Zeventig procent van de leefloners in ons land is van niet-Belgische origine. Tenminste, dat schreef De Standaard maandag, op basis van cijfers van armoedespecialiste Bea Cantillon (Universiteit Antwerpen). Maar klopt het cijfer wel?
Zeventig procent van de leefloners in ons land is van niet-Belgische origine. Tenminste, dat schreef De Standaard maandag, op basis van cijfers van armoedespecialiste Bea Cantillon (Universiteit Antwerpen). Maar klopt het cijfer wel?
De Standaard liet al verstaan dat het aandeel leefloners van niet-Belgische origine op dertig procent lag in plaats van zeventig, en schreef de vergissing toe aan een zetfout in het boek van Cantillon, ‘De staat van de welvaartstaat’. Toch bleef op sociale media de verwarring groot, omdat volgens sommigen het originele cijfer wél correct was. We belden daarom even naar Cantillon zelf.
‘Als je de leefloners volgens nationaliteit opsplitst in Belgen en niet-Belgen, dan is zeventig procent van hen inderdaad Belg. Dertig procent van de leefloners heeft een andere nationaliteit,’ verduidelijkt ze. Maar de situatie wordt enigszins complexer wanneer het over origine gaat. ‘Tel je bij het aandeel niet-Belgen ook nog de mensen wiens ouders geen Belg zijn, dan draait de verhouding helemaal om. Zeventig procent van de leefloners zijn dan mensen met een recente migratieachtergrond, dertig procent zijn Belgen die ook ouders met de Belgische nationaliteit hadden.’ (Voor de opsplitsing volgens migratieachtergrond baseert Cantillon zich op enigszins verouderde cijfers, aangezien geen recentere federale berekeningen beschikbaar zijn.)
Van die grote groep leefloners met een recente migratieachtergrond ‘is het gros weliswaar geboren en getogen in België,’ benadrukt Cantillon nog. Het zou daarom verkeerd zijn te besluiten dat zeventig procent van de leeflonen naar instroom van buitenaf gaat. ‘Die instroom is maar een deel van het verhaal, want een aanzienlijk deel van die zeventig procent is dus gewoon Belg.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier