‘Aanslagen als deze zijn de reden waarom ik in 2013 gevlucht ben in Libanon’, zegt Dyab Abou jahjah in een eerste reactie op de aanslagen in Zaventem en Brussel. ‘In Beiroet ontploffen bommen die willekeurige slachtoffers maken. Het is een nachtmerrie dat zoiets nu ook in Brussel gebeurt.’
‘Het is te vroeg voor een rationele reactie of een analyse: ik ben woedend en bang voor mijn kinderen die nog op school zitten. Ik denk aan de slachtoffers. Dit is nog veel erger dan de aanslagen in Parijs: dit gaat om onze stad. Brussel wordt geraakt. Maar dat terrorisme is natuurlijk een internationaal fenomeen. De wereld is nog nooit zo verenigd geweest. De terroristen hebben Syrië, Irak en ook Libanon kapot gemaakt.’
‘Ik wil voorlopig zelfs niet denken aan de consequenties van deze aanslagen. Aan de politieke recuperatie die zal volgen, de wetten die zullen worden gestemd en de mogelijke represailles van extreemrechts. Als zoiets in een islamitisch land gebeurt, kunnen politici niet met de vinger wijzen naar moslims. Ze zijn vaak zelf moslim. In een samenleving die zo divers is als Brussel, en waar de menselijke verhoudingen zo scherp staan, vrees ik het ergste. Maar ik hoop dat iedereen als mens zal reageren, en dat politici nu geen punten proberen te scoren voor hun achterban. Zij moeten de boel nu bij elkaar proberen te houden.’
‘De terroristen zijn overal in de wereld een marginale minderheid. Maar er zijn niet veel mensen nodig om zoveel kapot te maken. Als in België honderd mensen bereid zijn om aanslagen te plegen zoals vandaag. We voeren al decennialang een strijd voor emancipatie en burgerrechten. Dat wordt allemaal weggevaagd door fanatiekelingen. We dreigen nu verzeild te raken in een dynamiek waarin twee kampen het hier tegen elkaar zullen opnemen. Mijn vrouw zegt wel eens dat ik het doelwit kan worden van één van die kampen. Maar daar lig ik nu niet wakker van. Ik zal vandaag wakker liggen van de slachtoffers.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier