De anti-abortusbeweging is springlevend

De anti-abortusbeweging is springlevend, en houdt er praktijken op na die zelfs de meest goedgelovige ziel niet had kunnen verwachten, dat schrijft Charlotte Delaruelle, kandidaat voor Open VLD en voorzitster van het Humanistisch Verbond in Gent.

Wie in België een abortus overweegt, kan dat al 24 jaar lang op een veilige en wettige manier. Geen enkele politieke partij of opiniemaker wil vandaag raken aan dit recht. Je kan er dus van uitgaan dat anti-abortusactivisten in Vlaanderen zo stilaan tot een uitgestorven ras zijn gaan behoren. Maar wie de Koppen-reportage ‘Baas in eigen buik?’ heeft gezien, is alvast wakker geschud. De anti-abortusbeweging is springlevend, en houdt er praktijken op na die zelfs de meest goedgelovige ziel niet had kunnen verwachten.

Deze activisten vatten op geregelde tijdstippen post aan de ingang van een van de Vlaamse abortuscentra. In Gent gebeurt dit elke vrijdag. Ze spreken er vrouwen aan en delen folders uit. Daarin wordt een lange lijst van gezondheidsrisico’s aangehaald. Vrouwen zullen kanker krijgen en moeten afrekenen met psychologische trauma’s. Bloederige foto’s van geaborteerde foetussen roepen een weerzinwekkend gevoel op. En dat is natuurlijk de bedoeling.

Natuurlijk bestaat het recht op vrije meningsuiting. Ook voor vzw’s als Levensadem en aanverwanten. Maar dit activisme gaat te ver. Wie een abortuscentrum bezoekt, doet dat niet voor het plezier. Vaak gaat het om kwetsbare vrouwen of meisjes, die voor een heel moeilijke beslissing staan. De privacy van deze mensen wordt hier flagrant geschonden voor een onwetenschappelijk en moreel verwerpelijk discours. De emotionele chantage die hierop volgt is zo mogelijk nog erger.

Het Humanistisch Verbond Gent heeft al langer weet van deze praktijken. Maar uit de Koppen-reportage blijkt duidelijk dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. Deze verenigingen verspreiden niet alleen foldertjes aan de abortuscentra, ze doen ook aan ‘werving’. Vrouwen die ingaan op het aanbod tot hulp, krijgen ogenschijnlijk vriendelijke mensen over de vloer die een luisterend oor, een helpende hand en zelfs financiële steun bieden. 700 euro voor het leven van een kind.

Dit is geen dienstverlening, het is manipulatie. De Belgische abortuswet bepaalt dat de beslissing over abortus aan de vrouw zelf toekomt, en aan niemand anders. Het is evident dat je een dergelijke zwaarwichtige beslissing enkel op een goede manier kan nemen als je over juiste informatie beschikt. Die informatieverstrekking is in de eerste plaats een opdracht van abortuscentra.

De Koppen-reportage spreekt boekdelen. Dat dit soort verenigingen tegen abortus zijn, is op zich onschuldig. Dat ze hun mening opdringen aan abortuscentra, is dat niet. Dat ze haar ideologische strijd vermomt als hulpverlening, is ronduit gevaarlijk.