‘Bruno Tobback zou beter een tijdje aan wal blijven’

Het zit de socialisten niet mee en voorlopig doen ze niets om het tij te keren. Integendeel zelfs.

De boot van Bruno. Dat was voor veel socialisten de druppel. Begin in om het even welke SP.A-afdeling over Bruno Tobbacks verhaal in de reeks van De Standaard over de passies van politici, en je hoort er het einde niet meer van. ‘Het is nog niet erg genoeg dat onze partijvoorzitter in de krant met zijn boot uitpakt. Hij vindt het ook nog eens nodig om te benadrukken dat het maar een kleintje is’, zegt een socialistisch burgemeester. ‘Die boot is verdorie groter dan sommige kamerwoningen waar hele gezinnen in wonen.’

Dat die ongelukkige reportage weken na datum nog niet is verteerd, wijst – zoals zo vaak – op een dieper en ook groter ongenoegen: veel socialisten maken zich ernstige zorgen over de verkiezingen van volgend jaar. Vooral in het Antwerpen van Bart De Wever en in Limburg, waar Hilde Claes weer eens onder vuur ligt, vrezen ze straks een stevige pandoering te zullen krijgen. De gemeenteraadsverkiezingen waren dan ook niet meteen een grote zegetocht en sindsdien is de partij er totaal niet in geslaagd om haar imago op te poetsen.
Integendeel. De heisa rond de onderwijshervorming deed Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet geen goed en zijn collega Ingrid Lieten is dezer dagen zo goed als onzichtbaar. Al is er op Vlaams niveau ook een lichtpuntje: de wonderbaarlijke wederopstanding van Freya Van den Bossche, die erin is geslaagd om haar frivole reputatie volledig om te buigen. In de federale regering zijn het dan weer Johan Vande Lanotte met zijn mediagenieke strijd tegen hoge energiefacturen en vooral witte frauderidder John Crombez die geregeld positief in het nieuws komen. Maar uiteindelijk komt hun succes alleen West-Vlaanderen ten goede.

Verder zijn ze er bij de SP.A vooral in geslaagd om hun reputatie van salonsocialisten alle eer aan te doen. Neem nu de zaak van de topbenoemingen bij de overheidsbedrijven. Onder leiding van vicepremier Johan Vande Lanotte had de SP.A het meesterlijk aan boord gelegd, waardoor ze uiteindelijk de zo begeerde functie van NMBS-baas voor Frank Van Massenhove binnenhaalde en de opgebruikte Jannie Haeck ook nog eens aan een lucratief baantje bij de Nationale Loterij kon helpen. Op politiek strategisch vlak ongetwijfeld een grote overwinning maar voor de doorsnee kiezers komen ze daardoor als rechtgeaarde machtspolitici over. Dat CD&V even hard heeft gelobbyd om Stefaan De Clerck bij Belgacom benoemd te krijgen en hem zo van de kieslijsten te kunnen weren, is ondertussen amper opgevallen.

Toch blijven de voorzitter van de SP.A en zijn entourage nogal laconiek op alle kritiek reageren. De Open VLD doet het in de peilingen immers nog veel slechter en links heeft de wind nu eenmaal niet in de zeilen. ‘Als je niet verdraagt dat de wind draait, moet je niet gaan zeilen’, zei Bruno Tobback nog in zijn notoire bootinterview. Wellicht niet, maar het is ook geen oplossing om dan maar op het dek te gaan zonnen terwijl je boot verder afdrijft.

Misschien zou de voorzitter beter een tijdje aan wal blijven, en eens goed nadenken over het advies dat hij de laatste tijd uit alle mogelijke hoeken krijgt. Van politicoloog Carl Devos, bijvoorbeeld, die pleitte voor een progressieve beweging op basis van waarden als solidariteit en gelijkheid. Of van Groen-voorzitter Wouter Van Besien die in een dubbelinterview met Tobback in De Morgen zei: ‘Als links uit het dal wil kruipen, zal het een empathische houding moeten aannemen tegenover jongeren die geen werk vinden en tegen gezinnen die alle stress tegelijk op hun dak krijgen.’ Soms, heel soms, staan de beste stuurlui misschien toch aan wal.

Ann Peuteman