De Belgische deelstaten hebben een akkoord gevonden over het CETA-verdrag. Dat wil echter niet zeggen dat de weg voor CETA nu wagenwijd openligt: ons land wil het verdrag wel tekenen, maar zal het pas ratificeren als de rol van de arbitragerechtbanken verandert.
Na dagenlange gesprekken raakten de deelstaten van ons land het vandaag eens over het CETA-verdrag. Een bijkomende tekst met verduidelijkingen en bezwaren werd opgesteld, en die tekst is nu voorgelegd aan de parlementen. Die hebben tot vrijdag middernacht om hun fiat te geven, daarna kan de tekst doorgestuurd worden naar de EU-lidstaten. Opvallend is dat België daardoor een stap dichter staat bij het ondertekenen van de Europese intentieverklaring over het CETA-verdrag, maar niet dichter bij een ratificatie van dat verdrag.
Na de ondertekening van CETA door de leiders van Canada en de Europese Unie en de goedkeuring van het Europees Parlement is de volledige procedure immers nog niet doorlopen. Nadien moeten ook de parlementen in de 28 EU-lidstaten het verdrag nog ratificeren. ‘In de tussentijd kunnen wel delen van het verdrag al in werking gaan, maar enkel die delen die de exclusieve bevoegdheid zijn van de EU’, verduidelijkt prof. Ferdi De Ville, onderzoeker aan de UGent. Het speciale handelstribunaal – het ICS – hoort daar niet bij.
Het Belgische CETA-akkoord stelt nu dat de bevoegdheid van de arbitragerechtbanken uit het verdrag – de kern van de Waalse bezwaren – aangepast moet worden voor België CETA kan ratificeren. Zo klinkt het in de officiële tekst: ‘Behoudens andersluidende beslissing van hun respectieve parlementen, hebben het Waals Gewest, de Franse Gemeenschap, de Duitstalige Gemeenschap, de Franse Gemeenschapscommissie en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest niet de intentie CETA te ratificeren op grond van het systeem voor de geschillenbeslechting tussen investeerders en Partijen, bedoeld in hoofdstuk 8 van CETA, in zijn huidige vorm op de dag van de ondertekening van CETA.’
Magnette haalt vage slag thuis
Bovendien wordt er nogmaals op gehamerd dat de instemmingsprocedure in één van de deelstaten kan leiden tot ‘de permanente’ en ‘definitieve’ mislukking van het ratificatieproces van CETA. Het lijkt er dus op dat Waals minister-president Paul Magnette (PS) een vage maar niet onbelangrijke slag binnenhaalt: zonder aanpassingen hoeft de Waalse regering het verdrag niet te ratificeren, waardoor CETA voor de hele Europese Unie alsnog uit elkaar zou spatten. De Belgische overheden hebben op die manier de hete aardappel enkel voor zich uitgeschoven. Intussen zal België aan het Europees Hof Van Justitie vragen een uitspraak te doen over de verenigbaarheid van het ICS met de Europese verdragen
(SK)
