‘Dat Brussels minister Guy Vanhengel een dossier op die manier blijft afschermen, is tekenend’, schrijft Arnaud Verstraete (Groen). ‘De deal rond het Eurostadion baadt al van in het begin in een sfeer van achterkamertjespolitiek.’
Sinds ik mij enkele jaren geleden in het Eurostadion dossier heb vastgebeten, stootte ik als parlementslid telkens op een muur van geheimdoenerij, een ons-kent-ons mentaliteit en loze beloftes. Met Groen streefde ik van bij aanvang naar een totale transparantie in de Eurostadionkwestie, maar dat bleek een zeer moeilijk te bereiken doelstelling. Van in het begin baadt dossier immers in een sfeer van achterkamertjespolitiek.
Kaviaardeal
Er werden meerdere overeenkomsten afgesloten tussen overheid en privépartijen om de deal rond het Eurostadion te beklinken. De Brusselse minister van Financiën, Guy Vanhengel (Open VLD) zwoer daarbij met de hand op het hart dat het Eurostadion de belastingbetaler niets zou kosten. Achteraf bleek dat helemaal niet te kloppen. Op alle mogelijke manieren lekte uit dat er belangrijke kosten en gevolgen voor de gemeenschap aan verbonden zijn.
Eurostadion: ‘Waarom ik Guy Vanhengel voor de rechter sleep’
Het Brussels Gewest en Stad Brussel zullen instaan voor 123 miljoen euro voor ‘de uitbating’ van het stadion, 80 miljoen voor de parking, 33 miljoen veiligheidskosten, 4 miljoen meerwaardebelasting aan Vlaanderen en 1,2 miljoen advocatenkosten, enzovoort. Voeg daar nog de gratis weggegeven bouwterreinen ter waarde van 45 miljoen euro aan toe. Dan weet je dat kosten voor de gemeenschap blijven oplopen. Deze kaviaardeal wordt gesmeerd met belastinggeld. Onthutsend.
Lak aan openbaarheid van bestuur
Als de gemeenschap jarenlang moet opdraaien voor de kosten van deze kaviaardeal, dan hebben de mensen het recht om de waarheid te kennen. Daarom wil ik inzage in alle overeenkomsten en contracten, conform de wetten van openbaarheid van bestuur.
Alleen weigert Guy Vanhengel hieraan mee te werken. De liberale minister heeft lak aan de transparantiewetgeving. Hij geeft de documenten zelfs niet vrij aan de onafhankelijke Commissie voor Toegang tot Bestuursdocumenten (CTB). Die instantie werd nochtans door de wetgever gecreëerd om in dit soort situaties te bepalen of documenten openbaar moeten worden gemaakt of niet. De commissie kan haar werk dus niet doen.
Voor mij en mijn partij is de maat nu vol. De wet van openbaarheid van bestuur is een grondrecht. Ik heb als parlementslid het grondwettelijk recht om inzage te verkrijgen in deze deals. Hoe is het verdorie ooit zo ver kunnen komen?
Dat een minister een dossier op die manier blijft afschermen, is voor mij in elk geval tekenend. Wie aan positieve en progressieve politiek doet, kiest voor de weg van openheid. Al de rest is niets anders dan oude politieke konkelarij. Daarom roep ik alle mensen die streven naar meer transparantie en open politiek op om deze zaak samen met mij van dichtbij op te volgen. Het is tijd voor nieuwe hoop.
De openingszitting vindt plaats op 9 februari.
Eurostadion
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier