‘Mijn hart bloedt, maar mijn bloed kookt over’

Jean-Marie Dedecker reageert erg fel op de aanslagen in Brussel. ‘Ik huiver van een chronisch falende justitie en heb genoeg van halfslachtige maatregelen van onze zoetwaterpolitici.’

Terwijl de multiculturele vergoelijkingslobby zich bij de vangst van Abdeslam uitsloofde om de oorzaak van het terrorisme bij de armoede en de discriminatie te leggen, ontploften de splinterbommen letterlijk en figuurlijk in ons gezicht. Ik heb het nu gehad met zelfgenoegzame misdaadbestrijders en procureurs die elkaar op het mediatieke podium decoreerden met een pyrrhusoverwinning, terwijl de Jihadi’s al hun bomvesten omgordden en ontstekingsmechanismen plaatsten in spijkerbommen, ergens in een kelder van een safehouse in een Brusselse no go-area.

Ik heb ook genoeg van de regentenkliek die haar verantwoordelijkheid weg applaudisseerde met de vangst van een barbaarse massamoordenaar die 129 mensen afslachtte en toch 126 dagen onder de neus en de radar van 1.392 Molenbeekse politieagenten als een pizzakoerier kon flaneren.

Ik huiver van een chronisch falende justitie die de criminele broertjes El Bakraoui op penitentiaire vakantie stuurde om een cursus terrorisme te volgen in Syrië, terwijl er eentje tot 2019 in de bajes had moeten zitten omdat hij een Kalasjnikov leeg schoot op politieagenten.

Onze zwarte toga’s met witte besjes hadden nochtans beter kunnen weten. Filosoof Johan Sanctorum schreef in 2009 al over de osmose tussen zware criminaliteit en moslimterrorisme: “Het netwerk dat de ontsnapte gangsters assistentie, dekking, en onderkomen geeft, overlapt een flink deel met het islamfundamentalistische terreurnetwerk dat vanuit Brussel opereert. Het gaat om dezelfde personen en om dezelfde gevoelsmatige, culturele en religieuze onderstromen die in de schotelantennecultuur gisten, vooral bij de jeugd. Mohammed, Youssef en de anderen, zijn niet alleen slachtoffers van kansarmoede, maar vooral krijgsheren in een cultuuroorlog, zeer bewonderd door hun achterban.”

Satellietwagens met flessen bekogeld

Ik walg dan ook van het schorem dat een erehaag vormde voor hun maatje Salah Abdeslam toen die in Mollenbeek werd opgepakt. Geteisem dat satellietwagens met flessen en stenen bekogelde en boegeroep naar de politiemensen. Mooi buiten beeld gehouden door de media, wegens de ongemakkelijke waarheid waarmee men niet wil leven, en beschermd door de zwijgcultuur van de politieke correctheid. Het officiële rooskleurige beeld moet gehandhaafd blijven, maar wat niet besproken mag worden wordt vroeg of laat toch een uitslaande veenbrand.

“There is something rotten in the state of Brussels”. De overheid bekommert zich om hun huisvesting, medische zorg en scholing en keert hen een lawine aan bijstand en subsidies uit om niets te doen. Ze ontliep echter zelf haar verantwoordelijkheid waar ze onvervreemdbaar moet zijn, namelijk in recht en orde.

Halfslachtige maatregelen

Ik heb mijn buik vol van halfslachtige maatregelen van onze zoetwaterpolitici en de doorgeschoten therapiecultuur van welzijnsknuffelaars. Zo kregen onlangs tien gemeenten elk 50.000 euro cadeau om een deradicaliseringsambtenaar aan te werven. De pot werd niet verdeeld volgens de vermeende noodzaak, maar volgens de politieke kleur van de burgemeesters. In Mechelen, Aalst en Zele waren er bijvoorbeeld nooit Syriëstrijders vertrokken en in Menen staat er zelfs geen moskee. In Oostende werd het geld dan maar in de pot voor drugs-en alcoholpreventie gestort.

Ik heb het gehad met de occasionele selectieve verontwaardiging van imams en van kleine- en van groot-moefti’s. Lui die niet zelden op de loonlijst staan van ons ministerie van justitie, die van op de kansel van gesubsidieerde moskeeën hun heilsleer verkondigen.

Elk heeft recht op zijn – naar mijn aanvoelen achterlijke – ideeën, maar van onze liberale vrijheden en waarden, na een eeuwenlange strijd duurzaam veroverd op de katholieke kerk, moeten ze afblijven. Armoede is niet de oorzaak van de islam, maar is er het gevolg van.

“Werkloosheid ontstaat” volgens romancier Leon Dewinter “door het onvermogen om grote groepen islamitische jongeren op te voeden tot gedisciplineerde leden van de westerse samenlevingen”. Op enkele petro-emiraten na behoren de 22 islamitische landen tot de armste van de wereld. Hun volgelingen hebben geen vooruitzicht op een fatsoenlijk aards bestaan, maar met de valse belofte van een hemels maagdelijk paradijs als zoethouder. Voor 69.6% van de Belgische moslims zijn religieuze wetten belangrijker dan seculiere en volgens 82.2% is er maar één interpretatie van de islam (bron WZB 2014/15 R.Koopman). Wat is dat dan, onze gematigde Europese islam ?

Onverschillige wegkijkers

Ik heb genoeg van onverschillige wegkijkers en van een vijfde colonne extremisten die de andersgelovigen wil uitschakelen. In 2003 schreef de Nederlandse regisseur en columnist Theo Van Gogh letterlijk: ” Terwijl de vijfde colonne van de geitenneukers marcheert als nooit tevoren en autochtone Nederlanders massaal de grote steden verlaten, predikt de burgemeester als een soort Don Quichotte de windmolens van een abjecte samenleving, waarin vrouwen- joden- en homohaters vrij spel krijgen…”

Harde woorden, waarvoor de vrijdenker op 2 november 2004 werd gedood door Mohammed Bouyeri. We zijn 12 jaar later. Het laffe multiculturalisme heeft zichzelf langzaam tot dienaar gemaakt van het antiwesters extremisme. In grote steden is een soort anti-maatschappij ontstaan met een bevolking die haar levensdoel ontleent aan de haat die ze koestert tegen de officiële samenleving. Opgesloten in een fysiek getto reageren ze met het bouwen van een cultureel en psychologisch getto voor zichzelf. Een nihilistische cultuur van wanhoop, geweld en misdaad. Dan zijn er maar weinig geestverwanten nodig om barbaarse moorden te plegen en de jihad te verheerlijken als wraak en genot, uit woede voor hun lage sociaaleconomische situatie waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn.

Krokodillentranen

Ik huiver bij het medeleven van onze Europese Mandarijnen zoals Juncker & Co, en van de krokodillentranen van EU-buitenland-minister Federica Mogherini, omdat ze nu zelf het trillen van de bomexplosies in Maalbeek tot in hun ivoren toren van het Schumanplein hebben gevoeld. Lui die de veerdienst voor de Syriëstrijders op de Middellandse en de Egeïsche zee organiseerden, en de veiligheid aan onze buitengrenzen verkwanselden aan een Soennitische Turkse sultan, die blijkbaar beter onze bommenleggers kan traceren dan wijzelf.

Naar verluidt namen zo’n 900 barbaren al de overzetboot. Wie zei ook weer dat de Gutmenschen van Wir schaffen das vroeg of laat de herauten zouden worden van de zelfvernietiging. Laat mij nu maar van demagogie beschuldigd worden. Demagogie wordt in handen van linkse mensen blijkbaar leiderschap genoemd en in handen van rechtse populisme. Ik heb geen nood aan een kaarsjesprocessie en een mars tegen de angst. Ik heb nood aan een cursus woedebeheersing.