Prostitutie verdwijnt almaar meer uit het straatbeeld, zo concludeert Krant van West-Vlaanderen na een onderzoek in de provincie, maar dat betekent niet dat er minder prostitutie is – en de problemen die ermee gepaard gaan. ‘Het is alleen minder zichtbaar,’ aldus het West-Vlaamse parket. ‘Dat maakt ons werk moeilijker’.
Krant van West-Vlaanderen pakt vrijdag uit met een dossier prostitutie, een sector waar fenomenen als uitbuiting, mensenhandel, zwartwerk en afpersing nooit veraf zijn. De sectie mensenhandel van het West-Vlaamse parket telt drie magistraten die voltijds met de problematiek bezig zijn.
‘Dat er bars verdwijnen, dat klopt’, zegt substituut Frank Demeester. ‘Dat komt door de crisis en door het internet, niet omdat wij ze wegjagen. Dat betekent natuurlijk niet dat er minder prostitutie is. Het is alleen minder zichtbaar.
‘Wij zijn enkel op zoek naar de misbruiken en de uitbuiting in die wereld, fenomenen die meer voorkomen in de bars dan bij mensen die zich bij wijze van spreken in hun eigen living prostitueren. In een bar is er altijd een uitbater, het risico dat die de meisjes uitbuit, is groter. Een voordeel van die bars is dan weer dat je een vaste locatie hebt die je kan controleren. Bij internetadvertenties is dat niet het geval. Het internet en het verdwijnen van bars hebben er ons werk niet gemakkelijker op gemaakt.’
Kwetsbaar
Zijn collega Manuel Manderick wijst op het onderscheid tussen de Belgische en buitenlandse meisjes. ‘Die laatste spreken vaak alleen hun moedertaal en dat maakt ze extra kwetsbaar. Zo komen sommige meisjes met hun zogenaamde vriendje naar hier en worden ze gedwongen om zich te prostitueren. Het bekende systeem van de loverboys. Die meisjes getuigen nooit tegen hun pooier, uit angst maar ook gewoon omdat ze echt verliefd zijn op die jongens.
‘Zo hadden we een Albanees meisje dat op het proces tegen haar vriendje plots een notariële akte uit Albanië bovenhaalde waaruit zou moeten blijken dat ze helemaal niet misbruikt werd door die jongen. Achteraf bleek dat dit meisje gewoon door haar moeder verkocht was aan die jongen en dus in feite als zijn ‘bezit’ beschouwd werd.’
Vertrouwen
Demeester: ‘Als we op uitgebuite prostituees botsen, kunnen we die het wettelijk erkende statuut van ‘slachtoffer van mensenhandel’ geven. Zo wordt hen tijdelijk verblijfsrecht toegekend en krijgen ze onderdak in een opvangtehuis. Het is soms de enige manier om het meisje uit het milieu te halen en haar vertrouwen te winnen, ook al duurt dat soms weken. De angst zit er echt diep in.’
Hij geeft nog tips mee voor klanten om te achterhalen of ze met een uitgebuite prostituee te maken hebben. ‘Het staat natuurlijk niet op hun voorhoofd geschreven. Maar als je twijfels hebt over de leeftijd van het meisje, ga dan weg en meld het aan de politie. Klanten hoeven op zich niets te vrezen van de politie. Ook als het meisje geen andere taal dan haar moedertaal spreekt, moet er een belletje gaan rinkelen. Klanten moeten sowieso goed opletten want prostitutie staat nooit op zich. Er is altijd kans dat er iets anders mee gemoeid is: witwas, mensenhandel, drugs of zwartwerk. Let op: een huisvrouw die wat bijverdient op haar zolderkamer en dat aangeeft bij de belastingen, hoeft niets te vrezen. Ook haar klanten niet. Ons werk begint bij de uitbuiting.’
