CD&V legt erkenning van boeddhisme en hindoeïsme op tafel

Bij de volgende regeringsonderhandelingen wordt er best nagedacht over de erkenning van het boeddhisme en het hindoeïsme. Dat zegt CD&V-Kamerlid Els Van Hoof, die twee wetsvoorstellen in die zin heeft ingediend. ‘Zodra je erediensten subsidieert, kan je meer controle uitoefenen.’

‘Elke godsdienst die een draagvlak heeft in de samenleving, zoekt erkenning bij de overheid. Dat is niet meer dan normaal.’ Daarom diende CD&V-Kamerlid Els Van Hoof begin deze maand twee wetsvoorstellen in. Het ene pleit voor de officiële erkenning van het boeddhisme als niet-confessionele levensbeschouwing. Het andere moet het begin van de erkenningsprocedure van het hindoeïsme aanwakkeren.

Door de korte tijd die het parlement nog rest voor het einde van de werkzaamheden, kunnen de voorstellen deze legislatuur niet meer behandeld worden. Toch vond Van Hoof de wetsvoorstellen een belangrijk ‘signaal’ naar de geloofsgemeenschappen. Zij waren de afgelopen jaren in nauw contact met het kabinet van minister van Justitie Koen Geens (CD&V). De partij wil de initiatieven op tafel leggen bij de volgende regeringsonderhandelingen of ten minste tijdens de volgende legislatuur.

Volgens de christendemocraten voldoen beide levensbeschouwingen aan de vijf erkenningscriteria. Zo moeten er meerdere tienduizenden aanhangers aanwezig zijn. De hindoes zijn in ons land met zo’n 20.000.

Boeddhisten zouden zelfs met veel meer zijn. ‘Rekening houdend met de evolutie van het aantal personen dat de laatste tien jaar de boeddhistische centra bezoekt, wordt het aantal personen die in verschillende mate beroep doen op een morele dienstverlening volgens een boeddhistische visie geschat op meer dan 100.000, waarvan de meerderheid westerse beoefenaars zijn’, zo luidt het wetsvoorstel.

Meer dan symboliek

Daarnaast zijn beide levensvisies al meerdere decennia in ons land aanwezig en kennen ze representatieve organen in de vorm van vzw’s. Volgens CD&V vertegenwoordigen ze daarnaast een maatschappelijk belang en ’tonen ze respect voor de samenleving waarin ze leven’.

Het boeddhisme staat overigens veel verder in de erkenningsprocedure. Sinds 2006 is het al in de weer met de formaliteiten. De Boeddhistische Unie van België (BUB) krijgt sinds 2008 een jaarlijkse subsidie om het boeddhisme te structureren in België. Voor CD&V is de tijd dus rijp om hen finaal te erkennen en tegelijkertijd het hindoeïsme te laten genieten van de subsidiëring die ook die eredienst moet helpen structureren op Belgisch grondgebied.

Die erkenning is natuurlijk niet enkel van symbolisch belang voor de gemeenschappen. Wanneer de procedure ten einde is, neemt de staat de lonen en pensioenen van de afgevaardigden voor zijn rekening. De leraren op school kunnen ook rekenen op die financiële steun. Officiële scholen moeten tot het einde van de leerplicht de keuze aanbieden tussen de erkende godsdiensten.

Nog van deze tijd?

Volgens Van Hoof zijn er enkele voordelen verbonden aan de erkenning. ‘De staat krijgt zo meer controlemogelijkheden. Zo moeten de afgevaardigden bijvoorbeeld een opleiding volgen. Vergelijkbaar met de erkenning van moskeeën vermijden we ondergrondse initiatieven in garages die soms gevaarlijk kunnen zijn.’

De vraag is natuurlijk in welke mate overheidsfinanciering voor godsdiensten nog van deze tijd zijn. Onder meer Open VLD is er al jaar en dag tegen gekant. ‘Maar er is altijd een grote hang naar spiritualiteit’, zegt Van Hoof. ‘Het zal altijd blijven bestaan. Op deze manier komt het tenminste onder controle van de Belgische staat.’

Van Hoof hoopt dat de erkenning onderdeel wordt van het volgende regeerakkoord. Ze vindt wel dat parlementair en maatschappelijk debat nog steeds nodig zijn.

Op dit moment zijn er zes erkende erediensten: de rooms-katholieke, de orthodoxe, de anglicaanse, de protestantse, de joodse en de islamitische. De hindoe-gemeenschap wil zich bij dat lijstje aansluiten.

Sinds 2002 is ook de niet-confessionele levensbeschouwing erkend. De boeddhisten willen zich bij deze categorie aansluiten.