). Net zoals het nieuwe mobiliteitsbeleid helemaal ideologisch geïnspireerd is, en dus ook niet werkt, of de nieuwe aanpak van het OCMW. Het nieuwe bestuur doet in alles het tegenovergestelde van vroeger, enkel en alleen omdat het oude beleid socialistisch was.

U hebt de oppositie ook ideologisch proberen te positioneren als architect van Samen, een open stadslijst rond SP.A en Groen. Dat project is uit elkaar gespat en vandaag zeggen veel groenen dat SP.A heeft afgedaan.

Meeuws: Ik weet welke droom ik samen met de groenen heb gekoesterd, en zeker met Wouter Van Besien. Wij wilden – willen – deze stad echt in een andere plooi leggen. Groen zal daar absoluut een bondgenoot in zijn en in blijven.

Is uw relatie met Wouter Van Besien nog altijd goed?

Meeuws: Ja. We kruisen elkaar weleens met de fiets. En ik aai dan over het bolleke van zijn dochter. (grinnikt) Natuurlijk doet uit elkaar gaan pijn, zeker omdat we zo hard in Samen hebben geloofd.

U bent sinds 2012 SP.A’er, maar de avond dat al uw Antwerpse kameraden als één man achter u bleven staan, werd u door uw partij pas echt erkend als socialist, zo leek het wel.

Meeuws: Die camaraderie heeft mij inderdaad geraakt. Ik krijg er opnieuw kippenvel van: ‘We gaan toch niet iemand laten vallen omdat zijn rechten zijn geschonden?’ Wanneer het erop aankomt, verdedigen socialisten fundamentele waarden zoals het arbeidsrecht. Dat heeft mij gesterkt in het geloof dat we met deze club een sterk verhaal kunnen brengen.

Er zijn scenario’s denkbaar waarbij een nieuw stadsbestuur kan worden gevormd zonder de huidige burgemeester.

En dat in een SP.A-afdeling met een verleden van interne afrekeningen.

Meeuws: Er is een nieuwe cohesie. Dat komt ook omdat na vijf jaar de gevolgen van dit beleid pas echt zichtbaar worden. Er is opnieuw een hoger doel. Ik merk dat die authentieke basiswaarden terug zijn, van volksverheffing tot goed en gezond werk voor iedereen. Je ziet dat ook bij de Jongsocialisten: de tijd van de perceptie en de marketing is voorbij.

Samen was toch ook meer marketing dan politiek? Anders zouden socialisten nooit met groenen als Mieke Vogels op één lijst gaan staan, want jullie liggen elkaar niet. Toen u uw ontslag aanbood als SP.A-voorzitter, heerste er bij Groen een opwinding ‘zoals op sinterklaasavond’.

Meeuws: Dat heb ik met verbazing gelezen. De samenwerking zat nochtans goed, zeker met ons drieën – Wouter, Jinnih Beels en ikzelf. Een socialist is geen groene en omgekeerd, maar mijn aanvoelen is dat de weerstand tegen een progressieve samenwerking niet bij ons zat. Samen is uit elkaar gespat na een paar bijzonder goed gemikte torpedo’s.

De kritiek op de persoon Tom Meeuws heeft het politieke project Samen tot zinken gebracht.

Meeuws: Dat is zo, ja. Men mikte op mij om de progressieve oppositie te treffen. Dat het onze tegenstrevers gelukt is, doet nog altijd pijn.

Groen heeft Samen opgeblazen toen publiek werd gemaakt wat intern geweten was: dat u De Lijn hebt moeten verlaten als regiodirecteur van Antwerpen omdat u hogere budgetten had uitgegeven dan toegelaten.

Meeuws: Daar kunnen we heel kort over zijn. Er is beslist om een tramfestival te organiseren – ook de N-VA-bestuurders hebben dat mee goedgekeurd – en ik heb een fout gemaakt bij de budgettering daarvoor. Voor de duidelijkheid: ik heb géén geld in mijn zakken gestoken. Daarop hebben De Lijn en ik samen besloten om uit elkaar te gaan. De afspraken daarrond, onder meer dat we niet zouden communiceren over wat is voorgevallen, staan opgesomd in een dading. Die dading is dit voorjaar geschonden door De Lijn. Dat weten we uit gelekte adviezen van de advocaten van De Lijn aan de raad van bestuur. Er is ook gelekt over mij vanuit het remuneratiecomité. Dat laat ik echt niet over mij gaan.

Marc Descheemaecker (N-VA), de voorzitter van De Lijn, heeft op de VRT gezegd dat u 10.000 euro eist van De Lijn om uw rechtszaak te laten vallen.

Meeuws: (zucht) Ik begrijp niet dat hij zulke dingen op de VRT gewoon mag verkondigen. Wie in dit land een burgerlijke rechtszaak wil aanspannen, moet eerst een dading opstellen waarin je je schade bepaalt, materieel of moreel. Bij mij is die bepaald op 10.000 euro. In de laatste stap voor je echt naar de rechter stapt, maan je de tegenpartij aan: je somt de feiten op en je zegt welke schadevergoeding je vraagt. Als de tegenpartij die schadevergoeding betaalt, komt er ook geen rechtszaak. Dat is de normale gang van zaken.

Wat ik wil, is simpel: eerherstel. Ik wil bewijzen dat ik niet de man ben die men van mij heeft willen maken. Er is mij zware reputatieschade aangedaan. Veel mensen denken dat ik geld in mijn zakken heb gestoken. Eerst het geld van het festival, dan nu die 10.000 euro.

Waarmee u vanzelfsprekend uw appartement heeft gekocht!

Meeuws: Jazeker, mét een korting van Land Invest erbovenop. Grapje! Overigens heb ik vernomen dat men zich in de raad van bestuur van De Lijn begint af te vragen waarover en over wie dit conflict eigenlijk nog gaat. Welk hoger doel van De Lijn dient haar voorzitter door voortdurend zelf het nieuws op te zoeken in een aanslepend conflict met een voormalig personeelslid?

In Humo zei Jean-Marie Dedecker dat Bart De Wever zelf de dolk heeft aangereikt aan Descheemaecker – om hem dan in uw rug te ploffen.

Meeuws: Het lijkt mij logisch dat Descheemaecker en De Wever al eens babbelen – als ik goed geïnformeerd ben, zitten ze in dezelfde partij. Maar laat mij duidelijk zijn: ik geloof niet in grote complotten.

Dat er een huiszoeking bij u plaatsvond, net op het moment dat de SP.A haar programma zou voorstellen, was ook puur toeval?

Meeuws: Ik wil graag de naïviteit behouden om dat te blijven geloven, ja. Mijn vertrouwen in en respect voor politie en gerecht zijn grenzeloos. Eerlijk gezegd verontrust de persoonlijkheid van meneer Descheemaecker mij meer. Zijn raad van bestuur vraagt hem om zich niet bezig te houden met ‘die gast van de sossen’uit Antwerpen – en toch blijft hij doorgaan.

Ziet u geen politiek motief achter al die aanvallen?

Meeuws: Ik zou geneigd zijn om te zeggen: ja. En veel stemmen in mijn omgeving zeggen dat het zo is. Maar ik weet dat mensen te complex in elkaar zitten om zomaar een rol te spelen in een van boven opgelegd en vooraf uitgetekend scenario.

Doorgaans is het juist omgekeerd: mensen doen iets op eigen houtje, om nadien in de gunst te komen van een of andere grote leider. Ik heb tijdens de vorige bestuursperiode gezien hoe sommige mensen zich anders begonnen te gedragen in het bijzijn van Patrick Janssens. Vandaag zal dat niet anders zijn: ‘Ik ga die Meeuws eens erdoor sleuren, den andere zal dan wel tevreden zijn.’

Ach, mensen… Mijn favoriete filosoof, Isaiah Berlin, had het over ‘het kromme hout waaruit de mens gemaakt is’. We zijn allemaal minder heldhaftig dan we denken dat we zijn.

Maar u doet dapper verder, ook al zal het in Antwerpen opnieuw erg moeilijk worden om een meerderheid zonder de N-VA te vinden.

Meeuws: Toch heeft de N-VA geen gewonnen spel. Bart De Wever weet zelf ook dat CD&V en Open VLD niet erg tevreden zijn met deze coalitie. Er zijn best wel scenario’s denkbaar waarbij een nieuw stadsbestuur kan worden gevormd zonder de huidige burgemeester.

Vlaanderen erkent voorlopig geen enkele moskee meer. Natuurlijk ervaren moslims dat als discriminerend.

Ik denk trouwens niet dat de N-VA nog evenveel stemmen zal halen als in 2012. Toen geloofden veel inwoners van Deurne of Merksem die partij op haar woord: ze zouden nog altijd met de auto vanuit Deurne of Merksem tot aan de kathedraal kunnen raken. Wie dat nu probeert, staat een halve dag in de file. Het N-VA-programma is kiezersbedrog gebleken. In de N-VA-wingewesten buiten de ring zijn de mensen niet meer blij met dit stadsbestuur.

Rekent u zichzelf niet rijk? De peilingen geven de N-VA een comfortabele voorsprong. En de nieuwe SP.A-boodschap dringt nog niet door.

Meeuws: Als het spel zo vuil gespeeld wordt als nu, is het inderdaad moeilijk om duidelijk te maken waarvoor je staat. Wij zijn ervan overtuigd dat we Antwerpen de 21e eeuw kunnen binnenbrengen, in plaats van de stad in de 20e eeuw te laten zitten.

(springt op en stapt naar een kaart aan de muur) Kijk, hier in Wilrijk willen ze de verbrandingsoven heropbouwen! Terwijl hier (wijst naar de haven) evenveel restwarmte wordt geproduceerd als alle woningen in de stad nodig hebben. Die gaat nu verloren, maar via een ingenieus warmtenet kun je die restwarmte opvangen. Onze haven die onze stad verwarmt, hoe schoon zou dat niet zijn?

Heeft dit nieuwe stadsbestuur geen recht op twee bestuursperiodes om aan te tonen dat Antwerpen ook zonder de SP.A te besturen valt?

Meeuws: Tot een jaar geleden had ik op die vraag misschien positief geantwoord. Ik ken de cyclus van plannen maken en uitvoeren. Maar voor dit stadsbestuur is dat niet meer zo. Er zijn namelijk geen nieuwe plannen. Tijdens de vorige bestuursperiode is beslist over alle grote projecten waarmee men vandaag uitpakt, van de Noorderlijn tot de heraanleg van het Operaplein, dat voor ons wel groener had mogen zijn. Als Patrick Janssens burgemeester was gebleven, had hij de Kaaien aangepakt. Vandaag liggen de werkzaamheden aan de Zuiderdokken helemaal stil. En wat straks? Welke andere grote stadsontwikkelingsprojecten liggen klaar? Welk masterplan is er opgemaakt voor Antwerpen?

De voetgangersbrug?

Meeuws: (oprecht verbaasd) Nee. Néé. Alle partijen zeggen al zes campagnes lang dat ze zo’n brug willen. In theorie klopt het dat een stadsbestuur twaalf jaar nodig heeft om zijn stempel te drukken. Maar in dit geval zeg ik na zes jaar: ça suffit, hein. Ons verweten ze dat we té veel plannen hadden, en daarom hebben zij zelfs de planningsdienst opgedoekt. Het resultaat is dat er nu niets is. Behalve die fietsersbrug. En misschien een casino.

U lijkt u haast kwaad te maken.

Meeuws: Zal ik iets stouts zeggen? Onder het mom van ‘iedereen hoort zich te richten naar onze leitkultur’ stimuleert het Antwerpse stadsbestuur een nieuwe boertigheid. Andere culturen en minderheidsgroepen doen er niet meer toe. Vluchtelingen wordt duidelijk gemaakt dat ze niet welkom zijn.

Dit college heeft geen plannen voor nieuwe harde investeringen, en tegelijk springt het zo driest om met het sociale weefsel. Dat baart mij grote zorgen.

Is het sociale weefsel niet sowieso te rafelig? Als Antwerpen in het nieuws komt, is dat zo vaak met foute trouwstoeten of straatgeweld tegen de politie.

Meeuws: Wanneer drie of vier jongeren stenen gooien naar de politie, moet je die gasten oppakken en hen bestraffen. Wie dan zegt dat er honderd jongeren met stenen hebben gegooid, maakt het sociale weefsel ook kapot. Het is de verpletterende verantwoordelijkheid van een burgemeester om bij de feiten te blijven.

De fundamentele vraag is: hoe gaan die 524.000 Antwerpenaren straks samenleven, terwijl er canyons aan verschillen tussen ons gapen? Hoe gaan we bijvoorbeeld met elkaars feesten om? In het SP.A-programma leggen we uit dat we in Antwerpen willen gaan naar een paradecultuur, zoals in New York. Daar stimuleert de stad de feesten van elke gemeenschap. Hier maken ze sommige feesten belachelijk, en zeker die van moslims.

Kijkt u niet naast een aantal reële samenlevingsproblemen door er vooral niet over te willen praten?

Meeuws: Weet u wat een verschil zou maken? Dat de Vlaamse overheid eindelijk begint met moskeeën te erkennen. Dan kun je pas iets doen tegen, bijvoorbeeld, wat ik zie in de Afghaanse moskee die uitkomt op mijn stadstuintje: kleine meisjes, allemaal met een hoofddoek, die alle dagen Koranverzen reciteren. Dat heeft met vrijheid niets meer te maken. Maar nee, Vlaanderen erkent voorlopig geen enkele moskee meer. Natuurlijk ervaren moslims dat als discriminerend. Mensen voelen scherp aan als er met twee maten en twee gewichten wordt gemeten. Uit alle onderzoeken blijkt dat allochtone jongeren weten dat zij anders behandeld worden dan hun Vlaamse leeftijdsgenoten.

Omgekeerd vinden veel autochtone Vlamingen dat ‘de vreemdelingen’ alles in de schoot geworpen krijgen waarvoor zijzelf hard (hebben) moeten werken.

Meeuws: In De Standaard zei Theo Francken (N-VA) dat hij het niet krijgt uitgelegd aan zijn vader dat een vluchteling uit Syrië een hogere toelage krijgt dan het kleine pensioen waarvoor die vader als huisarts zijn leven lang hard heeft gewerkt. Dat heeft mij geschokt. Hoe diep zijn we in Vlaanderen gevallen dat een dorpsdokter in Lubbeek, een van de rijkste gemeenten van Vlaanderen, afgunstig is op een Syrische oorlogsvluchteling? Dat zijn zoon, een van de belangrijkste politici van het land, geen argument heeft om hem tegen te spreken, en ook geen moeite wil doen om hem de zaak van de Syriërs uit te leggen? Zo wordt samenleven toch onmogelijk?

Dit is zo subtiel, zo vuil. Het gaat zelfs niet meer over integratie of identiteit, het gaat over fatsoen. En over samenleven. Want hoe diep de canyons die ons scheiden ook zijn, de bodem ervan is overal hetzelfde. Ook in de Seefhoek, waar ik woon, wil iedereen kindjes, een huis en werk.

Nog even over de verkiezingen. U staat in oktober op de tweede plaats op de SP.A-lijst. U bent dus kandidaat-schepen.

Meeuws: Uiteraard wil ik zelf onze stad graag mee in de plooi leggen.

U wilt een rode Koen Kennis worden? De superschepen van de N-VA heeft een pakket bevoegdheden dat haast belangrijker is dan dat van de burgemeester.

Meeuws: Schrijf maar: ‘ (lacht)‘. Wij hebben met lijsttrekker Jinnih Beels alleszins een heel geloofwaardige uitdager voor de burgemeester. Zij kent deze stad door en door.

Het kille beleid van de voorbije zes jaar heeft gefaald. Het mag weer warmer worden in Antwerpen

Beels is geen socialiste. Zij weigert zelfs een partijkaart.

Meeuws: Dat is niet waar. Jinnih Beels is zo socialistisch als de roos op jullie glas. Ze heeft haar redenen om geen partijkaart te nemen, en die moet ik respecteren. Ik hoor ook van veel mensen dat de tijd voorbij is van rood dan wel geel. Wat vandaag telt, is dat Bart De Wever niet kan antwoorden als Jinnih hem rustig ondervraagt over de veiligheid van deze stad. Ze heeft hem pertinente vragen gesteld na die handgranaten. Waar blijft het Stroomplan, dat met veel bombarie is aangekondigd? Waar blijven de 80 extra politiemensen en drie procureurs voor een zogezegde elite-eenheid? Bart De Wever lachte dat weg. Hij probeert Jinnih weg te zetten als een madammeke dat haar dossiers niet kent. Maar dat zal hem niet lukken. Jinnih was wel de eerste allochtone vrouwelijke rijkswachtofficier, hè. Bovendien een uit de laatste lichting die de oude rijkswachtersopleiding heeft gevolgd. Ze is een echte gendarme – dat zijn straffere figuren dan licentiaten geschiedenis.

Moet een kandidaat-burgemeester geen ruimer blikveld hebben dan alleen maar veiligheid?

Meeuws: Ik heb de voorbije maanden redelijk wat huisbezoeken afgelegd in Deurne. Daar liggen de mensen opnieuw wakker van veiligheid, en van de overlast van drugshandel. En onderschat Jinnih Beels niet. Ze heeft een klare visie op de samenleving, met duidelijke afspraken die gelden voor iedereen en ook met kansen voor iedereen. Ze is een gendarme, maar wel een die kan luisteren. En ze is veel meer. Ze is een vrouw, een moeder en een vluchteling. Zij heeft hier kansen gekregen waarvoor ze heel dankbaar is.

Wij willen de mensen weer doen dromen. En Jinnih Beels is een waar alternatief voor De Wever als burgemeester. Het kille beleid van de voorbije zes jaar heeft gefaald. Het mag weer warmer worden in Antwerpen. Deze stad heeft recht op een burgermoeder.