‘Alle cijfers wijzen op een arbeidsmarkt die meer floreert dan ooit tevoren’

Vlaams parlementslid Axel Ronse (N-VA) reageert op Imade Annouri, die de in de nieuwe Vlaamse werkloosheidscijfers vooral ‘een papieren revolutie’ zag.

Vorige week schreef Imade Annouri dat minder werklozen niet betekent dat er meer mensen aan de slag zijn. Veel hangt natuurlijk af van hoe je de cijfers bekijkt. Annouri verwees naar de werkzaamheidsgraad die vrij stabiel bleef. Die werkzaamheidsgraad is een relatief gegeven: het is de verhouding tussen het aantal werkenden en de bevolking op actieve leeftijd. “De werkzaamheidsgraad lag in 2015 in Vlaanderen op 71,9%, exact even hoog als in 2013 en 2014”, zo stelt Annouri vast.

Dat klopt. Maar het is maar één klein deel van het grotere verhaal. In Vlaanderen stijgt de groep van beroepsactieven (leeftijd tussen 20-64 jaar). Dat betekent dat er enerzijds extra jobs nodig zijn om de werkzaamheidsgraad te consolideren of te doen stijgen. Anderzijds zegt de werkzaamheidsgraad niks over de Vlamingen die geen betaalde arbeid verrichten of waarom zij geen betaalde arbeid verrichten.

VDAB overstelpt met vacatures

We starten ons verhaal bij het aantal vacatures en arbeidsplaatsen. Kijken we naar het aantal arbeidsplaatsen in Vlaanderen, dan zien we een sterke stijging van liefst 24.300 jobs tussen juni 2014 en juni 2015. Er werken vandaag dus wel degelijke meer mensen dan ooit tevoren in Vlaanderen.

Bovendien ziet het er goed uit voor de toekomst want de VDAB wordt overstelpt door vacatures. In januari 2017 werden er 21.639 vacatures bij de VDAB geregistreerd, dat is maar liefst 20,5% meer dan in januari 2016. In totaal ontving de VDAB de laatste 12 maanden ontving 230.345 vacatures, dat is een stijging van 26,5% ten opzichte van het jaar voordien.

Als we dieper ingaan op deze soort vacatures dan kunnen we zien dat het niet enkel om hooggeschoolde en tijdelijke jobs gaat, neen, het aantal vaste jobs en laaggeschoolde jobs stijgen ook respectievelijk met 27% en 23%. Meer jobs, betekent ook meer opties voor iedereen die ofwel op zoek is naar iets anders, op zoek is naar zijn eerste job of degene die door wat tegenslagen langdurig werkloos zijn. Meer kans ook dat de juiste persoon op de juiste plaats komt dus, passend bij zijn of haar kwaliteiten en ambities.

Florerende arbeidmarkt

Of we nu kijken naar cijfers van de VDAB, de FOD economie of de Hoge Raad van de Werkgelegenheid, allen wijzen ze ophetzelfde: een arbeidsmarkt die floreert en dynamischer is dan ooit tevoren.

“Kunnen we daaruit afleiden dat er meer werkloze Vlamingen een job hebben gevonden? Nee. ze vertellen ons vooral dat er minder werkloosheidsuitkeringen uitbetaald worden. Het is vandaag veel moeilijker om toelating te krijgen tot de werkloosheid en de daaraan gekoppelde werkloosheidsuitkering. Dat is een bewuste keuze van de huidige regeringspartijen“, zo schrijft Annouri ook.

Prima dat Annouri het regeringsbeleid uitlegt, dan moeten wij het toch niet meer doen. Of een beetje maar: dat men een uitkering krijgt, zonder iets te doen, dat is niet meer van deze tijd. Vooral omdat jonge werkzoekenden vaak zonder werkervaring in een uitkeringsstelsel stroomden en daar lang bleven in hangen.

Als we dus mensen naar de juiste job willen leiden en zo de werkzaamheidsgraad willen verhogen, dan dienen we een goede wisselwerking en een goed evenwicht te creëren tussen de wortel en de stok. Tussen sanctioneren en uitkeringen voorbehouden aan wie er recht op heeft, en anderzijds zo snel en efficiënt mogelijk kunnen toeleiden naar een job.

Daarbij laten we de jongeren zeker niet in de steek. De Vlaamse Regering zet sinds vorig jaar in op duaal leren en werken. Het vroegere leercontract in de volksmond, een student rond de 15 jaar die leert op de werkplek en die de ‘stiel’ aanleert. Het is een eerste stap om jongeren die anders ongekwalificeerd zouden uitstromen te vatten en ervoor te zorgen dat ze een beroep aanleren en een kwalificatie behalen. Ik kijk al uit naar de eerste resultaten van dit systeem volgend jaar.

De adolescent die afstudeert van de middelbare school, de hogeschool of de universiteit zoekt natuurlijk ook een job. De Vlaamse Regering wil kort op de bal spelen en vat deze jongeren binnen de vier maanden bij de VDAB. De VDAB verzorgt een traject op maat, dit kan bestaan uit een individuele beroepsopleiding (IBO), een knelpuntberoepopleiding, een traject in tijdelijke werkervaring, enz. Voor sommige werkzoekenden zullen deze maatregelen exact zijn wat ze nodig hebben om die eerste job te krijgen, voor anderen kan het een langere weg worden. Wij kiezen voor een omslag van het vroegerepassievearbeidsmarktbeleid naar een versterking van het activeringsbeleid voor werkzoekenden met een nieuw evenwicht tussen rechten én plichten voor werkzoekenden. Tenslotte heeft die jongere een mooie rugzak waarmee hij kan pronken bij de werkgevers. Bedrijven die jongeren aanwerven ontvangen forse RSZ kortingen, een rechtstreeks gevolg van het nieuw doelgroepenbeleid.

Laten we nu even de afslag nemen voor wie bovenstaande maatregelen geen evidentie zijn. Sommigen vinden niet snel een job. Het klopt dat door de strengere regels een kleine minderheid aanklopt bij het OCMW voor een leefloon. Deze jongeren verdwijnen niet aan de radar van de VDAB. De Vlaamse Regering ziet deze evolutie ook en is op zoek gaan naar structurele maatregelen voor dit probleem, en die zijn er nu ook.

Grote steden, zoals Antwerpen en Gent – steden waar de grootste aantallen leefloners wonen – gaan proactief aan het werk en stellen samenwerkingsakkoorden op die concrete actieplannen bevatten inzake het activeren van leefloners, het aanpakken van de jeugdwerkloosheid – om de actieve begeleiding van vluchtelingen niet te vergeten. Kortom, door een versterkte samenwerking tussen OCMW’s en VDAB’s worden leefloners benaderd, begeleid, opgeleid en klaargestoomd voor de arbeidsmarkt. Véél meer dan voorheen ooit het geval was.