‘Beste Angela Merkel, moet ik dat zeggen tegen mijn dochters, dat er geen probleem is?’

‘Hoe meer mensen u beweert te kunnen opvangen, hoe meer problemen u importeert. Dat is gewoon wiskundige statistiek’, schrijft Louis Ide (N-VA) naar Angela Merkel. ‘Het is bedrog om die mensen ‘Wir Schaffen Das’ voor te spiegelen.’

Frau Merkel,

Ik ben een vader, mevrouw Merkel en ik heb drie dochters. De kleinste beseft nog niet wat er in de wereld gebeurt, maar de twee oudste zijn net tieners geworden en kijken naar het nieuws. Ze maken zich zorgen en ik weet eigenlijk vaak ook niet meer wat te zeggen. We proberen het uit te leggen.

Een dik jaar geleden maakte ik de belofte aan mijn dochters dat eens ze twaalf zouden zijn, ik met hen op stap zou gaan. Ze mochten zelf de hoofdstad kiezen. Je weet wel zo’n weekend vader-dochter quality-time om het uithuizig zijn als politicus te compenseren.

De middelste wil geen hoofdstad, maar het noorderlicht zien. Onze oudste koos voor New York, maar da’s geen hoofdstad. Het werd dan maar Londen. Londen tijdens de kerst. Alleen, toen was er Parijs. Bataclan…

Toen daarenboven de Britse minister van defensie waarschuwde voor terreurdreiging tijdens de eindejaar periode in Londen, besloten al mijn vrouwen dat het beter was thuis te blijven.

Ze hebben de vraag nog niet gesteld waarom hun vader, immer in de weer -vrijwillig – voor de politiek, er dan ten minste niet kan voor zorgen dat de problemen opgelost geraken. Wat moet ik zeggen als de vraag komt? Ik ben een kleine garnaal? Jaja, mijn partij is de grootste partij van ’t land, maar we zitten gekluisterd aan de Europese Commissie die gedomineerd wordt door mensen die zonder verpinken zeggen: “Wir schaffen das”? Dit is eigenlijk evengoed zeggen: “Er is geen probleem.” Is het dat wat ik moet zeggen, frau Merkel: er is geen probleem?

Nu is er Keulen. Keulen staat voor nog veel andere plaatsen waar overal hetzelfde gebeurde. Ook dat zien mijn dochters. Parijs is als het ware onze achtertuin en Keulen onze voortuin. Net zoals uw Duitse minister voor energie Barbara Hendricks zich even gaat bemoeien, zonder enige kennis van zaken overigens, met de kerncentrales in België, zal ik nu ook eens mijn zegje doen over “Wir schaffen das”. Ik zal kort zijn: Wir schaffen das nicht. U hebt het niet meer in de hand. Meer dan een miljoen vluchtelingen overspoelden uw moederland (en bijgevolg grote delen van welwillend Europa). Vanzelfsprekend is het overgrote deel van deze mensen ter goeder trouw. Maar hoe meer u beweert er te kunnen opvangen, hoe meer problemen u importeert. Dat is gewoon wiskundige statistiek. Ik en mijn partij zijn van mening dat de limieten zijn bereikt. Het zal uw regering en ook de regeringen in andere ‘beloofde landen’ al ontzettend veel moeite kosten een aanzienlijk deel van die mensen te integreren. Dat dit niet evident is, mag blijken uit de pijnlijke incidenten van de voorbije weken.

Het is zelfs regelrecht bedrog die mensen “Wir schaffen das” voor te spiegelen. U creëert een verwachtingspatroon bij die mensen wat ethisch zelfs niet verantwoord is. U kon toch ook wel vermoeden dat malafide mensensmokkelaars uw stelling zouden misbruiken om haveloze mensen te verleiden met paradijselijke beloften. Want als een kanselier zegt “Wir schaffen das”, wil dat zeggen dat u ze een levenstandaard Europa waardig aanbiedt. Mevrouw Merkel, zeg me eens, wat zeg ik tegen mijn kinderen?

U zal me niet antwoorden. Ik weet het wel. Dus trek ik wel mijn eigen conclusies. Ik weet dat angst nooit een goede raadgever is. En dus trekken we, vader en dochter, binnenkort toch naar Londen. Ich schaffe das.