Een gesprek met OCMW-voorzitters Fons Duchateau en Rudy Coddens: ‘Breek mij de bek niet open over Homans’

Gent versus Antwerpen, dat is ‘zacht en empathisch’ tegenover ‘fors en kordaat’. In een gesprek over hun sociale beleid doen de OCMW-voorzitters Rudy Coddens (SP.A) en Fons Duchateau (N-VA) weinig moeite om het bestaande beeld te ontkrachten. ‘Ik bouw in Antwerpen geen sociale woningen meer bij. Daarmee importeer je alleen maar meer kansarmoede.’

‘Wat schieten we in godsnaam op met zulke polariserende taal?’ Rudy Coddens zal de vraag tijdens ons gesprek meer dan één keer stellen. Hij houdt niet zo van debatten op het scherp van de snee, en dat is niet het enige wat hem nogal radicaal van zijn opponent Fons Duchateau onderscheidt. Coddens is een socialist van de zachtere soort. De botsing met het soms onversneden rechtse discours van Duchateau is hard – over bijna níéts zijn de heren het eens. Een zeldzame uitzondering: Coddens en Duchateau delen een grote bezorgdheid over de armoede in hun stad. Die neemt volgens beiden zienderogen toe.

Rudy Coddens is al jarenlang schepen van Sociale Zaken in Gent, en zag zich aan het begin van dit jaar genoodzaakt om Tom Balthazar op te volgen als kandidaat-burgemeester van SP.A voor de stad. Duchateau bekleedt hetzelfde schepenmandaat in Antwerpen, waar hij de reputatie van changemaker heeft. Hij moet laten voelen dat N-VA’ers een ander sociaal beleid voeren dan hun socialistische voorgangers. De rol is hem op het lijf geschreven.

Fons Duchateau: De armoede stijgt, ja. Maar dat is natuurlijk geen nieuw fenomeen. Tussen 2001 en 2013 is de kinderarmoede in Antwerpen met 60 procent toegenomen, onder het bewind van de socialisten dus. Wij hebben ondertussen, bijvoorbeeld, het budget voor kinderarmoede met 80 procent verhoogd. Als het probleem nog altijd groter wordt, is dat omdat Antwerpen mensen aantrekt die aan de onderkant van de samenleving leven. Wij importeren kansarmoede. Zolang dat gebeurt, zullen de cijfers nooit dalen.

Dé oorzaak is de vluchtelingencrisis?

Duchateau: Dat lijkt me nogal duidelijk. Vandaag is een op de twee vluchtelingen in Antwerpen voor 100 procent afhankelijk van het OCMW. Slechts 10 procent van de mensen die in Antwerpen een leefloon krijgen, is als Belg geboren. Een efficiënt armoedebeleid voeren is simpelweg onmogelijk zonder een ontmoedigingsbeleid voor instromende armoede.

Coddens: Ik denk dat je overdrijft, Fons. Er zijn nog andere, minstens even belangrijke factoren. De cijfers laten zien dat vooral het aantal jonge leefloners fors toeneemt. Dat is in de eerste plaats een gevolg van maatregelen van deze regering. Jongeren worden uit het systeem van de werkloosheid geduwd en moeten bij het OCMW aankloppen. Tegelijk zien we dat ook steeds meer werkende mensen bij ons hun toevlucht zoeken. Ik heb het dan vooral over alleenstaande vrouwen, die de huishuur of de elektriciteitsrekening niet meer kunnen betalen en een aanvulling op hun loon nodig hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Natuurlijk speelt ook de vluchtelingencrisis een rol, maar dat zal voor mij nooit een reden zijn om een ontmoedigingsbeleid te voeren.

Duchateau: De Duitse bondskanselier Angela Merkel maakt dezelfde vaststelling als ik: grotere Europese steden zijn niet de beste plekken om vluchtelingen een kans te geven. Ze kiezen voor steden omdat ze op zoek zijn naar een netwerk van mensen die hun taal en hun cultuur delen. Ik begrijp dat, maar ik stel ook vast dat de netwerken waar ze dan in terechtkomen netwerken van armoede zijn. In die kringen worden ze bepaald niet aangezet om Nederlands te leren.

Hoe ziet uw ontmoedigingsbeleid er precies uit?

Duchateau: Ik geef toe, ik heb niet veel wettelijke mogelijkheden om als stad de instroom te beperken. Maar ik kan wel iets doen. Als OCMW kunnen we huurwaarborgen betalen voor huurders die daar zelf het geld niet voor hebben. We zijn daar de voorbije jaren veel strenger op geworden. Als woningen niet in orde zijn, geven wij die huurwaarborg niet.

Anders gezegd: u maakt het armlastige nieuwkomers moeilijker om een betaalbare woning te vinden.

Duchateau: Wat wilt u dat ik doe? Geld van de belastingbetaler uitgeven aan woningen van huisjesmelkers die absoluut niet in orde zijn? Als zo’n pand in brand vliegt, ben ik de eerste die hangt in de media.

Is het een veiligheidsmaatregel of een ontmoedigingsmaatregel voor vluchtelingen?

Duchateau: Beide. Ook een activeringsbeleid is in zekere zin een manier om mensen te ontmoedigen. In Antwerpen proberen we nieuwkomers wat ik noem ‘liefdevol bij het nekvel’ te grijpen. Soms lukt dat, maar je moet niet naïef zijn. Niet eens een tiende van de mensen voor wie vorig jaar een dossier is geopend, zit vandaag in een traject naar werk. Er zijn ook mensen die gewoon geen zin hebben om te werken. Als zij besluiten om te vertrekken, beschouw ik dat als winst voor de stad.

In Gent worden ze vervolgens met open armen ontvangen?

Coddens: (diepe zucht) Ik denk dat mijn Antwerpse collega de opties om dat te sturen overschat. Als lokaal bestuur heb je weinig mogelijkheden om een migratiestroom tegen te houden. En bevolkingsgroepen die op de vlucht zijn, hebben nu eenmaal de neiging om elkaar op te zoeken. Dat is altijd zo geweest. In de negentiende eeuw zijn tienduizenden Belgen naar de Verenigde Staten gevlucht. Ze trokken in meerderheid naar de staat Illinois, omdat ze wisten dat andere Belgen hen waren voorgegaan en ze er konden terugvallen op een netwerk. Hetzelfde zag je enkele decennia geleden bij de Turken in Gent, en zie je nu ook gebeuren met de Afghaanse gemeenschap. Dat ze voor een stad kiezen, is alleen maar logisch. Behalve een netwerk vinden ze hier ook meer sociale voorzieningen. Een stad is beter op hun noden voorzien, om de eenvoudige reden dat grote steden ook altijd een aantrekkingskracht hadden op Vlamingen met specifieke noden. In plaats van hier stoere, ontmoedigende taal te verkopen, kun je ook besluiten om daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Dat is wat we in Gent hebben gedaan. Dat is zelfs gelukt, al blijft huisvesting een moeilijk verhaal. Maar ook dat hebben we kunnen oplossen, bijvoorbeeld door leegstaande panden in afwachting van een renovatie ter beschikking te stellen aan mensen zonder dak boven hun hoofd.

Heeft meneer Duchateau dan geen punt als hij zegt dat een bredere spreiding beter is voor iedereen?

Coddens: Daar kan ik Fons voor een stuk in volgen. Tijdens de vluchtelingencrisis hebben burgemeester Daniel Termont (SP.A) en ik aan een aantal omliggende gemeenten gevraagd of ze bereid waren om mee hun verantwoordelijkheid op te nemen. Sommige hebben dat gedaan, zonder dwang. Sommige andere niet.

Bent u voorstander van een verplicht spreidingsplan, meneer Duchateau?

Duchateau: Niet in de huidige context. Ik begrijp heel goed dat burgemeesters van kleinere steden niet op vluchtelingen zitten te wachten. Zij zien natuurlijk ook hoeveel druk ongelukkige beslissingen uit het verleden, zoals de snel-Belgwet en regularisaties, hebben gezet op een stad zoals Antwerpen. Eerst moet de instroom onder controle worden gebracht. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) levert op dat vlak heel goed werk.

Overschat u de bevoegdheid van Francken niet? Hij is met handen en voeten gebonden aan internationale conventies.

Duchateau: De federale regering kan wél een strenger uitwijzingsbeleid voeren – wat ze ook heel duidelijk doet. En je ziet dat ook andere partijen meer en meer in onze richting denken. Ik hoor zelfs SP.A-voorzitter John Crombez pleiten voor een strenge Europese grensbewaking. Uiteraard ben ik het met hem eens, al weet ik niet heel zeker of dat ook het geval is voor zijn kartelpartner in Gent, en binnenkort ook in Antwerpen. Groen houdt niet op om mij daarop aan te vallen. ‘Die vluchtelingen komen toch, dus bouw maar woningen bij’, zeggen zij. Als dan vervolgens de armoedecijfers blijven stijgen, zijn zij ook de eersten om mij daarvan de schuld te geven. Dat spelletje speel ik niet mee. In ons bestuursakkoord staat het klaar en duidelijk: we investeren niet in nieuwe sociale woningen. We zitten al boven de Vlaamse norm. Het budget, dat de voorbije jaren aanzienlijk is verhoogd, gaat in Antwerpen naar renovatie van de bestaande gebouwen.

Coddens: Wij blijven sociale woningen bijbouwen, niet in het bijzonder voor vluchtelingen maar voor iedereen die in armoede leeft.

Duchateau: Wij doen dat niet. Ik neem geen maatregelen waarmee ik nieuwe kansarmoede importeer.

Coddens: Door bij te bouwen, creëer je nieuwe woningen voor alle mensen die het moeilijk hebben, en dat zijn zeker niet alleen vluchtelingen of migranten. Trouwens, wie er nu bijkomt, moet door de wachtlijsten nog minstens zes jaar wachten. Je doet het niet voor de mensen die nu komen, maar voor degenen die het al jaren moeilijk hebben.

Duchateau: Het gaat mij ook niet alleen over de vluchtelingen. Het gaat me over de import van kansarmoede in het algemeen. Ik wil de kansarmen die al in Antwerpen zijn helpen. Maar als stad moet je minstens zoveel aandacht besteden aan maatregelen die het wonen aantrekkelijk maken voor starters en tweeverdieners. Tweeverdieners zijn de mensen die je stad financieren. Het gemiddelde inkomen van de Antwerpenaar ligt ver onder het Vlaamse gemiddelde. Mogen we er dan alstublieft in de eerste plaats voor zorgen dat de financiële draagkracht van de stad versterkt wordt?

Tweeverdieners eerst?

Duchateau: Tweeverdieners vormen een absolute prioriteit in het beleid, ja. We hebben die inkomsten nodig om sociaal beleid te kunnen voeren.

Coddens: Wij investeren ook in tweeverdieners, maar dat staat de strijd tegen kansarmoede niet in de weg.

Op een congres verklaarde u, meneer Duchateau, dat u niet langer de sociale grondrechten van alle inwoners kunt garanderen. U veranderde dat ook in de visietekst van het OCMW. Dat was nochtans van oudsher de opdracht van het OCMW.

Coddens: Ik was aanwezig op dat congres. Die uitspraak choqueerde mij. Het uitgangspunt van een OCMW is net die garantie geven.

Misschien was meneer Duchateau gewoon eerlijk. Uit de praktijk blijkt helaas vaak genoeg dat de OCMW’s die rechten niet altijd kunnen garanderen.

Coddens: Dat is waar, maar je moet er wel naar streven.

Duchateau: Dat doen wij ook. Ik heb alleen geprobeerd om onze opdracht anders te omschrijven. Nu staat er dat wij een ‘maximale bijdrage’ zullen leveren. Ik zie het verschil niet.

Coddens: Het wijst wel op een fundamenteel andere beleidsvisie. Het wil zeggen dat jullie minder inzetten op het wegwerken van kansarmoede. Of toch minstens andere prioriteiten hebben.

Duchateau: Dat laatste is juist. Aan mensen die niet meer activeerbaar zijn, blijven wij een toelage geven. Maar we zijn wel strenger voor hen die wél nog te activeren zijn. Daar kiezen we veel duidelijker dan de vorige coalitie voor een combinatie van solidariteit én verantwoordelijkheid.

Coddens: Zo werken wij in Gent allang. Er is geen sprake meer van vrijblijvendheid. Wij verwachten evengoed dat mensen iets terugdoen voor onze steun.

In Gent krijgen relatief meer mensen een leefloon dan in Antwerpen. U bent iets coulanter.

Coddens: Wij gaan proactief op zoek naar mensen die recht hebben op een leefloon maar het niet ontvangen. Er zijn veel mensen die in de miserie zitten maar niet weten waar ze precies recht op hebben.

Duchateau: Dat doen wij ook. Wij hebben een team dat kinderarmoede preventief probeert op te sporen als ouders de schoolfactuur niet kunnen betalen. Ook als mensen hun gas-, water- en elektriciteitsrekeningen niet kunnen betalen, gaan er bij ons automatisch alarmbellen af en proberen wij in te grijpen.

N-VA-voorzitter Bart De Wever schreef in De Tijd dat er in China ‘met terecht misprijzen’ naar onze welvaartsstaat wordt gekeken. Die zou verworden zijn tot ‘een buffet, een all you can eat-restaurant waar iedereen zich volpropt’. Vindt u dat ook, meneer Duchateau?

Duchateau: Bart heeft gelijk als hij zegt dat mensen te weinig gemotiveerd worden om hun lot in eigen handen te nemen, en soms te vlot een uitkering krijgen. Dat is – zeker in combinatie met een opengrenzenbeleid – niet langer houdbaar.

Is dat beeld van een all you can eat-buffet niet een tikkeltje misplaatst?

Coddens: Ik stoor me daar geweldig aan. Door het voor te stellen alsof er veel te veel mensen profiteren van onze sociale voorzieningen ondergraaf je het draagvlak dat daarvoor bestaat. Mensen, zeker ook degenen die het zelf moeilijk hebben om rond te komen, geven graag de schuld aan anderen die het nog moeilijker hebben dan zij. Het is net aan politici om dat te doorbreken, en toch zeker niet te trappen naar de onderkant van de samenleving?

Vond u Monica De Coninck (SP.A) als voorzitster van het OCMW in Antwerpen ook al te streng? Er wordt weleens gezegd dat meneer Duchateau gewoon haar beleid verderzet.

Duchateau: (onderbreekt) Wie vertelt dat nog? Zij communiceerde misschien redelijk streng, maar als je keek naar wat ze werkelijk besliste, was dat toch een pak minder.

Coddens: Monica had inderdaad een andere communicatiestijl dan ik. Ik probeer altijd genuanceerd te zijn, terwijl zij zich vaak iets forser uitdrukte.

Duchateau: Op andere vlakken zijn wij duidelijk socialer dan het vorige Antwerpse stadsbestuur, en ook dan Gent. Ik zie op de website van de stad dat de daklozenopvang soms volzet is, dat er dus mensen op straat moeten overnachten die eigenlijk hulp nodig hebben. In Antwerpen slaapt niemand op straat. Wij hebben ook de begeleiding van daklozen fors uitgebreid.

Coddens: Het gebeurt bij ons soms dat er een tekort aan plaatsen is, maar het is uitzonderlijk. En wij zorgen al veel langer voor die intensieve begeleiding van daklozen.

Duchateau: In Antwerpen, dat vóór ons toch ook door socialisten werd bestuurd, gebeurde dat dus niet. Wij investeren daar 2,5 miljoen euro extra per jaar in. In mijn stad heerste een cultuur van wegstoppen: daklozen kregen een slaapplek en verder werd er niet naar omgekeken. Onze hulpverlening is veel actiever. Wij proberen ze stapje voor stapje weer een structuur te geven. Dat is essentieel: van een drugsverslaafde kun je ook niet verwachten dat hij afkickt als hij elke nacht op zoek moet naar een plek om te slapen.

Meneer Coddens, u werkt voor de daklozenopvang samen met het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) en de Broeders van Liefde. Kunt u zich voorstellen dat u dat met een privébedrijf zou doen, zoals Antwerpen van plan is?

Coddens: Ik ben er geen voorstander van om dat aan commerciële bedrijven uit te besteden, nee. G4S Care heeft in Gent de opdracht van de federale overheid gekregen om een asielcentrum uit te baten. Dat bedrijf heeft een slecht imago, maar ik heb er geen probleem mee om toe te geven dat ze dat goed deden.

Het is hetzelfde bedrijf waar meneer Duchateau, tot consternatie van de Antwerpse oppositie, het daklozencentrum De Vaart aan wil toevertrouwen.

Duchateau:(fijntjes) Ik weet dat Rudy lovend spreekt over G4S Care. In debatten in de gemeenteraad heb ik dat ook al aangehaald.

Coddens: Je vergeet er dan misschien wel mijn tweede opmerking bij te vertellen: dat bedrijf heeft goed werk geleverd omdat Gent daarnaast ook veel geld uitgaf aan hulp voor die asielzoekers. Zonder ons was er van begeleiding voor hen geen sprake geweest, en was er alleen voor de uiterste noodhulp gezorgd.

Nogal wat mensen hebben het er moeilijk mee dat overheidsbudgetten voor sociaal beleid eindigen als de winst van private aandeelhouders.

Duchateau: Ik zit hier niet om privatiseringen of G4S Care te verdedigen. Het enige wat me interesseert, is de beste opvang voor onze daklozen. Vroeger werd de opdracht voor De Vaart in twee lijntjes op papier gezet, vandaag is dat een uitgebreid Excelbestand met een hele reeks aandachtspunten. Vroeger was De Vaart vijf dagen per week drieënhalf uur open, nu zal het een hele week lang negen uur open zijn. We hebben de eerste keer problemen gehad om de opdracht toe te kennen (de provinciegouverneur vernietigde de beslissing, nvdr.) De tweede keer heeft het CAW zijn voorstel overgeschreven van G4S Care. Het was exact hetzelfde. Is het dan zo slecht? Het CAW omschrijft zichzelf trouwens ook als een sociaal bedrijf, hè. Het draait een omzet van 28 miljoen euro, met een winst van 200.000 en een reservefonds van 4 miljoen euro.

Een van de redenen waarom G4S Care een beter voorstel had, was omdat het met lager gekwalificeerd personeel werkt dat goedkoper is. Zijn dat wel goede maatstaven om de uitbaters van een daklozencentrum op af te rekenen?

Duchateau: Het werkt nochtans met exact dezelfde arbeidsovereenkomsten. Er zijn nu mensen van het CAW die solliciteren bij G4S Care. Er zijn nog wel meer onwaarheden verschenen in de pers. Ik heb vaak het gevoel dat een N-VA’er die sociaal beleid voert twee wedstrijden moet winnen. De eerste tegen de feiten, wat ons in Antwerpen goed lukt. En een tweede tegen de media. Dat is een pak lastiger.

U zoekt de controverse ook zelf op. ‘De hulpverlener helpt de hulpzoekende, en die helpt op zijn beurt de hulpverlener’, zei u vorig najaar in De Standaard. Met die suggestie dat hulpverleners er vooral voor zichzelf zijn, zette u veel kwaad bloed.

Duchateau:Mieke Vogels (Groen) zei vroeger nochtans net hetzelfde. Ze was minister van Welzijn, en stelde vast dat er veel geld blijft plakken bij de hulporganisaties. Ze vond dat de zorg niet op maat van de hulpbehoevende maar op maat van de hulpverlener werd geleverd. Het Antwerpse zorgbeleid was vastgeroest. Ik heb dat opengebroken, en ik zie nu dat er samenwerkingen mogelijk zijn die vroeger ondenkbaar waren. Er wordt veel innovatiever gedacht. Leidinggevende figuren uit het middenveld komen mij zeggen dat ik gelijk heb met die aanpak. Helaas willen ze dat niet met naam en toenaam doen in de pers.

Is het geen goed idee om het middenveld af en toe eens op te schudden, meneer Coddens?

Coddens: Nu geeft u de indruk dat ik zomaar blanco cheques uitschrijf aan middenveldorganisaties. Dat is zeker niet het geval. Wij stellen ook onze eisen. Als wij die controle niet zouden uitoefenen, zouden we ook door de oppositie van de N-VA in de gemeenteraad op de vingers worden getikt.

G4S moet nog beginnen in Antwerpen. In Gent baat Sodexo het Forensisch Psychiatrisch Centrum uit, en dat is niet naar ieders tevredenheid. Maakt u zich geen zorgen, meneer Duchateau?

Duchateau: Ik ken dat dossier niet genoeg om er iets over te zeggen. Ik heb er alleen maar over gelezen in de kranten.

Coddens: Ik ken die kritiek. Sodexo zorgt soms alleen voor een minimale dienstverlening. Dat is het probleem met zulke bedrijven, die in de eerste plaats toch winst willen maken.

Duchateau: Maar klassieke hulpverleningsorganisaties maken ook winst!

Over winst gesproken: Tom Meeuws, de Antwerpse kandidaat-burgemeester voor de SP.A, verweet u in zijn 1 meispeech dat het OCMW winst maakt. Zelfs het OCMW denkt als een commercieel bedrijf.

Coddens: Wat is er verkeerd mee om minder uit te geven dan eerst geraamd? Wij hebben in Gent ook een positieve rekening van 20 miljoen euro voor het OCMW. Ik heb de uitspraken van meneer Meeuws niet gehoord, maar dat is een kwestie van goed en vooruitziend besturen. Ik ben er trots op dat ik op het eind van het jaar niet om meer middelen hoef te vragen omdat onze inschattingen béter uitkwamen.

Duchateau: Ik ben het daar uiteraard mee eens. Wij hadden een overschot van 42 miljoen euro. Die winst blijft natuurlijk binnen het OCMW. Het zou asociaal zijn om daar iets anders mee te doen.

In een opmerkelijk opiniestuk in Gazet van Antwerpen verweet u linkse politici dat ze migranten opzetten tegen de overheid door almaar in te beuken op de N-VA. Gelooft u dat echt?

Duchateau: Een N-VA’er kan zijn mond niet opentrekken of hij krijgt het verwijt dat hij polariseert. Zelfs CD&V’er Koen Van den Heuvel heeft dat al over mij gezegd.

Coddens: (onderbreekt) Wie wordt er nu in hemelsnaam beter van zulke uitspraken en debatjes? Dat moet u mij eens uitleggen.

Duchateau: Wat schieten we ermee op dat mensen worden opgezet tegen mijn stadsbestuur? Linkse politici doen ook forse uitspraken. Ik herinner me een opmerking van Daniel Termont over Roma. En Monica De Coninck zei tijdens de vorige vluchtelingencrisis zelfs dat ze zou staken als Antwerpen niet meer hulp kreeg. Wel, voor hen zijn dat ‘uitschuivers’. Maar rechts zou altijd doelbewust uit zijn op ‘polarisatie’. Ik draai het om.

Links beweert graag dat N-VA’ers verdoken Vlaams Belangers zijn. Stoort u zich ook aan zulke uitspraken, meneer Coddens?

Coddens: Het is niet mijn gewoonte om me te verliezen in zulke discussies. Ik doe aan politiek om resultaten te boeken. Het is ondertussen bewezen dat politici die altijd ruzie zoeken de boemerang in hun gezicht terugkrijgen. Ik wil mensen verbinden. Ik ben ervan overtuigd dat dit de enige juiste manier is om aan politiek te doen.

Duchateau: Van jou persoonlijk geloof ik dat, Rudy. Maar jouw partij is daar de voorbije decennia absoluut niet mee bezig geweest. Het is de N-VA die mensen heeft proberen te verbinden. Het is onder druk van onze partij dat Vlaanderen werk heeft gemaakt van een integratiebeleid, en het is Geert Bourgeois (N-VA) die dat als minister ernstig heeft uitgewerkt. Wat horen we van SP.A’ers? Als minister Liesbeth Homans (N-VA) aan mensen die in een sociale woning wonen vraagt om Nederlands te leren, protesteren ze en stemmen ze daartegen. Terwijl het de logica zelve is. Nieuwkomers hoeven geen Hugo Claus te lezen, maar ze moeten toch minstens met hun buren kunnen praten?

Coddens: Ik ben daar zelf een voorstander van, maar N-VA’ers drukken zich graag een tikkeltje forser uit. Moeten nieuwkomers ook de Vlaamse Leeuw kunnen zingen? Die indruk krijg ik soms.

Duchateau: Niet alles op flessen trekken, Rudy. Als wij het over integratie hebben, hebben we het niet over bloemkool met bechamelsaus. Er zijn een aantal normen en waarden waar wij niet op toegeven: de gelijkheid van man en vrouw, de aanvaarding van andere seksuele geaardheid, en de scheiding van Kerk en Staat. Alleen daarrond kunnen we mensen verbinden, maar jouw partij is daar nooit echt in geïnteresseerd geweest.

Coddens: Is het niet tolereren van racisme en discriminatie ook een van onze normen en waarden? Wat doen jullie daar dan aan? Het zou mij plezieren als N-VA’ers even fel waren tegen racisten als tegen allochtonen.

Duchateau: Ik deel die bezorgdheid uiteraard, maar wij pakken dat niet zoals in Gent aan met praktijktests en anonieme enquêtes. Daarmee culpabiliseer je alleen maar de mensen. Racisten die op zo’n manier op de vingers worden getikt, graven zich gewoon dieper in.

Dat zou ook over allochtonen kunnen worden gezegd als ze horen wat N-VA’ers soms over hen zeggen.

Duchateau: Dat denk ik niet. We moeten inzetten op positieve projecten, en dat doet het Antwerpse stadsbestuur ook. Maar blijkbaar wil de SP.A radicalisering aanpakken met verbondenheid, en racisme met meer repressie.

Slotvraag. Wij dachten dat de armoede dankzij Liesbeth Homans sinds kort aan het dalen was. Heeft ze dan ongelijk?

Duchateau: Mevrouw Homans heeft gezegd dat de armoede in Vlaanderen daalt. Dat klopt waarschijnlijk, maar in de grote steden neemt de armoede toe.

Coddens: Breek mij alstublieft de bek niet open over mevrouw Homans. Dan zitten we hier morgenvroeg nog.