Vlaams minister van Armoedebestrijding Liesbeth Homans (N-VA) reageert op de kritiek van een aantal armoedeverenigingen op het Vlaams Actieplan Armoedebestrijding. ‘We zullen nieuwe paden moeten bewandelen uit respect voor wie ’the struggle of life’ meer is dan politiek gehakketak.’
‘Regeren is vooruitzien’, zei de Franse politicus Émile de Girardin. En dat niemand alle wijsheid in pacht heeft, weten we ook al lang. Vandaar dat een moderne overheid de dag van vandaag – en gelukkig maar- de participatiegedachte steeds meer genegen is. Zeker als het gaat over belangrijke beleidsbeslissingen die een grote impact hebben op het dagelijkse leven en de waan van de dag overstijgen.
‘Mogen we van mening verschillen? Uiteraard. Maar armoede is geen politiek speeltje’
Maar hoe? Van Dale ziet participatie als ‘het hebben van aandeel in iets; deelname’. Een correcte definitie lijkt me en aan de hand van een concreet voorbeeld wil ik het een en ander verduidelijken.
Als coördinerend Vlaams minister van Armoedebestrijding werd ik snel na mijn eedaflegging geconfronteerd met de terechte verantwoordelijkheid om binnen het jaar een Vlaams Actieplan Armoedebestrijding (VAPA) op te leveren. Een belangrijke taak want de Vlaamse cijfers liegen er niet om: in 2009 kende meer dan 1 op de 10 Vlamingen een armoederisico. Amper vier jaar later waren daar al 50.000 Vlamingen bijgekomen. Ongeveer 330.000 Vlamingen leven bovendien in langdurige armoede. Volgens de kansarmoede-index van Kind&Gezin werden in 2013 ongeveer 11 op de 100 kinderen geboren in een kansarm gezin – bijna een verdubbeling ten opzichte van 2005. Desondanks de dagelijkse inzet van velen blijven de armoedecijfers dus jaar na jaar stijgen.
‘Zowel de politiek, de administratie als de tientallen armoedeverenigingen steken zeer veel tijd en energie in het aanpakken en bestrijden van armoede. Maar alles kan beter’
Vandaar de noodzaak om met het VAPA alle krachten te bundelen. En dat doen we ook. Zowel de politiek, de administratie als de tientallen armoedeverenigingen steken zeer veel tijd en energie in het aanpakken en bestrijden van armoede. Maar alles kan beter.
Vandaar dat we het planningsproces van het VAPA grondig aanpakten. Geen honderden acties en doelstellingen meer – van het vorige plan kreeg minder dan de helft van de vooropgestelde acties ook vorm – maar wel de focus op concrete en uitvoerbare acties en gezinnen met kinderen die in armoede leven.
Uiteraard zonder andere groepen uit te sluiten. We creëerden hierbij een duidelijk doelstellingenkader, het te bereiken resultaat, wie erbij betrokken moest worden en de te meten indicatoren werden vastgelegd. En alle ‘stakeholders’ kregen vanaf de eerste dag inspraak en zicht op wat voorlag.
Breuk met het verleden
Een breuk met het verleden, want tijdens de vorige legislaturen werd het plan pas op de tafel van de stakeholders gelegd na definitieve goedkeuring van de Vlaamse regering. Inspraak, overleg, participatie, … . Het was allemaal van geen tel.
De jongste maanden werd veel overlegd en afgelopen maandag zaten we met meer dan 120 actieve deelnemers (uit meer dan 45 verenigingen) opnieuw rond de tafel. Zo werden de concrete acties die door alle Vlaamse ministers -ieder voor zijn of haar bevoegdheid- naar voren werden geschoven, grondig bediscussieerd. Alle opmerkingen werden gebundeld en zullen bij het verder uitwerken van de VAPA worden meegenomen door de ministers. Midden juli ligt het VAPA zoals decretaal bepaald op de regeringstafel.
Geen pasklare oplossing
Moet het nog meer zijn? Volgens enkele armoedeverenigingen wel. Zij vonden het noodzakelijk in De Morgen (24 april) het ontwerpplan nu reeds af te schieten. ‘Gebaseerd op clichés en te weinig concreet’ luidde het verdict. Het bloed, zweet en misschien wel tranen van al wie maanden aan het VAPA gewerkt heeft, werd zo met enkele zinsneden tenietgedaan.
Als coördinerend minister betreur ik dat. Mogen we van mening verschillen? Uiteraard. Maar armoede is geen politiek speeltje. Niemand verdient het om arm te zijn, laat staan om in armoede op te groeien. En dat hier jammer genoeg geen pasklare oplossing voor bestaat, bewijzen de armoedecijfers die de afgelopen jaren alleen maar aandikten.
We zullen dus nieuwe recepten moeten ontwikkelen, nieuwe paden moeten bewandelen. En we zullen dat samen moeten doen. In naam -en uit respect- van al diegenen voor wie ’the struggle of life’ meer is dan politiek gehakketak.
Ik reik alvast iedereen de hand.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier