ACV is pedalen kwijt: hoofddoekenverbod is uitsluiting

In Gent sneuvelde onlangs het hoofddoekenverbod voor ambtenaren na protest van burgers en middenveld. In Brussel vraagt de christelijke vakbond ACV een hoofddoekenverbod voor ambtenaren. Ongezien.

Een beetje context is op zijn plaats want het gaat hier niet alleen om hoofddoek en neutraliteit, maar ook om het uitsluiten en discrimineren van mensen in tijden van crisis.

Europa

Europa blijft afkalven sinds het begin van de crisis in 2008. Het ziet er niet naar uit dat hierin verandering gaat komen want op Europees en nationaal niveau blijven politici zich vastpinnen op de neoliberale besparingsagenda. Ondanks het feit dat onderzoek, cijfers, economen en instellingen aantonen dat dit een fout beleid is.

Elke maand opnieuw wordt een nieuw hoogste werkloosheidscijfer en aantal armen genoteerd in Europa. Volgens Eurostat zijn binnen de EU bijna 27 miljoen Europeanen werkloos. Het aantal mensen dat door armoede wordt bedreigd is 121 miljoen. Volgens een recent rapport van Oxfam zal dit aantal oplopen tot 150 miljoen als gevolg van het besparingsbeleid.

Vooral in Zuid-Europa is de situatie catastrofaal. In Griekenland waar zopas een linkse rapper werd vermoord door een lid van de neonazipartij Golden Dawn, loert het gevaar van racisme en fascisme. Golden Dawn is uitgegroeid tot de derde grootste politieke partij en is intussen verantwoordelijk voor verschillende dodelijke aanslagen op migranten, nu dus ook een Griek.

Brussel

Europa is ziek. Ook in Brussel, hoofdstad en hart van Europa. De werkloosheidcijfers in Spanje en Griekenland zitten boven 25% en de armoedecijfers liggen hoger dan 20%. In Brussel is dit een realiteit niet sinds 2008, maar al decennialang.

Het blijft me een raadsel dat het in Brussel niet tot een uitbarsting van geweld is gekomen, met 1 op 3 Brusselaars die in armoede leeft en een jongerenwerkloosheid die makkelijk oploopt tot 40% in een aantal gemeenten, terwijl Brussel al even lang in de top drie van rijkste regio’s van Europa zit. Ik ben ervan overtuigd dat in elke andere Europese hoofdstad de boel al lang was ontploft. En terecht.

Nergens in Europa is er meer ongelijkheid op de arbeidsmarkt en binnen het onderwijs dan in Brussel. Volgens een recent rapport van de federale overheid botsen de migranten in België op structurele barrières. ‘Bepaalde groepen werknemers van buitenlandse origine lopen wel degelijk een hoger risico op werkloosheid, een lager loon en een nadelige arbeidsregeling of beroepsstatuut’, staat in het rapport.

Bovendien is in Brussel een zwaar tekort aan jobs. Er zijn liefst 32 kandidaten per vacature. Voor elke vacature voor laaggeschoolden zijn er zelfs 112 werkzoekenden. ‘Activeren’ zeggen politici van links tot en met rechts. Activeren heeft geen zin als er geen banen zijn. Overigens, wie een migratieachtergrond heeft en geactiveerd wordt, wordt vooral geconfronteerd met racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt.

Nu blijkt dat een vakbond, meer bepaald het ACV, een hoofddoekenverbod vraagt voor Brusselse ambtenaren. Bijna 60% van de Brusselaars heeft een migratieachtergrond en een goed deel hiervan zijn moslims. In plaats van de Brusselse moslima’s die werken te ondersteunen en het voor hen op te nemen kiest het ACV er voor om hen uit te sluiten. Een schande voor een vakbond.

Nochtans lees ik in de basistekst van het ACV: ‘We willen er immers voor zorgen dat iedereen erop vooruit gaat en dat er geen achtergestelde groepen zijn.’ Is dit hoe het ACV vooruit wil gaan? Is dit hoe de vakbond ervoor wil zorgen dat er geen achtergestelde groepen zijn?

Verder in de basistekst, sectie ‘Waarden’ staat te lezen dat ‘maatschappelijke gelijkheid’ en ‘pluralisme’ twee centrale waarden zijn van het ACV. Dit is regelrecht in tegenstrijd met het voorstel van het hoofddoekenverbod. Maatschappelijke gelijkheid betekent mensen aanvaarden en gelijk behandelen. Pluralisme betekent het verschil aanvaarden en respecteren. Met dit voorstel schendt het ACV de eigen waarden.

Ik vraag me af wat de leden van het ACV over het voorstel denken en hoe ze hierop zullen reageren de komende dagen. Ik hoop dat ze hun stem laten horen. In deze harde tijden van crisis en toenemend racisme, discriminatie en islamofobie is dit niet de boodschap die een vakbond hoort uit te dragen. Integendeel zelfs, een vakbond neemt het op voor de werknemers en strijdt mee tegen racisme en discriminatie voor een gelijke en pluralistische samenleving. Het ACV dient haar basisprincipes te respecteren. Niet meer, niet minder.